Μπαχράνι

Οι Μπαχράνι (αραβικά: بحراني ، بحارنة‎‎) είναι μια σιιτική μουσουλμανική εθνοθρησκευτική ομάδα που ζει κυρίως στην ιστορική περιοχή της Ανατολικής Αραβίας. Θεωρούνται γενικά από τους μελετητές ότι είναι οι αρχικοί κάτοικοι του αρχιπελάγους του Μπαχρέιν.[1] Οι περισσότεροι Σιίτες πολίτες του Μπαχρέιν είναι εθνοτικοί Μπαχράνι. Οι περιοχές με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού βρίσκονται στην Ανατολική Αραβία (Μπαχρέιν, Κατίφ, Αλ Άχσα), με ιστορικούς πληθυσμούς διασποράς στο Κουβέιτ, στη Σαουδική Αραβία, στο Κατάρ, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο Ομάν, στην Επαρχία Χουζιστάν του Ιράν, στο Ιράκ και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κάποιοι πολίτες του Μπαχρέιν είναι και από άλλα μέρη του κόσμου.[2][3]

Καταγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καταγωγή των Μπαχράνι είναι αβέβαιη.[1] Υπάρχουν διαφορετικές θεωρίες σχετικά με την καταγωγή τους. Αρκετοί δυτικοί μελετητές πιστεύουν ότι οι Μπαχράνι προέρχονται από τον προ-ισλαμικό πληθυσμό του Μπαχρέιν, ο οποίος αποτελούνταν από μερικώς εκχριστιανισμένους Άραβες,[4] Πέρσες Ζωροάστρες, Εβραίους (στο Μπαχρέιν) και αραμαϊκόφωνους γεωπόνους.[5][6][7] Σύμφωνα με έναν ιστορικό, οι αραβικοί οικισμοί στο Μπαχρέιν μπορεί να έχουν αρχίσει περίπου το 300 π.Χ. και ο έλεγχος του νησιού διατηρήθηκε από τη φυλή Ράμπια, η οποία προσηλυτίστηκε στο Ισλάμ το 630 μ.Χ. [8]

Υπάρχουν πολλά κενά και ασυνέπειες στις γενεαλογίες εκείνων που ισχυρίζονται ότι κατάγονται από τη φυλή Μπανού Αμπντούλ Καΐς στο Μπαχρέιν και επομένως οι Μπαχράνι είναι πιθανώς απόγονοι ενός εθνοτικώς μικτού πληθυσμού.[9] Η κοινωνία του Μπαχρέιν χωρίζεται παραδοσιακά σε τρεις γενεαλογικές κατηγορίες με σειρά: ansab (σαφείς γενεαλογίες), la ansab (ασαφείς γενεαλογίες) και bani khudair (ξένες). Οι Μπαχράνι ήταν «la ansab» επειδή έχουν αβέβαιη καταγωγή.[10]

Η αραβική διάλεκτος των Μπαχράνι εκθέτει χαρακτηριστικά των ακκαδικών, αραμαϊκών και συριακών.[11][12] Οι καθιστικοί λαοί του προ-ισλαμικού Μπαχρέιν ήταν ομιλητές της αραμαϊκής και σε κάποιο βαθμό ομιλητές της περσικής, ενώ η συριακή γλώσσα λειτούργησε ως λειτουργική γλώσσα.[6] Η διάλεκτος των Μπαχράνι μπορεί να δανείστηκε τα χαρακτηριστικά των ακκαδικών, των αραμαϊκών και των συριακών από τα αραβικά της Μεσοποταμίας.[13]

Δεδομένου ότι μόνο λίγα είναι γνωστά για την καταγωγή τους, ο Ρόμπερτ Χέι αναφέρθηκε στους Μπαχράνι ως «Άραβες χωρίς καταγωγή».[1] Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Μπέρτραμ Σάρτζεντ, οι Μπαχράνι μπορεί να είναι οι αραβόκρατοι «απόγονοι των προσηλυτισμένων από τον αρχικό πληθυσμό των Χριστιανών (Αραμαίων), των Εβραίων και των αρχαίων Περσών (Μαζού) που κατοικούσαν στο νησί και καλλιεργούσαν παράκτιες περιοχές της Ανατολικής Αραβίας κατά την αραβική κατάκτηση».[5][14]

