Μπρούνο Μπρόιερ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 4 Φεβρουαρίου 1893 Stanisławów, Lower Silesian Voivodeship |
Θάνατος | 20 Μαΐου 1947 Χαϊδάρι |
Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό |
Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | αλεξιπτωτιστής |
Ποινική κατάσταση | |
Κατηγορίες εγκλήματος | έγκλημα πολέμου |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | General der Fallschirmtruppe/Λούφτβαφε |
Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού Γερμανικός Σταυρός σε χρυσό |
![]() | |
Ο Μπρούνο Μπρόιερ (4 Φεβρουαρίου 1893 – 20 Μαΐου 1947) ήταν στρατηγός στις Δυνάμεις Αλεξιπτωτιστών της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπηρέτησε ως διοικητής στην Κρήτη (η οποία ονομαζόταν από τους Γερμανούς «Οχυρό Κρήτη») και στη συνέχεια ως διοικητής στην 9η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών. Μετά τον πόλεμο, καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου και εκτελέστηκε, μαζί με τον Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ στην επέτειο της εισβολής των Δυνάμεων του Άξονα στην Κρήτη.
Κρήτη
Τον Νοέμβριο του 1942, ο Μπρόιερ αντικατέστησε τον στρατηγό Αλεξάντερ Αντράε ως διοικητής της Κρήτης. Στις 25 Μαρτίου 1943, ημέρα επετείου της Ελληνικής Επανάστασης, απελευθέρωσε 100 Κρητικούς που ήταν φυλακισμένοι στις φυλακές της Αγιάς. Ανάμεσά τους ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ο οποίος αργότερα έγινε βουλευτής και πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Μετά τις γερμανικές αποτυχίες στο Στάλινγκραντ και το Ελ Αλαμέιν, ο Μπρόιερ διέταξε την κατασκευή υπόγειων διοικητικών καταφυγίων, την ενίσχυση της άμυνας γύρω από τον κόλπο της Σούδας και την αύξηση των αποθεμάτων πυρομαχικών. Στις 31 Μαΐου 1944 αντικαταστάθηκε από τον Στρατηγό Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ.
Ανατωλικό Μέτωπο
Τον Ιανουάριο του 1945, η 9η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών της Γερμανίας σχηματίστηκε υπό τη διοίκηση του Μπρόιερ, αποτελούμενη κυρίως από χερσαίες δυνάμεις της Luftwaffe. Τον ίδιο μήνα, δύο από τα τάγματά του περικυκλώθηκαν από το 1ο Ουκρανικό Μέτωπο(Στρατιά) στο Βρότσλαβ, όπου και καταστράφηκαν. Το υπόλοιπο της μεραρχίας υποχώρησε προς τα Υψώματα Ζέελοβ.
Πολλοί από τους στρατιώτες τράπηκαν σε φυγή όταν ξεκίνησε ο σοβιετικός βομβαρδισμός. Σύντομα, η γραμμή άμυνας είχε σχεδόν καταρρεύσει και πολλοί από τους άνδρες του Μπρόιερ άρχισαν να λιποτακτούν. Ο ίδιος υπέστη νευρική κατάρρευση και απαλλάχθηκε από τη διοίκηση της Μεραρχίας.
Μετά τη σύλληψή του από τους Βρετανούς, ο Μπρόιερ εκδόθηκε στην Ελλάδα για την απέλαση των Ελληνοεβραίων της Κρήτης τον Μάιο του 1944 και οδηγήθηκε σε δίκη εκεί.
(Στα τέλη Μαΐου 1944, οι Εβραίοι πολίτες της Κρήτης συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν με το πλοίο Α/Π Τάναϊς [1][2] προς την ηπειρωτική Ευρώπη. Στις 8 Ιουνίου, το πλοίο βυθίστηκε από το HMS Vivid.)[3][4]
Μαζί με τον στρατηγό Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ, ο Μπρόιερ κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου από Ελληνικό Στρατοδικείο. Δικάστηκε στην Αθήνα για φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν στην Κρήτη. Υπό την εισαγγελική αγόρευση του Έλληνα Ναυτοδίκη, Ναυάρχου Νικολάου Ζαχαριά, ο Μπρόιερ κατηγορήθηκε για τον θάνατο 3.000 Κρητικών, μαζικές σφαγές, συστηματική τρομοκρατία, απελάσεις, λεηλασίες, αλόγιστες καταστροφές, βασανιστήρια και κακομεταχείριση.
Στις 9 Δεκεμβρίου 1946 ο Μπρόιερ καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε δια τυφεκισμού στις 5 το πρωί της 20ής Μαΐου 1947, την επέτειο της εισβολής των Δυνάμεων του Άξονα στην Κρήτη. Ο ιστορικός Άντονι Μπίβορ τον χαρακτήρισε «έναν πραγματικά άτυχο άνθρωπο», καθώς εκτελέστηκε για εγκλήματα «που διαπράχθηκαν υπό τη διοίκηση άλλου Στρατηγού».
Τρία χρόνια αργότερα, η Ένωση των Γερμανικών Αερομεταφερόμενων Δυνάμεων ζήτησε τη μεταφορά των λειψάνων του Μπρόιερ στην Κρήτη και την εκ νέου ταφή του στον Λόφο 107, μαζί με τους Γερμανούς στρατιώτες που σκοτώθηκαν στο νησί κατά τη διάρκεια της εισβολής και της κατοχής. Τα λείψανά του τάφηκαν από τον Γεώργιο Ψυχουντάκη, αντιστασιακό και συγγραφέα του Κρητικού Δρομέα.
Ο τάφος του βρίσκεται στην άκρη αριστερά του νεκροταφείου, δίπλα σε έναν άγνωστο στρατιώτη.[5]