Μουσείο Πούσκιν

Αυτό το λήμμα αφορά το –μόνο κατ' όνομα– Μουσείο Πούσκιν. Για την τελευταία οικία του Πούσκιν, δείτε: Οικία - Μουσείο Πούσκιν.
Μουσείο Πούσκιν
Государственный музей изобразительных искусств имени А. С. Пушкина
Χάρτης
Είδοςμουσείο τέχνης, κτήριο μουσείου και ορόσημο
Διεύθυνσηулица Волхонка, 12
Γεωγραφικές συντεταγμένες55°44′51″N 37°36′18″E
Διοικητική υπαγωγήKhamovniki District
ΤοποθεσίαΜόσχα
ΧώραΡωσία
Έναρξη κατασκευής31  Μαΐου 1912
Ολοκλήρωση1912
ΑρχιτέκτοναςRoman Klein
Προστασίαμνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς στη Ρωσία[1]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Μουσείο Καλών Τεχνών Πούσκιν (ρωσικά: Музей изобразительных искусств им. А.С. Пушкина) είναι το μεγαλύτερο μουσείο Ευρωπαϊκής τέχνης στη Μόσχα, και βρίσκεται στην οδό Volkhonka, ακριβώς απέναντι από τον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος. Το Μουσείο από το 1981 φιλοξενεί το διεθνές μουσικό φεστιβάλ Νύχτες Δεκεμβρίου του Σβιάτοσλαβ Ρίχτερ.

Ονομασία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομα του μουσείου είναι παραπλανητικό, καθώς δεν έχει καμία σχέση με τον διάσημο ρώσο ποιητή Αλεξάντρ Πούσκιν. Δόθηκε μόλις το 1937 ενώ το μουσείο ιδρύθηκε από τον καθηγητή Ιβάν Τσβετάγεβ (πατέρα της ποιήτριας Μαρίνα Τσβετάγεβα) το 1912. Ο Τσβετάγεβ έπεισε τον εκατομμυριούχο με ενδιαφέρον στη φιλανθρωπία Γιούρι Νετσάγιεφ-Μάλτσοφ και τον αρχιτέκτονα Ρόμαν Κλάιν για την επιτακτική ανάγκη να αποκτήσει η Μόσχα μουσείο Καλών Τεχνών.

Κατασκευή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσείο σχεδιάστηκε από τον Ρόμαν Κλάιν και τον Βλαντιμίρ Σούκοβ και χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από τον Μάλτσοφ. Τα έργα άρχισαν το 1898 και συνέχισαν μέχρι το 1912. Ο Ιβάν Ρέρμπεργκ ήταν ο υπεύθυνος μηχανικός των εργασιών για 12 χρόνια μέχρι το 1909.

Συλλογή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συλλογή Τέχνης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνειρο του Τσβετάγιεφ έγινε πραγματικότητα τον Μάιο του 1912 όταν το μουσείο άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό. Αρχικά το μουσείο ονομάστηκε προς τιμήν του Αλέξανδρου Γ΄, αν και η κυβέρνηση είχε συνεισφέρει μόνο 200.000 ρούβλια έναντι των πάνω από 2 εκατομμύριων που είχε συνεισφέρει ο Μάλτσεφ. Τα πρώτα του εκθέματα ήταν αντίγραφα αρχαίων αγαλμάτων, παρόλ’ αυτά σημαντικά για την εκπαίδευση των σπουδαστών τέχνης. Τα μόνα γνήσια αρχαία αντικείμενα ήταν ο Μαθηματικός Πάπυρος και η Ιστορια (ή Περιπέτειες) του Ουενεμούν, τα οποία είχε πουλήσει στο μουσείο ο Βλαντιμίρ Γκολενίστσεφ τρία χρόνια νωρίτερα.