Όνομα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο όρος Bahrani χρησιμεύει για τη διάκριση των Μπαχράνι από άλλους Σιίτες του Μπαχρέιν, όπως οι Πέρσες του Μπαχρέιν που υποπίπτουν στον όρο Άζαμ (Ajam), καθώς και από τους Σουνίτες μετανάστες της Νατζντ στο Μπαχρέιν, που είναι γνωστοί ως «Άραβες».[15]

Στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι Μπαχράνι αποτελούν το 5% των κατοίκων και κατάγονται γενικά από μέλη φυλών Μπαχράνι με ιστορία 100-200 ετών.

Ετυμολογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα αραβικά, το bahrayn είναι η δυίκη μορφή του bahr (θάλασσα), οπότε το al-Bahrayn σημαίνει «οι Δύο Θάλασσες». Ωστόσο, παραμένει υπό αμφισβήτηση για το ποιες δύο θάλασσες αφορούσε αρχικά. Ο όρος εμφανίζεται πέντε φορές στο Κοράνι, αλλά δεν αναφέρεται στο σύγχρονο νησί — αρχικά γνωστό στους Άραβες ως «Αουάλ» — αλλά μάλλον στην όαση του Κατίφ και του Χαζάρ (σύγχρονη όαση Αλ Άχσα).[16] Δεν είναι σαφές πότε ο όρος άρχισε να αναφέρεται αποκλειστικά στο Αουάλ, αλλά μάλλον μετά τον 15ο αιώνα. 

Σήμερα, οι «δύο θάλασσες» του Μπαχρέιν θεωρούνται γενικά ως ο κόλπος ανατολικά και δυτικά του νησιού,[17] οι θάλασσες βόρεια και νότια του νησιού, ή το αλμυρό και το γλυκό νερό που υπάρχουν πάνω και κάτω από το έδαφος.[18] Εκτός από τα πηγάδια, υπάρχουν μέρη στη θάλασσα βόρεια του Μπαχρέιν, όπου το γλυκό νερό βράζει στη μέση του αλμυρού νερού, που αναφέρεται από επισκέπτες από την αρχαιότητα.[19]

Μια εναλλακτική θεωρία που προσέφερε η Αλ Άχσα ήταν ότι οι δύο θάλασσες ήταν ο Περσικός Κόλπος και μια ήσυχη λίμνη στην ηπειρωτική χώρα. Ακόμη μία θεωρία που παρέχεται από τον Ισμαή΄ιμπν Χαμάντ αλ-Τζαουχάρι είναι ότι το πιο επίσημο όνομα Bahri (κυριολεκτικά «που ανήκει στη θάλασσα») θα είχε παρερμηνευτεί και έτσι δεν έγινε δεκτό.[18]

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τοπικά ανέκδοτα στοιχεία δείχνουν ότι η αραβική καταγωγή των Μπαχράνι είναι διαφορετική, καθώς ορισμένες παραλλαγές λέξεων που χρησιμοποιούνται στις διαλέκτους των ιθαγενών των χωριών Μπανί Ζαμρά και Α'άλι χρησιμοποιούνται μόνο σε μέρη όπως η Υεμένη και το Ομάν.[20]

Τα μέλη του Μπανού Αμπντούλ Καΐς στην Ανατολική Αραβία ήταν κυρίως Νεστοριανοί Χριστιανοί πριν από τον έβδομο αιώνα.[21]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γλώσσα και πολιτισμός

