Μουσείο Καρναβαλέ

Μουσείο Καρναβαλέ
Musée Carnavalet - Histoire de Paris
Χάρτης
Γενικές πληροφορίες
Είδοςμουσείο τέχνης και ιστορικό μουσείο
Διεύθυνση23 rue de Sévigné, 75003 Paris, France
Γεωγραφικές συντεταγμένες48°51′27″N 2°21′46″E
Διοικητική υπαγωγή3ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού
ΤοποθεσίαΠαρίσι
ΧώραΓαλλία[1]
Έναρξη κατασκευήςΔεκέμβριος 1880
Ολοκλήρωση1880[2]
ΒραβείαΜουσείο της Γαλλίας[3]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μουσείο Καρναβαλέ - Ιστορία του Παρισιού (γαλλικά: Le musée Carnavalet - Histoire de Paris) είναι δημοτικό μουσείο αφιερωμένο στην ιστορία του Παρισιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Βρίσκεται στην συνοικία Μαραί στην οδό ντε Σεβινιέ 23 στο Παρίσι, στο 3ο διαμέρισμα και διαθέτει εξαιρετικές συλλογές: εκθέματα από τη ρωμαιογαλατική περίοδο, τον Μεσαίωνα, αναμνηστικά της Γαλλικής Επανάστασης, έργα ζωγραφικής, γλυπτά, έπιπλα, αντικείμενα τέχνης, αναπαραστάσεις αρχοντικών κ.α. Το μουσείο στεγάζεται σε δύο αναγεννησιακά κτίρια, το μέγαρο Καρναβαλέ και το μέγαρο Λε Πελετιέ ντε Σαιν-Φαργκώ, συνδεδεμένα με μια γκαλερί που βρίσκεται στον πρώτο όροφο. Έχει έκταση 10.000 τετραγωνικών μέτρων, διαθέτει εκατό δωμάτια και λειτουργεί σαν μουσείο από το 1880.

Είναι ένα από τα 14 μουσεία της πόλης του Παρισιού που διαχειρίζεται το δημόσιο διοικητικό ίδρυμα Μουσείο Παρισιού από την 1η Ιανουαρίου 2013.

Κτίρια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μέγαρο Καρναβαλέ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μουσείο Καρναβαλέ, η είσοδος
Η αυλή εισόδου
Τμήμα του κήπου

Είναι χτισμένο γύρω στα 1560 στη συνοικία Μαραί, πολύ κοντά στην πλατεία των Βοσγίων, για τον Ζακ ντε Λινιερί, πρόεδρο του Κοινοβουλίου του Παρισιού και αποδίδεται στον αρχιτέκτονα Πιέρ Λεσκό, δημιουργό της τετράγωνης αυλής του Λούβρου επίσης.

Το τετράπλευρο του σχέδιο ήταν αρχιτεκτονική καινοτομία και εφαρμόστηκε και σε πολλά άλλα μέγαρα. Τα αγάλματα που το κοσμούν είναι αριστουργήματα του Ζαν Γκουζόν και του εργαστηρίου του.

Το 1578, περιήλθε στην ιδιοκτησία της Μαντάμ ντε Κερνεβερουά, χήρας ενός Βρετόνου ευγενούς που λεγόταν επίσης Καρναβαλέ.

Στη δεκαετία του 1650, ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Φρανσουά Μανσάρ να πραγματοποιήσει εκτενείς ανακαινίσεις. Τότε προστέθηκε ένα πάτωμα στις τρεις πτέρυγες και γλυπτά του Ζεράρ βαν Οπστάλ. Πιθανώς τότε δημιουργήθηκαν στη στέγη οι σοφίτες Μανσάρ που σχηματίζουν ένα συνεχές τετράγωνο γύρω από την αυλή.

Η Μαντάμ ντε Σεβινιέ, γνωστή επιστολογράφος, έζησε στο μέγαρο από το 1677 μέχρι το θάνατό της το 1696[4] και επί των ημερών της το διαμόρφωσε σε ένα από τα δημοφιλέστερα κοσμικά και φιλολογικά σαλόνια της εποχής.

