Μονούνιος Β΄

Μονούνιος Β΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος2ος αιώνας π.Χ.
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΕτούτα[1]
ΓονείςΛόνγκαρος
δεδομένα

Ο Μονούνιος Β΄ (βασίλευσε από το 176 π.Χ. - 167 π.Χ.) Ιλλυριός βασιλιάς των Δαρδάνων, ήταν γιος του Λόνγκαρου που προκάλεσε πολλές ταραχές στην Μακεδονία μετά το 230 π.Χ., διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Μπάτο. Ο Μονούνιος Β΄ έμεινε γνωστός στην ιστορία για την μεγάλη του νίκη απέναντι στους Βάσταρνες όταν επιτέθηκαν στην Δαρδανία. Η κόρη του Ετούτα παντρεύτηκε τον βασιλιά των Αρδιαίων Γένθιο κάτι το οποίο θα μπορούσε να ενώσει όλα τα Ιλλυρικά βασίλεια, αυτό δεν έγινε τελικά επειδή ο μεγάλος του εχθρός Περσέας της Μακεδονίας συμμάχησε με τον Γένθιο.[2] Έχουν βρεθεί πολλοί Ιλλυριοί βασιλείς με το όνομα "Μονούνιος" κάτι που προκαλεί μεγάλη σύγχυση στους ιστορικούς σχετικά με την καταγραφή τους και τις πράξεις καθενός.

Αναζήτηση συμμάχων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φίλιππος Ε΄ της Μακεδονίας σχεδίαζε να νικήσει το αήττητο ιππικό των Δαρδάνιων προσλαμβάνοντας Βάσταρνες που ήταν στην καταγωγή Κέλτες. Την εποχή που βρισκόταν στην Θράκη (184 π.Χ.) έστειλε αντιπροσώπους στους βάρβαρους λαούς που ζούσαν πάνω από τον Δούναβη να τους ζητήσει να επιτεθούν στην Ιταλία.[3] Οι Βάσταρνες δέχτηκαν σε δύο χρόνια την πρόταση του Φιλίππου Ε΄ και του πρόσφεραν μια δική τους πριγκίπισσα σύζυγο στον γιο του Μακεδόνα βασιλιά που τελικά θα ήταν ο Περσεύς, ήταν πάντα πρόθυμοι να πολεμήσουν μακριά από την πατρίδα τους. Την επόμενη χρονιά ο Φίλιππος Ε΄ άδειασε από πληθυσμό την Παιονία, τοποθέτησε Θράκες και άλλους βαρβάρους ώστε να προστατεύσει τα σύνορα του αφού βρισκόταν σε πόλεμο με την Ρωμαϊκή Δημοκρατία.[4] Ο πραγματικός στόχος του Φιλίππου Ε΄ ωστόσο ήταν να βάλει τους Βάσταρνες να εξαφανίσουν τους Δάρδανους που είχαν βασιλιά τον Μονούχιο Β΄, στην συνέχεια να εγκαταστήσει τα γυναικόπαιδα τους στην Κοιλάδα Πόλογκ και να τους στείλει στην Ιταλία. Το σχέδιο αυτό ήταν αρκετά πρωτότυπο και το εφάρμοσαν αργότερα οι Ρωμαίοι, τους Βάσταρνες συνόδευσαν οι Σκορδίσκοι που τους συνάντησαν στον δρόμο τους. Ο Φίλιππος Ε΄ τους εξασφάλισε ασφαλές πέρασμα μέσω της Θράκης αλλά όταν έφτασαν στην Αμφίπολη έμαθαν τα νέα για τον θάνατο του Μακεδόνα βασιλιά. Οι Θράκες και οι Βάσταρνες οπισθοχώρησαν αμέσως στην Ρίλα στην δυτική Θράκη αλλά ο διάδοχος Περσεύς τήρησε πιστά τα σχέδια του πατέρα του. Πολλοί Βάσταρνες επέστρεψαν στην Σωζόπολη και την Μεσημβρία στην Μαύρη Θάλασσα, άλλοι ωστόσο ήταν έτοιμοι να εφαρμόσουν την συμφωνία που είχαν κάνει με τον αείμνηστο βασιλιά.[5]

Ο Μονούνιος Β΄ έστειλε απεσταλμένους στην Ρώμη και τους προειδοποίησε ότι θα δεχτούν επίθεση από έναν μεγάλο και άγριο στρατό βαρβάρων που είχαν συμμαχήσει με τον Περσέα, οι αντιπρόσωποι από την Θεσσαλία επιβεβαίωσαν το γεγονός και δήλωσαν την στήριξη τους στον Μονούνιο. Ο Τίτος Λίβιος γράφει ότι οι Ρωμαίοι έστειλαν πράκτορες στην περιοχή, στην επιστροφή τους δήλωσαν ότι δεν βρήκαν τίποτα ύποπτο πέρα ότι βρισκόταν σε εξέλιξη ο Δαρδανικός πόλεμος και μεγάλη συγκέντρωση Μακεδονικού στρατού στα σύνορα. Ο Περσέυς με την σειρά του έστειλε δικούς του αντιπροσώπους στην Ρώμη και δήλωσαν ότι δεν έχει καμιά σχέση ο Μακεδόνας βασιλιάς με τις δραστηριότητες των Βαστάρνων.[6] Η Σύγκλιση δέχτηκαν τα αιτήματα του Περσέα, αναγνώρισε ότι δεν υπάρχει καμιά απειλή και δεν έκανε τίποτα για να υποστηρίξει τον Μονούνιο Β΄.[7]