Γεωγραφία

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Social and political change in Bahrain since the First World War» (PDF). Πανεπιστήμιο του Ντάραμ. 1973. σελίδες 46–47. 
  2. ↑ Mashal, Mujib. «Pakistani troops aid Bahrain's crackdown». www.aljazeera.com. 
  3. ↑ Χόουλς, Κλάιβ (2001). Dialect, Culture, and Society in Eastern Arabia: Glossary. ISBN 978-9004107632. 
  4. ↑ Νέτον, Ίαν Ρίτσαρντ (9 Μαρτίου 2006). A Popular Dictionary of Islam. ISBN 9781135797737. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Χόουλς, Κλάιβ (2001). Dialect, Culture, and Society in Eastern Arabia: Glossary. σελίδες XXIV–XXVI. ISBN 978-9004107632. Thus the elements in the pre-Islamic ethno-linguistic situation in eastern Arabia appear to have been a mixed tribal population of partially Christianised Arabs of diverse origins who probably spoke different old Arabian vernaculars; a mobile Persian-speaking population, possibly of traders and administrators, with strong links to Persia, which they maintained close contact; a sedentary, non-tribal community of Aramaic-speaking agriculturalists; a Persian clergy, who we know for certain, used Syriac as a language of liturgy and writing more generally, probably alongside Persian as a spoken language. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Σμαρτ, Τζ. Ρ. (2013). Tradition and Modernity in Arabic Language And Literature. ISBN 9780700704118. 
  7. ↑ Χούτσμα, M. Θ. (1993). E.J. Brill's First Encyclopaedia of Islam, 1913-1936, Volume 5. σελ. 98. ISBN 978-9004097919. 
  8. ↑ «Bahrain - History Background». education.stateuniversity.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2015. 
  9. ↑ Μπράιαν Τζον Ούλριχ (2007). Constructing Al-Azd: Tribal Identity and Society in the Early Islamic Centuries. σελ. 107. ISBN 9780549634430. 
  10. ↑ Iranians in Bahrain and the United Arab Emirates. σελίδες 70–71. ISBN 9780549935070. [νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ Γιάστροφ, Ότο (2002). Non-Arabic Semitic elements in the Arabic dialects of Eastern Arabia. σελίδες 270–279. ISBN 9783447044912. 
  12. ↑ Χόουλς, Κλάιβ (2001). Dialect, Culture, and Society in Eastern Arabia: Glossary. σελίδες XXIX–XXX. ISBN 978-9004107632. 
  13. ↑ Dialect, Culture, and Society in Eastern Arabia: Glossary By Clive Holes. Page XXIX
  14. ↑ Ρόμπερτ Μπέρτραμ Σάρτζεντ (1968). «Fisher-folk and fish-traps in al-Bahrain». Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London (Σχολή Οριενταλισμού του Πανεπιστημίου του Λονδίνου) 31 (3): 488. 
  15. ↑ Λόριμερ, Τζον Γκόρντον, Gazetteer of the Persian Gulf, Oman and Central Arabia, επανεκδόθηκε από τους Gregg International Publishers Limited Westemead. Farnborough, Hants., England and Irish University Press, Shannon, Irelend. Printed in Holland, 1970, Vol. II A, entries on "Bahrain" and "Baharna"
  16. ↑ Encyclopedia of Islam, Vol. I. "Bahrayn", p. 941. E.J. Brill (Leiden), 1960.
  17. ↑ Room, Adrian. Origins and Meanings of the Names for 6,600 Countries, Cities, Territories, Natural Features and Historic Sites. 2006. (ISBN 978-0-7864-2248-7).
  18. ↑ 18,0 18,1 Φαρούι, Άμπας. The Bahrein Islands (750–1951): A Contribution to the Study of Power Politics in the Persian Gulf. Verry, Fisher & Co. (Νέα Υόρκη), 1951.
  19. ↑ Rice, Michael. The Archaeology of the Arabian Gulf, c. 5000-323 BC. Routledge, 1994. (ISBN 0415032687).
  20. ↑ Language Variation And Change In A Modernising Arab State: The Case Of Bahrain Google Books
  21. ↑ Πίτερ Χέλλιερ. Nestorian Christianity in the Pre-Islamic UAE and Southeastern Arabia, Journal of Social Affairs, volume 18, number 72, χειμώνας 2011

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]