Ανάγλυφα του Ζαν Γκουζόν στην πρόσοψη της αυλής εισόδου του μεγάρου Καρναβαλέ

Μετά την Επανάσταση στο κτίριο στεγάστηκε η Σχολή Μηχανικών και λίγο αργότερα ιδρύματα, πριν περιέλθει με αγορά στο Παρίσι το 1866, με πρωτοβουλία του βαρόνου Οσμάν, νομάρχη.

Από το 1866 άρχισαν τα έργα αποκατάστασης. Αρχικά φιλοξένησε τις ιστορικές συλλογές της πόλης του Παρισιού που βρίσκονταν στο Δημαρχείο της Πόλης και μεγάλο τμήμα τους είχε καταστραφεί από πυρκαγιά κατά τη διάρκεια της Κομμούνας του 1871.

Από το 1880 το μουσείο άνοιξε για το κοινό. Η αύξηση των συλλογών επέβαλε μια νέα διεύρυνση που ολοκληρώθηκε το 1914.

Το μέγαρο Λε Πελετιέ ντε Σαιν-Φαργκώ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η σκάλα του μεγάρου Λε Πελετιέ

Χτίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα από τον αρχιτέκτονα Πιέρ Μπυλέ. Έχει ένα εξαιρετικό αρχιτεκτονικό στοιχείο: στη μεγάλη σκάλα, η χαλύβδινη ράμπα υποστήριξης είναι ένα τεχνικό κατόρθωμα που δεν επαναλήφθηκε ποτέ πριν από τον 19ο αιώνα.

Ο εγγονός του αρχικού ιδιοκτήτη, επίσης Πελετιέ ντε Σαιν-Φαργκώ, ήταν εκπρόσωπος των ευγενών στη Συνέλευση των τάξεων του 1789. Το 1793 ψήφισε υπέρ της εκτέλεσης του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και δολοφονήθηκε σε εκδίκηση για την ψήφο του την ίδια ημέρα της εκτέλεσης του βασιλιά, στις 20 Ιανουαρίου 1793. [5]

Το μέγαρο συνδέθηκε με το μουσείο Καρναβαλέ και η ανακαίνιση και σύνδεσή τους υλοποιήθηκε από το 1982 έως το 1989. Τα τεράστια τζάκια, τα πλακάκια και τα εκτεθειμένα δοκάρια έχουν διατηρηθεί και είναι κειμήλια αυθεντικών παριζιάνικων εσωτερικών χώρων από όλη τη διάρκεια της Ιστορίας.

Το μέγαρο καταγράφεται ως ιστορικό μνημείο στο σύνολό του στον κατάλογο του 1846 και του 1984.[6]

Συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Collections of Musée Carnavalet‎
Μπλε σαλόνι, περ. 1780
Έπιπλα εποχής και τζάκι
Αυθεντικά αντικείμενα και έπιπλα παλιών αρχοντικών

Οι συλλογές του μουσείου Καρναβαλέ είναι πλούσιες, με εκατοντάδες χιλιάδες κομμάτια από τα οποία εκτίθεται μόνο ένα μέρος. Τα εκθέματα, που εκτείνονται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, περιλαμβάνουν διάφορα είδη: αρχαιολογικά ευρήματα, πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, σχέδια, νομίσματα και μετάλλια, χαρακτικά, παλιές φωτογραφίες, μακέτες κτιρίων, έπιπλα, πινακίδες, πορτρέτα, καθώς και ένα μοναδικό σύνολο μαρτυριών για τη Γαλλική Επανάσταση. Η ανασύσταση εσωτερικών χώρων παλιών αρχοντικών του Παρισιού έχει επίσης αυξήσει τη φήμη του μουσείου.

