Μιχαήλ Καβελασβίλι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | მიხეილ ყაველაშვილი (Γεωργιανά) |
Γέννηση | 22 Ιουλίου 1971[1][2][3] Bolnisi[4][5] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Γεωργία |
Ύψος | 180 cm |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | γεωργιανά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποδοσφαιριστής[6] πολιτικός |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Γεωργιανό Όνειρο και People's Power |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος του κοινοβουλίου της Γεωργίας (2020–2024)[7] μέλος του κοινοβουλίου της Γεωργίας (2016–2020) μέλος του κοινοβουλίου της Γεωργίας (Νοέμβριος 2024 – Δεκέμβριος 2024) Πρόεδρος της Γεωργίας |
Σχετικά πολυμέσα | |
O Μιχαήλ Καβελασβίλι (γεωργιανά: მიხეილ ყაველაშვილი, γενν. το 1971) είναι γεωργιανός πολιτικός και πρώην επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, φερόμενος ως εκλεγμένος πρόεδρος της Γεωργίας. Μετά την αμφισβητούμενη Προεδρική εκλογή του 2024, είναι ο πρώτος πρόεδρος που εκλέχθηκε εμμέσως, δηλαδή από κοινοβουλευτικό σώμα, και όχι με λαϊκή ψηφοφορία, λόγω της συνταγματικής τροποποίησης του 2017.
Ως ποδοσφαιριστής, ήταν επιθετικός που έπαιξε κυρίως στην Πρέμιερ Λιγκ για τη Μάντσεστερ Σίτι και στην Ελβετική Σούπερ Λιγκ για τις ομάδες Γκρασχόπερς, Ζυρίχη, Λουκέρνη, Σιόν, Άαραου και Βασιλεία. Έπαιξε επίσης για τη Ντιναμό Τιφλίδας και τη Σπάρτακ Βλαντικαυκάζ. Αγωνίστηκε 46 φορές με τηνΕθνική Γεωργίας, σκοράροντας εννέα γκολ.
Μπήκε στην πολιτική το 2016 και εξελέγη βουλευτής με το κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο», πριν φύγει για να δημιουργήσει τη δορυφορική οργάνωση του κυβερνώντος κόμματος, τη Λαϊκή Δύναμη, η οποία είναι μόνο κατ'όνομα ανεξάρτητη από το Γεωργιανό Όνειρο.
Στις 27 Νοεμβρίου 2024, το κυβερνόν Γεωργιανό Όνειρο τον πρότεινε ως υποψήφιό του για τη θέση τουΠροέδρου της χώρας.[8] Στις 14 Δεκεμβρίου 2024 εξελέγη Πρόεδρος της Γεωργίας σε μια διαδικασία που οι διαδηλωτές θεωρούν παράνομη, με τον Καβελάσβιλι να λαμβάνει το 99,55% των ψηφισάντων και χωρίς κανέναν ανθυποψήφιο, λόγω μποϊκοτάζ της διαδικασίας από την αντιπολίτευση.[9] Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία της Γεωργίας που υποψήφιος για την προεδρία δεν είχε αντιπάλους.
Όπως συμβαίνει και με πολλούς άλλους κορυφαίους Γεωργιανούς παίκτες, ο Καβελασβίλι ξεκίνησε την καριέρα του στην Ντιναμό Τιφλίδας, αποφοιτώντας από τις ακαδημίες της το 1989. Ως επιδέξιος επιθετικός, σύντομα καθιερώθηκε στην ομάδα της Ντιναμό πριν κερδίσει μια μεταγραφή στη ρωσική ομάδα Σπάρτακ Βλαντικαυκάζ το 1995.
