Το Μπετσάρατς (κροατικά: Bećarac) είναι μια χιουμοριστική μορφή λαϊκού τραγουδιού. Αρχικά εμφανίστηκε από την αγροτική Σλαβονία, στη Κροατία και τελικά εξαπλώθηκε στη Σερβία και τη νότια Ουγγαρία. Η ρίζα της λέξης προέρχεται από το μπετσάρ (τουρκικά: bekâr). Τα Μπετσάρτσι τραγουδώνται πάντα από ανδρικό συγκρότημα σε πάρτι χωριών.[1]
Το Μπετσάρατς χρησιμοποιεί μια αυστηρή μορφή ζευγαριού σε δεκασύλλαβο. Τραγουδιέται πάντα στην ίδια μουσική, που παίζεται από μια ορχήστρα ταμπουρίτζα ή απλά από τη χορωδία. Ο επικεφαλής της χορωδίας είναι αυτός που διαβάζει τον πρώτο στίχο και σχηματίζει λογική θέση, και επαναλαμβάνεται από τη χορωδία των συγκεντρωμένων ανδρών. Ο δεύτερος στίχος είναι μια χιουμοριστική αντίθεση, επίσης επαναλαμβανόμενη από τη χορωδία (αλλά συχνά σπάει από το γέλιο). Τα Μπετσάρτσι εκτελούνται συνήθως στην κορυφή ενός πάρτι αφού το πλήθος είναι αρκετά ζεστό από το κρασί και τη μουσική. Μια σειρά μπετσάρτσι μπορεί να διαρκέσει επ'αόριστον. Οι στίχοι συχνά γίνονται στη στιγμή ή αυτοσχεδιάζονται,[2] και οι καλύτεροι διαδίδονται και επαναχρησιμοποιούνται για ύστερες εκδηλώσεις.
Υπάρχει και το ερζεγοβινικό μπετσάρατς για το οποίο δεν ισχύει ο παραπάνω κανόνας. Είναι λίγο διαφορετικό και δεν έχει σκοπό να κάνει τους ακροατές τους να διασκεδάσουν. Είναι πολύ δύσκολο τραγούδι για τους τραγουδιστές, αν και αυτό δεν φαίνεται τόσο στον ακροατή. Η ερζεγοβινική παράδοση του μπετσάρατς μεταδίδεται από γενιά σε γενιά και διατηρούνται μέχρι και σήμερα.
Το 2009, η Κροατία υπέβαλε το μπετσάρατς μεταξύ άλλων για να συμπεριληφθεί στις λίστες της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ουνέσκο.[3] Το 2010, η απόπειρα ήταν και πάλι ανεπιτυχής και έγιναν μεταφράσεις στα αγγλικά για καλύτερη αναφορά.[4] Το 2011, συμπεριλήφθηκε στον κατάλογο.[5]