Στην αυλή της εισόδου υποδέχεται τον επισκέπτη ένα έφιππο άγαλμα του Λουδοβίκου ΙΔ΄. [7] Μέσα στο μουσείο, τα εκθέματα παρουσιάζουν τα στάδια της εξέλιξης του Παρισιού: από το χωριό Λουτέτια, που κατοικούνταν από τη φυλή των Παρισίων [8], έως τη σημερινή μεγάλη πόλη των 2.201.578 κατοίκων.[9]

Υπάρχουν πολλές απόψεις των δρόμων και των μνημείων του Παρισιού από όλες τις εποχές του αλλά και πολλά πορτρέτα προσώπων που έπαιξαν ρόλο στην ιστορία και έργα που αναπαριστούν γεγονότα που έλαβαν χώρα στο Παρίσι, ιδιαίτερα τις πολλές επαναστάσεις που συντάραξαν την πρωτεύουσα, καθώς και πολλές σκηνές της καθημερινής ζωής σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.[10] Ανάμεσα στα αξιοθέατα είναι η πινακοθήκη της Μαντάμ ντε Σεβινιέ, μια οροφή ζωγραφισμένη από τον Σαρλ Λε Μπρεν, η αίθουσα υποδοχής του μεγάρου Υζές και η αίθουσα χορού του μεγάρου Βεντέλ.

Οι πλούσιες συλλογές του, που αριθμούν περισσότερα από 580.000 εκθέματα, προσφέρουν στον επισκέπτη ένα πανόραμα του πολιτισμού της πόλης του Παρισιού από τις απαρχές του έως τη σύγχρονη εποχή. Το μουσείο διαθέτει:

  • 2000 γλυπτά
  • 2600 έργα ζωγραφικής
  • 300.000 χαρακτικά
  • 800 έπιπλα
  • 50.000 νομίσματα και μετάλλια
  • 10.000 αρχαιολογικά τεμάχια
  • 10.000 αντικείμενα τέχνης και ιστορίας
  • 150.000 φωτογραφίες
  • 200 παλιές σημαίες
  • 100 μοντέλα και αρχιτεκτονικά μοντέλα

Γαλάτες - Ρωμαίοι - Μεσαίωνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μοντέλο του Ιλ ντε λα Σιτέ, 16ος αιώνας

Η προϊστορία, η αρχαιότητα και ο Μεσαίωνας στο Παρίσι αντιπροσωπεύουν ένα μικρό κομμάτι των πλούσιων συλλογών του αποθεματικού του μουσείου. Οι εικόνες από τη Γαλλο-Ρωμαϊκή περίοδο, καθώς και σαρκοφάγοι από πέτρα ή γύψο, η μάσκα θανάτου παιδιού και άλλες κεραμικές, τα εργαλεία, ανακαλούν την καθημερινή ζωή των κατοίκων της σημερινής επικράτειας του Παρισιού από την αρχαιότητα έως τον Καρλομάγνο. Μεταξύ των αντικειμένων εκτίθενται

  • Ένα όμορφο μπουκάλι του 4ου αιώνα που χρησιμοποιούνταν για άρωμα, κρασί ή μέλι. [11]
  • ένα άθικτο σύνολο από ρωμαϊκά χειρουργικά εργαλεία,
  • μια χρυσή περόνη της ύστερης αρχαιότητας,
  • μια στήλη καλαμιού διακοσμημένη με ανθρώπινο κεφάλι
  • κοσμήματα και άλλα αντικείμενα της μεροβίγγειας τέχνης.

Αναγέννηση και Θρησκευτικοί πόλεμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Πορεία της Καθολικής Ένωσης, περ. 1590

Στο μουσείο Καρναβαλέ εκτίθενται πολλοί πίνακες του 16ου αιώνα που απεικονίζουν διάσημους άνδρες και γυναίκες της εποχής, όπως ο Φραγκίσκος Α΄, η Αικατερίνη των Μεδίκων και ο Ερρίκος Δ΄ και γεγονότα που συνέβησαν στο Παρίσι, όπως η Πορεία της Καθολικής Ένωσης, κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων που συντάραξαν την πρωτεύουσα και όλη τη Γαλλία.