Ο Καβελασβίλι ξεκίνησε προπονήσεις με την Μάντσεστερ Σίτι την 1η Μαρτίου 1996,[10] πριν τελικά ενταχθεί στην ομάδα την τελευταία ημέρα της μεταγραφικής περιόδου. Έκανε το ντεμπούτο του στην Σίτι στις 6 Απριλίου σκοράροντας στο ντέρμπι εναντίον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μετά τον υποβιβασμό της Σίτι, έπαιξε 24 παιχνίδια (βάζοντας δύο γκολ) στην Φερστ Ντιβίζιον. Ο αριθμός τερμάτων δεν ήταν αρκετός για να εξασφαλίσει την ανανέωση της άδειας εργασίας του, και έτσι στάλθηκε ως δανεικός στην Γκρασχόπερς, με την οποία κέρδισε την ελβετική Σούπερ Λιγκ το 1998. Από τότε έχει έπαιξε το μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής του καριέρας στην Ελβετία, με τις ομάδες Ζυρίχη, Λουκέρνη, Σιόν και Άαραου. Η Άαραου τον δάνεισε στο Βλαντικαυκάζ το φθινόπωρο του 2004, αλλά επέστρεψε στην Ελβετία αφού έπαιξε μόλις επτά παιχνίδια.
Ο Καβελασβίλι εντάχθηκε στην πρώτη ομάδα της Βασιλείας κατά τη διάρκεια της σεζόν 2005/06 υπό τον προπονητή Κρίστιαν Γκρος, ο οποίος ήταν στην έβδομη σεζόν του με την ομάδα σε αυτή τη θέση. Ο Γκρος ήταν προπονητής της ομάδας όταν ο Καβελασβίλι κέρδισε το πρωτάθλημα της Ελβετίας τη σεζόν 1997-98. Ο τίτλος της Βασιλείας εκείνη τη χρονιά χάθηκε στη διαφορά τερμάτων.[11]
Ο Καβελασβίλι είχε δέκα εμφανίσεις για την FCB την πρώτη του σεζόν και σε κάθε μία είχε χρησιμοποιηθεί ως αντικαταστάτης. Στη δεύτερη σεζόν του, έκανε επίσης επτά εμφανίσεις, και πάλι ως αντικαταστάτης, αλλά ο σύλλογος τον απελευθέρωσε πριν από τις χειμερινές διακοπές και αποσύρθηκε από την ενεργό ποδοσφαιρική του καριέρα. Έπαιξε συνολικά 26 παιχνίδια για τη Βασιλεία, σημειώνοντας συνολικά 12 γκολ. 14 από αυτά τα παιχνίδια ήταν στην ελβετική Σούπερ Λιγκ, τρία στο Κύπελλο UEFA και εννέα ήταν φιλικά.
Με την Εθνική ομάδα της Γεωργίας κέρδισε το 1998 το Διεθνές Τουρνουά Ποδοσφαίρου της Μάλτας.[12]
Το 2016 εξελέγη μέλος του Κοινοβουλίου της Γεωργίας με το κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο». Έφυγε από το κόμμα το 2022 και ήταν εκ των συνιδρυτών της «Λαϊκής Δύναμης». Στις 27 Νοεμβρίου 2024 προτάθηκε από το Γεωργιανό Όνειρο ως υποψήφιος για Πρόεδρος της Γεωργίας σε εκλογή προγραμματισμένη για τις 14 Δεκεμβρίου. Στην ομιλία υποψηφιότητάς του, κατηγόρησε την απερχόμενη πρόεδρο Σαλομέ Ζουραμπισβίλι ότι παραβίασε το Σύνταγμα.[13]
Ο Καβελασβίλι έχει κατηγορήσει την αντιπολίτευση στη Γεωργία ότι ελέγχεται από Αμερικανούς βουλευτές με «μια ακόρεστη επιθυμία να καταστρέψουν τη χώρα μας» και να σχεδιάσουν «μια άμεση βίαιη επανάσταση και την Ουκρανικοποίηση της Γεωργίας».[14]
Εκλέχθηκε πρόεδρος από εκλεκτορικό σώμα συγκεντρώνοντας 224 ψήφους στις 14 Δεκεμβρίου 2024 και αναμένεται να αναλάβει καθήκοντα στις 29 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, αν και η αντιπολίτευση δεν αναγνωρίζει την εκλογή και η σημερινή πρόεδρος, Ζουραμπισβίλι, αμφισβήτησε τη νομιμότητα εκλογής του Κοινοβουλίου, ώστε να μπορεί να επιλέξει διάδοχό της.[15]