Απολιθώματα Μετασεκόιας είναι γνωστά από πολλές περιοχές του βορείου ημισφαιρίου[1][2]· πάνω από 20 απολιθωμένα είδη έχουν περιγραφεί και ονομαστεί (ορισμένα μάλιστα είχαν ταυτοποιηθεί ως ανήκοντα στο γένος Σεκόια), αλλά, με βάση τις πιο πρόσφατες αναλύσεις, θεωρούνται ως μόλις τρία διακριτά είδη, η Μετασεκόια του Φοξ (M. foxii), η Μετασεκόια του Μίλλερ (M. milleri) και η Μετασεκόια η δυτική (M. occidentalis).[3][4]. Κατά το Παλαιόκαινο και Ηώκαινο, εκτεταμένα δάση μετασεκόιας έφταναν μέχρι το φιόρδ Στραθκόνα της νήσου Έλσμιρ και τοποθεσίες της νήσου Άξελ Χάιμπεργκ του Καναδά σε γεωγραφικό πλάτος 80o B.[5] Η Μετασεκόια ήταν εκείνη την περίοδο πιθανότατα ήδη φυλλοβόλος. Δεδομένου ότι τα υψηλά γεωγραφικά πλάτη είχαν εκείνη την περίοδο κλίμα θερμό και υγρό, έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι η απόρριψη των φύλλων αναπτύχθηκε ως εξελικτικός μηχανισμός αντίδρασης στις ασυνήθιστες φωτοπεριοδικές συνθήκες και όχι σε μείζονες εποχιακές θερμοκρασιακές διακυμάνσεις.[6] Κατά τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες ο ήλιος έλαμπε συνεχώς, ενώ κατά τους τρεις χειμερινούς επικρατούσε απόλυτο σκοτάδι. Έχει επίσης υποτεθεί ότι η αλλαγή του χαρακτήρα από αειθαλή σε φυλλοβόλο συνέβη πριν την αποίκιση των υψηλών γεωγραφικών πλατών και ήταν ο λόγος που η Μετασεκόια ήταν κυρίαρχη στα βόρεια.[7]
Μεγάλοι απολιθωμένοι κορμοί και πρέμνα της εξαφανισμένης Μετασεκόιας της δυτικής επίσης συνθέτουν το μεγαλύτερο τμήμα του απολιθωμένου φυτικού υλικού του Τριτογενούς στους διαβρωσιγενείς σχηματισμούς badlands της Βόρειας Ντακότα των Η.Π.Α..[8]
Τα δέντρα είναι πολύ γνωστά από στρώματα του ύστερου Κρητιδικού έως Μειοκαίνου αλλά δεν είναι γνωστά μεταγενέστερα απολιθώματα. Το γένος πιστευόταν ότι εξαφανίστηκε κατά την διάρκεια του Μειοκαίνου· όταν ανακαλύφθηκε το αρτίγονο είδος M. glyptostroboides χαρακτηρίστηκε ως "ζωντανό απολίθωμα".[9]
Ενώ ο φλοιός και το φύλλωμα είναι παρόμοια με αυτά του στενά συγγενικού γένους των Σεκοϊομόρφων Σεκόια, η Μετασεκόια διαφέρει από την Σεκόια στο ότι είναι φυλλοβόλος, όπως το Ταξόδιο το δίστιχο (Taxodium distichum), και, όπως συμβαίνει και σε αυτό το είδος, τα γηραιότερα δέντρα σχηματίζουν πλατιά αντερείσματα στο κάτω μέρος του κορμού. Η φυλλοταξία είναι αντίθετη[10], χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί την Μετασεκόια από την Σεκόια και το Ταξόδιο που χαρακτηρίζονται από φυλλοταξία κατ' εναλλαγή.[8]
Η Μετασεκόια είναι διπλοειδής· ο αριθμός χρωμοσωμάτων της είναι 2n = 22.[10]
Η Μετασεκόια γνωρίζει μορφολογική στάση τα τελευταία 65 εκατομμύρια χρόνια· η σύγχρονη Μετασεκόια η γλυπτοστροβοειδής έχει πανομοιότυπη εμφάνιση με τους εξαφανισμένους προγόνους της του Κρητιδικού.[1]
Η Μετασεκόια περιγράφηκε για πρώτη φορά ως νέο γένος από τον Σιγκέρου Μίκι (三木茂) το 1941. Ο Μίκι επινόησε το όνομα προσπαθώντας να ταξινομήσει απολιθώματα του Μεσοζωικού τα οποία είχαν ταυτοποιηθεί εσφαλμένα ως ανήκοντα στα γένη Σεκόια και Ταξόδιο. Το 1943 μια μικρή συστάδα δέντρων απροσδιόριστου είδους ανακαλύφθηκε στην Κίνα, στο χωριό Μονταοσί (磨刀溪), σήμερα Μουντάο (谋道), της επαρχίας Λιτσουάν (利川市), στο Χουπέι, από τον Τσαν Γουάνγκ (王战). Λόγω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, τα δέντρα αυτά δεν μελετήθηκαν περαιτέρω μέχρι το 1946, και τελικά περιγράφηκαν ως το νέο είδος Μετασεκόια η γλυπτοστροβοειδής μόλις το 1948, από τους Γουάν Τσενγκ (郑万钧) και Τσιάνσου Χου (胡先驌).[11][12]
Σήμερα, υπάρχουν αρκετοί φυσικοί πληθυσμοί της αρτίγονης Μετασεκόιας της γλυπτοστροβοειδούς στους λόφους και τους υγροτόπους της επαρχίας Λιτσουάν του Χουπέι. Οι περισσότεροι είναι μικροί, με λιγότερο από 30 δέντρα ο καθένας· ωστόσο, ο μεγαλύτερος, στην κοιλάδα Xiaohe, υπολογίζεται ότι αποτελείται από περίπου 5.400 δέντρα. Μερικά δέντρα λέγεται ότι υπάρχουν και στην γειτονική επαρχία Χουνάν.[13]
↑ 1,01,1LePage, Ben A.· Yang, Hong· Matsumoto, Midori (2005). The evolution and biogeographic history of Metasequoia. σελίδες 3–115. In LePage et al (2005).
↑LePage, Ben A.· Williams, Christopher J.· Yang, Hong, επιμ. (2005). The geobiology and ecology of Metasequoia. Topics in geobiology. 22. Dordrecht: Springer Science+Business Media. σελ. 7. ISBN1-4020-2631-5. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2013.
↑A. Farjon (2005). Monograph of Cupressaceae and Sciadopitys. Royal Botanic Gardens, Kew. ISBN1-84246-068-4.
↑ 10,010,1Fu Liguo (傅立国) , Yu Yongfu (于永福) ; Robert R. Mill. «Metasequoia Hu & W. C. Cheng». Flora of China. Science Press (Beijing) & Missouri Botanical Garden (St. Louis). Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2013.CS1 maint: Uses authors parameter (link)