Ένας πίνακας της Πον Νεφ (Νέας Γέφυρας) περίπου του 1660 παρουσιάζει σκηνές της καθημερινής κίνησης πάνω στη γέφυρα.[12]

Επίσης, εκτίθενται πολλά αντικείμενα που σχετίζονται με τη Μαντάμ ντε Σεβινιέ, την οικογένειά της και την εποχή της: πορτρέτα, αυτόγραφα, έπιπλα, ένα λακαρισμένο κινέζικο γραφείο όπου έγραφε τις επιστολές της κ.α., καθώς κατοίκησε για σχεδόν είκοσι χρόνια (1677-1696) στο μέγαρο Καρναβαλέ και η οδός που βρίσκεται το μέγαρο φέρει το όνομά της.

Το παλαιό καθεστώς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτίθενται πολλά προσωπικά αντικείμενα σημαντικών ιστορικών προσώπων και αναπαραστάσεις εσωτερικών χώρων αρχοντικών που μεταφέρουν την ατμόσφαιρα της εποχής του Παλαιού καθεστώτος. Επίσης, πίνακες ζωγραφικής με σκηνές της καθημερινής ζωής.

  • Κονταρομαχία ψαράδων στον Σηκουάνα,πίνακας του Jean-Baptiste Nicolas Raguenet,1756
    Κονταρομαχία ψαράδων στον Σηκουάνα,πίνακας του Jean-Baptiste Nicolas Raguenet,1756
  • Πόρνες οδηγούνται στη Σαλπετριέρ, πίνακας του Ετιέν Ζερά, 1755
    Πόρνες οδηγούνται στη Σαλπετριέρ, πίνακας του Ετιέν Ζερά, 1755
  • Τζάκι με πίνακα και γλυπτά
    Τζάκι με πίνακα και γλυπτά
  • Αναπαράσταση εσωτερικού χώρου
    Αναπαράσταση εσωτερικού χώρου
  • Εσωτερικό του μουσείου
    Εσωτερικό του μουσείου
  • Εσωτερικό
    Εσωτερικό
  • Άγαλμα του Λουδοβίκου ΙΔ΄
    Άγαλμα του Λουδοβίκου ΙΔ΄
  • Ο Μολιέρος στον ρόλο του Ιούλιου Καίσαρα, πίνακας του Νικολά Μινιάρ, 1656
    Ο Μολιέρος στον ρόλο του Ιούλιου Καίσαρα, πίνακας του Νικολά Μινιάρ, 1656


Γαλλική επανάσταση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γιορτή της Ομοσπονδίας στις 14 Ιουλίου 1790 στο Πεδίον του Άρεως, Charles Thévenin

Το Μουσείο Καρναβαλέ έχει μια πολύ μεγάλη συλλογή για τη Γαλλική Επανάσταση του 1789.

  • Η γιορτή του ανώτερου όντος (1794), πίνακας του Pierre-Antoine Demachy (1723-1807).
  • Ο όρκος του Λα Φαγιέτ στο πανηγύρι της Ομοσπονδίας, 14 Ιουλίου 1790 (γύρω στο 1790), Γαλλική Σχολή αργά το 18ο αιώνα.
  • Ο όρκος του Σφαιριστηρίου, 20 Ιουνίου 1789 (μεταξύ 1790 και 1794), του Νταβίντ (1748-1825).
  • Πίνακες του Hubert Robert για την κατεδάφιση των μνημείων της πρωτεύουσας: καταστροφή των εκκλησιών, παραβίαση των βασιλικών θησαυρών στην εκκλησία του μοναστηριού Σαιν-Ντενί.
  • Δώδεκα αίθουσες αφιερωμένες στη Γαλλική Επανάσταση, με τους τοίχους τους επενδεδυμένους με ριγέ υφάσματα σύμφωνα με τη μόδα της εποχής και πολλά αντικείμενα - κουτιά, μενταγιόν, βεντάλιες, χαρακτικά και μοντέλα - έπιπλα με επαναστατικά εμβλήματα και πίνακες ζωγραφικής. Ανάμεσα στα αντικείμενα: το παιχνίδι ντόμινο και στρατιωτάκια από κασσίτερο του μικρού διαδόχου, τα κλειδιά της Βαστίλης, χειροπέδες της εποχής, η πολυθρόνα του Ζωρζ Κουτόν, μοντέλα γκιλοτίνας, ένα δακτυλίδι σε σχήμα φέρετρου που περιέχει τα μαλλιά του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄.