Μετά τη μεταφορά της Ρωσικής πρωτεύουσας στη Μόσχα το 1918, η Σοβιετική κυβέρνηση αποφάσισε να μεταφέρει χιλιάδες έργα από το Ερμιτάζ στη νέα πρωτεύουσα. Σε αυτά προστέθηκε και ολόκληρη η συλλογή των έργων της Δυτικής Τέχνης από το Μουσείο Ρουμιάντσεφ. Τα έργα αυτά αποτέλεσαν τον πυρήνα της συλλογής έργων της Δυτικής τέχνης του Μουσείου Πούσκιν. Όμως τα πιο σημαντικά έργα προστέθηκαν αργότερα από το Μουσείο Σύγχρονης Δυτικής Τέχνης. Σε αυτά περιλαμβανόταν ιμπρεσιονιστικά και έργα του μετά-ιμπρεσιονισμού, μεταξύ των οποίων κορυφαία έργα των βαν Γκογκ, Γκογκέν, Πικάσο, Dufrénoy και Ματίς. Στα έργα του βαν Γκογκ περιλαμβάνεται και το Κόκκινο αμπέλι (γαλλικά: La Vigne rouge), που απ’ ό, τι φαίνεται είναι ο μόνος πίνακας που είχε πουλήσει ο βαν Γκογκ κατά τη διάρκεια της ζωής του[2]. Το 1937, κατά την εκατονταετηρίδα από τον θάνατο του Πούσκιν, το όνομα του ποιητή δόθηκε από τη Σοβιετική κυβέρνηση στο μουσείο προς τιμήν του.

Αρχαιολογική συλλογή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα έργα από την Πινακοθήκη της Δρέσδης η οποία είχε εκκενωθεί, ήταν στη Μόσχα για 10 χρόνια. Τελικά η συλλογή επέστρεψε στην Ανατολική Γερμανία, παρά την κάθετη αντίθεση των υπευθύνων του μουσείου, κυρίως της Ιρίνα Αντόνοβα, η οποία ήταν η διευθύντρια του μουσείου από το Φεβρουάριο του 1961. Στο Μουσείο Πούσκιν ακόμα βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος του Θησαυρού του Πριάμου, που είχε λεηλατηθεί από την Τροία από τον γερμανό αρχαιολόγο Ερρίκο Σλίμαν[3][4], τον οποίο και είχε πάρει ο Σοβιετικός Στρατός (Κόκκινος Στρατός) από το Μουσείο Περγάμου στο Βερολίνο[5].

Συλλογή νομισμάτων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μουσείο Πούσκιν διαθέτει νομισματική συλλογή, για την οποία δεν υπάρχουν εκδόσεις. Περιλαμβάνει αρχαιολογικά ευρήματα από την Κεντρική Ασία, όπως μια πλειάδα νομισμάτων της περιόδου των βασιλείων Κους-Σασσανίδες, η οποία αποκτήθηκε το 2002[6].

Εικόνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Постановление Совета Министров РСФСР № 624 от 04.12.1974».
  2. ↑ «Anna Boch.com, the woman that bought the only painting Van Gogh sold during his life». Annaboch.com. 3 Μαρτίου 1986. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2012. 
  3. ↑ German archaeologist Heinrich Schliemann who, in 1873, illegally smuggled from Turkey to Athens the Early Bronze Age hoard of precious metalwork known as "Priam's Treasure," which he had discovered.The archaeology of Mediterranean prehistory. 2005. σελ. 307. ISBN 0-631-23268-0. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2009.  Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
  4. ↑ Schliemann illegally smuggled the loot to Berlin, convinced he had found evidence of the Iliad's famed ancient city.«Top 10 Plundered Artifacts - Priam's Treasure». www.time.com. 2009-03-05. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-05-12. https://web.archive.org/web/20090512193357/http://www.time.com/time/specials/packages/article/0,28804,1883142_1883129_1883013,00.html. Ανακτήθηκε στις 2009-08-27. 
  5. ↑ Tolstikov, Vladimir (1996). The Gold of Troy. Searching for Homer's Fabled City. Harry N. Abrams. ISBN 0-8109-3394-2.  Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
  6. ↑ Vasudeva Imitations and Kushano Sasanian Coppers from Turkmenistan |journal=Moneti i Medali |last=Smirnova |first=N |year=1996 |pages=130-133.

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συντεταγμένες: 55°44′50″N 37°36′18″E / 55.74722°N 37.60500°E / 55.74722; 37.60500