Μπερτίλα του Σπολέτο
| Μπερτίλα του Σπολέτο ⋅ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 860 (περίπου) |
| Θάνατος | Δεκέμβριος 915 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βερεγγάριος Α΄ της Ιταλίας[1] |
| Τέκνα | Γκίζελα του Φρίουλι Bertha, Abbess of Santa Giulia in Brescia |
| Γονείς | Suppo II και Berta von Piacenza[2] |
| Οικογένεια | Supponids |
| Θυρεός | |
 | |
Η Μπερτίλα, ιταλ.: Bertil(l)a di Spoleto, (π. 860 – Δεκέμβριος 915) ήταν σύζυγος του Bερεγγάριου Α΄ της Λομβαρδίας και από γάμο βασίλισσα σύζυγος της Λομβαρδίας και αυτοκράτειρα της Γερμανίας. [3]
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν μέλος της ισχυρής οικογένειας των Σουπονιδών. Ήταν κόρη του Σούπο Β΄ (π. 835 – π. 885) και της Μπέρτα (απεβ. το 921). Ο παππούς της ήταν ο Adelchis I του Σπολέτο, δεύτερος γιος του Σούπο Α΄, και η θεία της ήταν η Eνγκελμπέργκα των Σουπονιδών, σύζυγος του Λουδοβίκου Β΄ των Καρολιδών βασιλιά της Λομβαρδίας. [4]
Παντρεύτηκε τον Βερεγγάριο Α΄, μάργραβο του Φρίουλι, κάπου μεταξύ 870 και 880. [5] Ο Βερεγγάριος έγινε βασιλιάς της Λομβαρδίας το 888, με βασίλισσά του τη Μπερτίλα. Ωστόσο, ο σύζυγός της έχασε τον θρόνο του τον επόμενο χρόνο από τον Γουίδων Γ΄ δούκα του Σπολέτο. Ο Bερεγγάριος άρχισε να επιβεβαιώνει εκ νέου την εξουσία του το 896, μετά την πτώση της οικογένειας του Σπολέτo και την αποχώρηση του βασιλιά Aρνούλφου από τη χερσόνησο. Ωστόσο, μία ήττα από έναν στρατό των Μαγυάρων και η απόφαση των Ιταλών ευγενών να διορίσουν τον Λουδοβίκο των Μποζονιδών, βασιλιά της Προβηγκίας ως βασιλιά της Λομβαρδίας, καθυστέρησαν την επίσημη επιστροφή του βασιλιά και της βασίλισσας στην εξουσία μέχρι το 905. Σε όλη αυτή την περίοδο η Μπερτίλα παρενέβαινε συχνά στα διπλώματα του Bερεγγάριου, ιδιαίτερα υπέρ των εκκλησιών και των μοναστηριών. [6] Σε αυτά τα έγγραφα, η Μπερτίλα φέρει τον τίτλο consors regni («σύντροφος του ηγεμόνα»), ένας τίτλος που υποδηλώνει συγκεκριμένα τη δύναμη και την επιρροή της, σε αντίθεση με αυτήν της απλής συζύγου (coniunx). [7]
Το 915 η Μπερτίλα έγινε αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αφού ο σύζυγός της στέφθηκε αυτοκράτορας. [8] Απεβίωσε την ίδια χρονιά, πιθανότατα από δηλητηρίαση, και ίσως μετά από αίτημα του συζύγου της. Εκείνη την εποχή περίπου, η Μπερτίλα είχε κατηγορηθεί για απιστία, αν και αυτή η κατηγορία απευθυνόταν συχνά εναντίον των συζύγων των βασιλιάδων εκείνη την περίοδο, και συχνά συγκάλυπτε ευρύτερες πολιτικές δολοπλοκίες. [9] Η Μπερτίλα κατηγορήθηκε επίσης, ότι πήρε συμβουλές από μία κακιά «Κίρκη». Η ιστορικός Tιτσιάνα Λατσάρι προτείνει, ότι πρόκειται για αναφορά στη Μπέρτα της Τοσκάνης, σύζυγο του Αδαλβέρτου Β΄ μαργράβου της Τοσκάνης, που ήταν σε ανοιχτή αντίθεση με την κυριαρχία του Bερεγγάριου. [10] Μέχρι τον Δεκέμβριο του 915 ο Βερεγγάριος είχε ξανανυμφευτεί με την Άννα της Προβηγκίας, κόρη του Λουδοβίκου των Μποζονιδών. [11]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παντρεύτηκε τον Βερεγγάριο Α΄ και είχαν πολλά παιδιά. Μέχρι το 908, η κόρη τους, Μπέρτα, ήταν ηγουμένη της Σάντα Τζούλια στη Μπρέσια, όπου η εκ πατρός θεία της, Γκίζελα, ήταν κάποτε μοναχή. Η μικρότερη κόρη τους Γκίζελα του Φρίουλι (882–910) παντρεύτηκε τον Άνταλμπερτ Α΄ της Iβρέα, που ήταν γονείς του Bερεγγάριου Β΄ της Λομβαρδίας.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ p67301.htm#i673010. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ G. Arnaldi, ‘Bertilla’.
- ↑ Skinner, Women, p. 100.
- ↑ Rosenwein, 'Family Politics', p. 256; G. Arnaldi, ‘Bertilla’, p. 529..
- ↑ Schiaparelli, Diplomi di Berengario, nos. 10, 14, 20, 32, 38, 40, 42, 49, 50, 52, 55, 56, 60, 62, 67, 72, 104, 113.
- ↑ Rosenwein, 'Family Politics', p. 257; Skinner, Women, pp. 107-8.
- ↑ G. Arnaldi, ‘Bertilla’.
- ↑ Reuter, Annals of Fulda, a.889, p. 139 and n2; Rosenwein, 'Family Politics,' p. 258 and n46.
- ↑ Lazzari, 'Donne,' pp. 213-216.
- ↑ Schiaparelli, Diplomi di Berengario, no. 107; Previté Orton, 'Italy', p. 336.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- G. Arnaldi, 'Bertilla,' Στο: Dizionario Biografico degli Italiani, Vol. 9 (Ρώμη, 1967).
- L. Schiaparelli, I diplomi di Berengario I (Ρώμη, 1903).
- B. Rosenwein, «The family politics of Berengar I, King of Italy (888-924),» Speculum, LXXI (1996),
- P. Skinner, Women in Medieval Italian Society, 500-1200 (Harlow, 2001).
- Previté-Orton, CW «Italy and Provence, 900–950», The English Historical Review, Vol. 32, Νο. 127. (Ιούλ., 1917), σελ. 335–347.
- Reuter, Timothy (μτφρ. ) The Annals of Fulda (Μάντσεστερ, 1992).
- Gesta Berengari, εκδ. P. de Winterfeld, MGH Poëtae Latini Medii Aevi, IV, 1 (Βερολίνο, 1899).
- T. Lazzari, «Le donne del regno italico», στο L'ereditàculture di Gina Fasoli. Atti del convegno di studi per il centenario della nascita (1905-2005) (Bologna-Bassano del Grappa, 25-26 novembre 2005), εκδ., F. Bocchi, GM Varanini (Ρώμη, 2008).