Μόνικα Χάουζερ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 24 Μαΐου 1959[1][2] Thal |
Κατοικία | Μπρυλ[3] |
Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά Γαλλικά Ιταλικά |
Εκπαίδευση | διδακτορικό δίπλωμα |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | γυναικολόγος |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Βραβείο Σωστής Διαβίωσης (2008) βραβείο Νότου-Βορρά (2012) Κρατικό Βραβείο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας (2012) European of the Year (2011) Paracelsus Medal of the German Medical Association (2017) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μόνικα Χάουζερ (* 24. Ο Μάιος του 1959 στο Thal της Ελβετίας) είναι γιατρός ειδικευμένη στη γυναικολογία. Τη δεκαετία του 1990 ίδρυσε τον οργανισμό για τα δικαιώματα των γυναικών Medica mondiale με σκοπό την παροχή ιατρικής και ψυχολογικής βοήθειας σε γυναίκες με ψυχολογικό ή άλλο τραύμα εξαιτίας του πολέμου. Έχει λάβει πολλά βραβεία για την πρωτοβουλία της, συμπεριλαμβανομένου του Εναλλακτικού Βραβείου Νόμπελ το 2008.[4][5]
Η Monika Hauser γεννήθηκε στην Ελβετία το 1959 όπου και μεγάλωσε. Ως κόρη γονέων από το Νότιο Τιρόλο, είναι Ιταλός πολίτης. Σπούδασε ιατρική στο Ίνσμπρουκ και την Μπολόνια και αποφοίτησε το 1984. Το 1998 ολοκλήρωσε επιτυχώς την εκπαίδευσή της με ειδικότητα στη γυναικολογία. Είναι παντρεμένη με τον Klaus-Peter Klauner, με τον οποίο έχουν έναν γιο. Σήμερα ζει στο Brühl (Ρηνανία).[4][5]
Από το 1992 έως το 1994 οργάνωσε με την υποστήριξη ειδικευμένων γυναικών από τη Βοσνία το γυναικείο κέντρο θεραπείας Medica Zenica στην πόλη Ζένιτσα της κεντρικής Βοσνίας. Η ομάδα υποστήριξε τις γυναίκες στην αντιμετώπιση τραυματικών εμπειριών. Στη συνέχεια ιδρύθηκε το συματείο medica Modiale e.V. και η δράση επεκτάθηκε αρχικά στο Κοσσυφοπέδιο, μετά στο Αφγανιστάν και στη συνέχεια σε πολλές άλλες χώρες. Σήμερα, το Medica mondiale υποστηρίζει γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο που έχουν βιώσει σεξουαλική βία σε πολέμους σε διάφορες περιοχές συγκρούσεων.[4][5]
Το 2000, η Hauser ανέλαβε τη διεθυνση του Medica mondiale. Μέρος της εργασίας της αφορά στην υπέρβαση των κοινωνικών ταμπού σχετικά με το θέμα του βιασμού σε συνθήκες πολέμου, μεταξύ άλλων με σεμινάρια με γυναίκες των ντόπιων κοινωνιών, με σκοπό τη διευκόλυνση της αποκάλυψης τέτοιων εγκλημάτων.[4][5]
Η Χάουζερ μαζί με τη Σίμα Σαμάρ και τους Τζίνο Στράντα, Ραν Γκόλντσταϊν και Ντένις Μακουέγκε δημοσίευσαν ανοιχτή επιστολή στο Lancet με αίτημα την επικέντρωση στον αγώνα κατά της βίας κατά των γυναικών.[6]