Μπαφομέτ

Απεικόνιση του 1856 του Σαββατικού Τράγου από το βιβλίο Δόγμα και Τελετουργικό της Υψηλής Μαγείας από τον Ελιφά Λευί.[1][2] Οι βραχίονες φέρουν τις λατινικές λέξεις SOLVE (διαλύσου) και COAGULA (πήξε).

Ο Μπαφομέτ είναι θεότητα η οποία φέρεται να λατρεύεται από τους Ναΐτες Ιππότες[3] και εν συνεχεία ενσωματώθηκε σε διάφορες αποκρυφιστικές και δυτικές εσωτεριστικές παραδόσεις.[4] Το όνομα Μπαφομέτ εμφανίστηκε σε δικαστικά μεταγραμμένα κείμενα για την Ιερά Εξέταση των Ιπποτών του Ναού, ξεκινώντας το 1307.[5][6] Ο Μπαφομέτ είναι σύμβολο ισορροπίας σε διάφορες αποκρυφιστικές και μυστικιστικές παραδόσεις, την προέλευση των οποίων ορισμένοι αποκρυφιστές προσπάθησαν να συνδέσουν με τους Γνωστικιστές και τους Ναΐτες,[4] αν και περιστασιακά φέρεται ότι αποτελεί θεότητα ή δαίμων.[3] Από το 1856 το όνομα Μπαφομέτ έχει συσχετιστεί με την εικόνα του «Σαββατικού Τράγου» που σχεδίασε ο Ελιφάς Λευί,[7] αποτελούμενος από δυαδικά στοιχεία που αντιπροσωπεύουν τον «συμβολισμό της ισορροπίας των αντιθέτων»:[1] μισός άνθρωπος και μισό ζώο, αρσενικό και θηλυκό, καλό και κακό κ.λπ.[1] Η πρόθεση του Λευί ήταν να συμβολίσει την αντίληψή του για την ισορροπία, με τον Μπαφομέτ να αντιπροσωπεύει τον στόχο της τέλειας κοινωνικής τάξεως.[2]

Ετυμολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι σύγχρονοι μελετητές συμφωνούν ότι το όνομα Μπαφομέτ αποτελεί παλιά γαλλική παραφθορά του ονόματος «Μωάμεθ»,[3] με την ερμηνεία ότι ορισμένοι από τους Ναΐτες, μέσω της μακροχρόνιας στρατιωτικής κατοχής των Ουτρεμέρ, είχαν αρχίσει να ενσωματώνουν ισλαμικές ιδέες στο σύστημα πεποιθήσεών τους, και ότι αυτό θεωρήθηκε και τεκμηριώθηκε από τους Ιεροεξεταστές ως αίρεση.[8] Άλλοι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι είναι συνδιασμός δύο ελληνικών λέξεων, βαφή μητούς, δηλαδή «βάπτιση στην σοφία».

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Strube, Julian (2016). «The 'Baphomet' of Eliphas Lévi: Its Meaning and Historical Context» (PDF). Correspondences: An Online Journal for the Academic Study of Western Esotericism 4: 37–79. ISSN 2053-7158. https://correspondencesjournal.com/15303-2/. Ανακτήθηκε στις 31 March 2020. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Introvigne 2016, σελίδες 105–109.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Stahuljak 2013, σελίδες 71–82.
  4. ↑ 4,0 4,1  Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Templars» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 26 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 599 
  5. ↑ Jansen, Katherine L., επιμ. (April 2016). «Torture and Confession in the Templar Interrogations at Caen, 28–29 October 1307». Speculum: A Journal of Medieval Studies (Chicago: University of Chicago Press on behalf of the Medieval Academy of America) 91 (2): 297–327. doi:10.1086/684916. ISSN 2040-8072. OCLC 35801878. 
  6. ↑ Michelet, Jules (1860). History of France. D. Appleton & Company. σελ. 375. 
  7. ↑ Waite, Class I, §2: "Since 1856 the influence of Eliphas Lévi and his doctrine of occultism has changed the face of this card, and it now appears as a pseudo-Baphometic figure with the head of a goat and a great torch between the horns; it is seated instead of erect, and in place of the generative organs there is the Hermetic caduceus."
  8. ↑ Barber 1994, σελ. 321.