19ος αιώνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αγορά και η Κρήνη των αθώων, John James Chalon 1822

Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν:

  • Πίνακες των αρχών του 19ου αιώνα στο Παρίσι
  • Η θήκη για προϊόντα περιποίησης του Ναπολέοντα.[13]
  • Ένας πίνακας που απεικονίζει μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της επανάστασης του Ιουλίου: Η κατάληψη του Λούβρου, 29 Ιουλίου 1830, του Jean-Louis Bézard
  • Γλυπτά των Παρισίων της εποχής, κάποιες ρεαλιστικές απεικονίσεις και καρικατούρες του Jean-Pierre Dantan
  • Το περίτεχνο λίκνο του αυτοκρατορικού πρίγκιπα, Λουδοβίκου Ναπολέοντα Βοναπάρτη, γιου του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄ και η αυτοκράτειρα Ευγενία.
  • Εικονογραφημένες αφίσες από την Μπελ Επόκ
  • Ρεαλιστικοί πίνακες τέλους του 19ου αιώνα στο Παρίσι
  • Χρυσό χρονόμετρο που ανήκε στον Εμίλ Ζολά
  • Ένας πίνακας που αναπαριστά την κατασκευή του Αγάλματος της Ελευθερίας, το οποίο μεταφέρθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες σε κομμάτια
  • Πίνακες της Παγκόσμιας Έκθεσης του 1889, συμπεριλαμβανομένου ενός με τον Πύργο του Άιφελ, που κατασκευάστηκε ειδικά για αυτό το γεγονός. Χρησιμοποιήθηκε στην κινηματογραφική ταινία "Aristocats" του Γουόλτ Ντίσνεϊ το 1970.

Αρχές του 20ού αιώνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τη λειτουργία, Ζαν Μπερώ, 1900

Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν:

  • Μετά τη λειτουργία στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδας, γύρω στο 1900, πίνακας του Ζαν Μπερώ (1849-1935)
  • Μια ανακατασκευή, με αυθεντικά έπιπλα, του δωματίου όπου ο Μαρσέλ Προυστ περνούσε πολύ χρόνο και έγραψε το μυθιστόρημά του Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο.
  • Φωτογραφίες από το Παρίσι του 20ού αιώνα του Ευγένιου Ατζέ και του Ανρί Καρτιέ-Μπρεσόν.
  • Πίνακας ενός γεμάτου μπιστρό από τα μέσα της δεκαετίας του 1900, του Ιάπωνα καλλιτέχνη Leonard Foujita
  • Μια δαγκεροτυπία, The Forum of the Halles, δύο Αμερικανών φωτογράφων το 1989 για μια έκθεση στο Καρναβαλέ για την 150η επέτειο της εφεύρεσης της φωτογραφίας.[14]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 12170. Ανακτήθηκε στις 30  Ιουλίου 2018.
  2. ↑ Μουσείο Καρναβαλέ. www.carnavalet.paris.fr/en/museum-carnavalet/hotel-carnavalet.
  3. ↑ www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000603620&dateTexte=20170920.
  4. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 7-9.
  5. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 10-11.
  6. ↑ base Mérimée, ministère français de la Culture. «« Hôtel Carnavalet (ancien) » [archive], notice no PA00086125». 
  7. ↑ Leri, Jean-Marc,Musée Carnavalet: Histore de Paris, page 41.
  8. ↑ Colson, Jean, Paris: Des origines à nos jours, page 11.
  9. ↑ Paris.fr: (Mairie de Paris). «"La population par arrondissement de 1990 à 2009". Paris.fr: (Mairie de Paris)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2008. CS1 maint: Unfit url (link)
  10. ↑ Leri, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, pages 11-12.
  11. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histore de Paris"", page 19.
  12. ↑ Leri, Musée Carnavalet: Histore de Paris, page 36.
  13. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 110.
  14. ↑ Leri, Jean-Marc, Musée Carnavalet: Histoire de Paris, page 190.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]