Μπομπ Μπίμον

Μπομπ Μπίμον
1968
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση29 Αυγούστου 1946 (1946-08-29) (78 ετών)
Κουίνς, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Έτη δραστηριοποίησης1965 - 1972
Ύψος1,90 μέτρα
Βάρος70 κιλά
Άθλημα
Χώρα ΗΠΑ
ΆθλημαΣτίβος
ΑγώνισμαΆλμα εις μήκος
Μετάλλια
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 1968 Πόλη του Μεξικού Άλμα εις μήκος
Παναμερικανικοί Αγώνες
Αργυρό 1967 Γουάνιπεγκ Άλμα εις μήκος

Ο Ρόμπερτ «Μπομπ» Μπίμον (Robert "Bob" Beamon, γεννήθηκε 29 Αυγούστου 1946) είναι Αμερικανός πρώην αθλητής του στίβου, που έμεινε στην ιστορία για το εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ που πέτυχε στο άλμα εις μήκος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 και ονομάστηκε «το άλμα του αιώνα».[1][2][3][4]

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και σε ηλικία οκτώ μηνών η μητέρα του πέθανε από φυματίωση. Λόγω του εγκλεισμού του πατριού του, η γιαγιά του έγινε ο κύριος επιμελητής του. Η παιδική του ηλικία κινήθηκε σε φόντο βίας, συμμορίες και ναρκωτικά. Κατά τη διάρκεια ενός καυγά στο σχολείο χτύπησε ένα δάσκαλο και αποβλήθηκε. Στάλθηκε σε κέντρο κράτησης ανηλίκων και στη συνέχεια σε εναλλακτικό σχολείο για παραβατικούς στη Νέα Υόρκη. Σε αυτό το σχολείο, έμαθε πειθαρχία και άρχισε να λειτουργεί μακριά από την κουλτούρα του δρόμου. Χρησιμοποίησε τον αθλητισμό ως μέσο για να εστιάσει την προσοχή και την ενέργειά του σε θετικούς στόχους. Έκανε τακτικά ρεκόρ σε τοπικό και κρατικό επίπεδο.[5] Άρχισε να ασχολείται με το στίβο και ιδιαίτερα με το μήκος στο Γυμνάσιο της Τζαμάικα (Λονγκ Άιλαντ, Νέα Υόρκη). Παρακολούθησε το Γεωργικό και Τεχνικό Κολέγιο της Βόρειας Καρολίνας, το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ελ Πάσο και το Πανεπιστήμιο Adelphi, όπου έπαιξε επίσης μπάσκετ. Από το τελευταίο αποφοίτησε το 1972 με πτυχίο κοινωνιολογίας.[6] Τελικά ειδικεύτηκε στο άλμα εις μήκος.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1968

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Πόλη του Μεξικού ήταν το φαβορί σύμφωνα με τους Αμερικανούς για να κερδίσει το χρυσό μετάλλιο, έχοντας νικήσει σε 22 από τις 23 συναντήσεις που είχε αγωνιστεί εκείνη τη χρονιά, συμπεριλαμβανομένης της καλύτερης προσπάθειας των 8,33 μέτρων (πολύ κοντά στο ρεκόρ κόσμου των 8,35 μέτρων) και μίας επίδοσης καλύτερης από το ρεκόρ κόσμου με 8,39 μέτρα αλλά με ευνοϊκό άνεμο. Εκείνη τη χρονιά κέρδισε τους τίτλους AAU και NCAA άλματος εις μήκος κλειστού στίβου και τριπλούν, καθώς και τον τίτλο AAU άλματος εις μήκος ανοικτού στίβου. Μάλιστα κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ κλειστού στίβου πηδώντας 8,25 μέτρα στο Κάνσας Σίτι στις 20 Ιανουαρίου, το οποίο θα το καταρρίψει ξανά δύο μήνες αργότερα με άλμα 8,30 μ. στα πρωταθλήματα NCAA στο Ντιτρόιτ.[7][8] Κόντεψε να χάσει τον τελικό του Ολυμπιακών έχοντας δύο άκυρες προσπάθειές του στα προκριματικά, αλλά τα κατάφερε στην τρίτη και τελευταία. Εκεί αντιμετώπιζε τους δύο προηγούμενους νικητές των Ολυμπιακών, τον Αμερικανό Ραλφ Μπόστον (1960, που ασκούσε και χρέη προπονητή του) και τον Λιν Ντέιβις της Μεγάλης Βρετανίας (1964) που θεωρούταν και φαβορί από τους Ευρωπαίους καθώς δεν γνώριζαν το Μπίμον επαρκώς. Το άγχος του στην πρώτη του Ολυμπιακή διοργάνωση ήταν τέτοιο, που το βράδυ πριν τον μεγάλο τελικό τον βρήκε να χαλαρώνει με μερικά αλκοολούχα ποτά, όπως δήλωσε σε συνέντευξη του αργότερα στη βρετανική εφημερίδα The Guardian το 2007.[4][9]