Η αποτυχημένη επίθεση των Βαστάρνων στους Δάρδανους

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Βάσταρνες, οι Σκορδίσκοι και οι Θράκες ξεκίνησαν μεγάλη επίθεση στην Δαρδανία (175 π.Χ.). Ο Μονούνιος κινητοποίησε κινητοποίησε τις δυνάμεις του, τις συγκέντρωσε στην πόλη δίπλα από τον στρατό των Βαστάρνων, περίμενε όμως να μπει ο χειμώνας για να φύγουν οι σύμμαχοι για τις χώρες τους. Όταν έμαθε ότι οι σύμμαχοι των Βαστάρνων αποχώρησαν και έμειναν μόνοι τους με 30.000 άντρες, αποφάσισε να δράσει, χώρισε τον στρατό του σε δύο τμήματα, το πρώτο θα τους επιτεθεί κατευθείαν, το δεύτερο θα κρυφτεί και θα τους επιτεθεί όταν κάνουν έφοδο στην πόλη. Το δεύτερο τμήμα του στρατού του Μονούνιου Β΄ χωρίς να γνωρίζει που βρίσκεται το πρώτο βρήκε τους Βαστάρνους στον κάμπο ανυπεράσπιστους και τους συνέτριψε.[8] Οι Βαστάρνοι τράπηκαν σε φυγή, οι περισσότεροι πέθαναν στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τον παγωμένο Δούναβη, σώθηκαν ελάχιστοι ανάμεσα τους και ο αρχηγός τους Κλοντίκους που τους είχε οδηγήσει σε εκστρατεία πριν από 4 χρόνια. Παρά την μεγάλη αποτυχία της στρατηγικής του Περσέα με τους Βαστάρνους οι Ρωμαίοι ανησύχησαν έντονα και πίστεψαν τους Δάρδανους που τους είχαν προειδοποιήσει, αποφάσισαν την διάλυση του Μακεδονικού βασιλείου. Ο Μονούνιος Β΄ πέτυχε με την τακτική του την επιβίωση και την ασφάλεια των Δαρδάνιων.[2]

Ουδετερότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μονούνιος Β΄ πάντρεψε την κόρη του Ετούτα με τον βασιλιά των Αρδιαίων Γένθιο με στόχο να δημιουργήσει μια πανίσχυρη Ιλλυρική συμμαχία εναντίον των Μακεδόνων (169 π.Χ.) Ο Περσεύς ωστόσο κατέκτησε πολλές περιοχές στα νότια του κράτους των Δαρδάνιων, κατέλαβε την Κοιλάδα του Πόλογκ και πολλές περιοχές βόρεια και δυτικά από το Όρος Σκόδρος. Με τις επιδρομές ο Περσεύς κατέστρεψε όλες τις Ρωμαϊκές βάσεις που υπήρχαν στα βόρεια της Μακεδονίας, ο εφοδιασμός των Δαρδάνων σταμάτησε με αποτέλεσμα να διακόψουν τον πόλεμο με τους Μακεδόνες. Η κατάσταση αυτή έφερε δυσφορία στις σχέσεις ανάμεσα στον Γένθιο με τον πεθερό του που αποστάτησε και συμμάχησε με τον Περσέα, κράτησε ωστόσο ουδετερότητα στους πολέμους του Περσέα με τους Δάρδανους και την Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Όταν ο κορυφαίος Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος Μακεδονικός κατέστρεψε την Μακεδονία (167 π.Χ.) ο Μονούνιος του ζήτησε την διοίκηση της Παιονίας, ο Αιμίλιος Παύλος αρνήθηκε αλλά έδωσε το δικαίωμα στους Δάρδανους να εμπορεύονται αλάτι στην περιοχή.[2] Την ίδια εποχή πολλοί Ιλλυριοί βασιλείς έχουν καταγραφεί με το όνομα "Μονούνιος" με αποτέλεσμα να υπάρχει σύγχυση σχετικά με τις χρονολογίες και τις πράξεις καθενός.[9]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 26  Σεπτεμβρίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 The Illyrians to the Albanians Neritan Ceka 2005
  3. ↑ Livy 39.35
  4. ↑ Polybius 23.10
  5. ↑ 'The Illyrians' John Wilkes σ. 151-152
  6. ↑ Livy 42.125-6
  7. ↑ The Hellenistic world and the coming of Rome, Τόμος 1 By Erich S. Gruen
  8. ↑ Livy (XLI, 19.4-11)
  9. ↑ The Illyrians by J. J. Wilkes, 1992, σ. 146

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Illyrians to the Albanians, Neritan Ceka (2005)
  • John Wilkes, 'The Illyrians'
  • Erich S. Gruen, The Hellenistic world and the coming of Rome, Τόμος 1