Στις 18 Οκτωβρίου του 1968 στην πρώτη του κιόλας προσπάθεια, με άλμα στα 8 μέτρα και 90 εκατοστά, βελτίωσε την προηγούμενη επίδοση κατά 55 εκατοστά του μέτρου που κατείχαν από κοινού ο Μπόστον και ο Σοβιετικός Ίγκορ Τερ-Οβανεσιάν (επίσης παρών στο αγώνισμα). Οι κριτές δεν μπόρεσαν να μετρήσουν το άλμα καθώς ο τρόπος μέτρησης δεν ήταν αρκετός για να φτάσει το σημάδι στην άμμο. Μετά από 20 λεπτά μετρήσεων με παραδοσιακή μεζούρα, η απόσταση επιβεβαιώθηκε ότι ήταν 8,90 μέτρα.[10][11][12] Όταν ο εκφωνητής φώναξε την απόσταση για το άλμα, ο Μπίμον - που δεν καταλάβαινε τις αντιστοιχίες των μετρήσεων - ακόμα δεν είχε συνειδητοποιήσει τι είχε κάνει. Όταν ο Μπόστον του είπε ότι είχε κατάρριψει το παγκόσμιο ρεκόρ κατά σχεδόν δύο πόδια (περίπου 60 εκατοστά), τα πόδια του Μπίμον υποχώρησαν και έκπληκτος και συντετριμμένος υπέστη σύντομο επεισόδιο καταπληξίας που προκλήθηκε από το συναισθηματικό σοκ και έπεσε στα γόνατά του, το σώμα του δεν μπορούσε να στηριχθεί, τοποθετώντας τα χέρια του πάνω από το πρόσωπό του.[3][6] Αμέσως μετά ο Ντέιβις του είπε: «κατέστρεψες το διαγωνισμό».[7][13] Το ρεκόρ του έμεινε ακατάρριπτο για 23 χρόνια και είναι μία από τις σημαντικότερες στιγμές της ιστορίας του στίβου: χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Sports Illustrated ως μία από τις πέντε μεγαλύτερες αθλητικές στιγμές του 20ού αιώνα.[14][15] Το άλμα είχε τόσο μεγάλη απήχηση που γεννήθηκε μια νέα έκφραση: Beamonesque. Σημαίνει έναν αθλητικό άθλο τόσο ανώτερο από αυτό που είχε προηγηθεί, που είναι συντριπτικό.[1] Στην απονομή πριν ανέβει στο βάθρο των μεταλλίων, σήκωσε το παντελόνι του ως το γόνατο, αποκαλύπτοντας τις μαύρες κάλτσες που φορούσε σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος. Λίγες στιγμές μετά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου, ο Μπίμον χαιρέτησε το πλήθος. Το αριστερό του χέρι κρατούσε το κουτί με το χρυσό του μετάλλιο και σήκωσε το δεξί του χέρι με γροθιά.[16][17]

Το ρεκόρ του Μπίμον παραμένει η μεγαλύτερη βελτίωση ρεκόρ όχι μόνο στο αγώνισμα αλλά και σε όλα τα άλλα του στίβου. Ειδικά για το μήκος, ο Τζέσε Όουενς πήδηξε 8,13 μ. το 1935 διατηρώντας το ρεκόρ για 25 χρόνια βελτιώνοντάς το κατά 15 εκατοστά, ενώ στο διάστημα 1960–68 οι διαδοχικές βελτιώσεις προσέθεσαν άλλα 22 εκατοστά στην παγκόσμια επίδοση.[7][18][19] Ως παγκόσμιο ρεκόρ καταρρίφθηκε το 1991 από τον επίσης Αμερικανό Μάικ Πάουελ που πήδηξε 8,95 μέτρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου στις 30 Αυγούστου του 1991 στο Τόκιο.[14][20] Το ρεκόρ του Μπίμον εξακολουθεί να είναι Ολυμπιακό ρεκόρ, το μακροβιότερο στην ιστορία του στίβου.[21][22] Παραμένει ως μια από τις πιο εμβληματικές αθλητικές στιγμές που καταγράφηκαν στη σύγχρονη αθλητική ιστορία.[23][24]

Μετά την Ολυμπιάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, έγινε Ντραφτ από τους Φοίνιξ Σανς στον 15ο γύρο του ντραφτ του ΝΒΑ του 1969 αλλά δεν αγωνίστηκε ποτέ σε παιχνίδι του ΝΒΑ. Συμμετείχε σε λίγους αγώνες μήκους μεταξύ 1970 και 1972, χωρίς να πετύχει κάτι αξιοσημείωτο λέγοντας ότι είχε τραυματισμό στο πόδι. Στους αγώνες που συμμετείχε το 1972 δεν έπιασε το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 και τελικά αποσύρθηκε στα 26 του χρόνια.[25][26] Κατόπιν εργάστηκε σε διάφορους ρόλους για την προώθηση του αθλητισμού στους νέους. Το 1983 ήταν στους πρώτους που εισήχθησαν στο Ολυμπιακό Hall of Fame. Το 1999 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο The Man Who Could Fly.[5] Παρέμεινε ενεργός στο ολυμπιακό κίνημα ως πρέσβης των Special Olympics.[27]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Beamon, Bob, and Milana Walter Beamon. (1999). The Man Who Could Fly: The Bob Beamon Story. Columbus, MS: Genesis Press. ISBN 1-885478-89-5

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «IOC : BOB BEAMON» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022. 
  2. ↑ «THE ESSENTIAL OLYMPIC STORIES: BOB BEAMON'S LEAP OF THE CENTURY» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Bob Beamons Jahrhundertsprung» (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Όταν ο Μπίμον έκανε το «άλμα του αιώνα»». Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Robert Beamon» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Encyclopædia Britannica : Bob Beamon». Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «A Leap For The Ages: Bob Beamon's 29-Foot Long Jump Turns 50» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  8. ↑ «Ενα άλμα για την Ιστορία». Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022. 
  9. ↑ «50 stunning Olympic moments No2: Bob Beamon's great leap forward» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  10. ↑ «IOC : Classics finals: The measuring device wasn't long enough for Bob Beamon» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2021. 
  11. ↑ ««Μην τον νευριάσεις, θα πηδήξει έξω από το σκάμμα…» Και τον νευρίασαν!». Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2021. 
  12. ↑ «Beamon: The Beamon dream» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  13. ↑ «THE TIMES : 100 greatest Olympic moments: Beamon rips up the record books» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Σαν σήμερα 30 Αυγούστου, πριν από 30 χρόνια, ο Μάικλ Πάουελ σπάει το μυθικό παγκόσμιο ρεκόρ του Μπομπ Μπίμον στο μήκος». Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  15. ↑ «THE LONG LONG JUMP» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  16. ↑ «Months before his famous jump, Bob Beamon got kicked off his college track team for protesting racism» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  17. ↑ «SALTO A LA ETERNIDAD» (στα Ισπανικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  18. ↑ «"12th IAAF World Championships In Athletics: IAAF Statistics Handbook. Berlin 2009"» (PDF) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. CS1 maint: Unfit url (link)
  19. ↑ «Le Monde : Beamon (8,9O m. en longueur) a réalisé l'exploit le plus incroyable des Jeux» (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  20. ↑ «Thirty years on, remembering Powell's record-breaking leap» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2022. 
  21. ↑ «IOC : Long jump records» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  22. ↑ «THIS IS THE LONGEST-STANDING OLYMPIC RECORD IN THE MODERN ERA» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2022. 
  23. ↑ «50 perfect sporting moments» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2024. 
  24. ↑ «Bolt in Beijing and Freeman's spacesuit - 10 of the greatest moments in Olympics history» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2022. 
  25. ↑ «Beamon made sport's greatest leap» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  26. ↑ «The New York Times : BEAMON RETIRES AS LONG JUMPER» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2021. 
  27. ↑ «Robert "Bob" Beamon» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ρεκόρ
Προκάτοχος
Ραλφ Μπόστον 		Κάτοχος παγκοσμίου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος
18 Οκτωβρίου 1968 – 30 Αυγούστου 1991 		Διάδοχος
Μάικ Πάουελ