To μότσι είναι ιαπωνικό κέικ ρυζιού που κατασκευάζεται από το mochigome, ένα είδος κολλώδους ρυζιού από μικροκόκκους japonica, και μερικές φορές από άλλα συστατικά όπως νερό, ζάχαρη και καλαμποκάλευρο. Το ρύζι μετατρέπεται σε πολτό και ύστερα πλάθεται στο επιθυμητό σχήμα. Στην Ιαπωνία, παράγεται παραδοσιακά σε μια τελετή που ονομάζεται mochitsuki.[1] Αν και καταναλώνεται όλον τον χρόνο, το μότσι είναι ένα παραδοσιακό έδεσμα που συνδέεται με τον εορτασμό του Ιαπωνικού Νέου Έτους και συνήθως πωλείται και τρώγεται εκείνη την περίοδο.
Το μότσι είναι μια πολυ-συστατική τροφή που αποτελείται από πολυσακχαρίτες, λιπίδια, πρωτεΐνες και νερό. Έχει ετερογενή δομή αποτελούμενη από αμυλοπηκτίνη, κόκκους αμύλου και φυσαλίδες αέρα.[2] Το ρύζι αυτό χαρακτηρίζεται από χαμηλό επίπεδο αμυλόζης και προέρχεται από μικρούς ή μεσαίους κόκκους ρυζιού της ποικιλίας japonica. Η πρωτεϊνική συγκέντρωση του ρυζιού αυτού είναι υψηλότερη από εκείνη του συνηθισμένου ρυζιού μικρών κόκκων, και τα δύο είδη διαφέρουν επίσης στην περιεκτικότητα σε αμυλόζη. Στο ρύζι mochi, η περιεκτικότητα σε αμυλόζη είναι αμελητέα και το επίπεδο της αμυλοπηκτίνης είναι υψηλό, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα η υφή του να θυμίζει ζελέ.[3]
Το mochi μοιάζει με το dango, αλλά φτιάχνεται από συμπαγείς κόκκους ρυζιού που έχουν υποβληθεί στην κατάλληλη διεργασία, ενώ το dango από αλεύρι ρυζιού.[4]
Η διαδικασία άλεσης του mochi προέρχεται από την Κίνα, όπου το κολλώδες ρύζι καλλιεργείται και χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ορισμένες αυτόχθονες κινεζικές φυλές έχουν χρησιμοποιήσει αυτήν τη διαδικασία εθιμικά.[5] Στη λαϊκή παράδοση, η πρώτη τελετή mochitsuki συνέβη μετά την Κάθοδο των Kami στη Γη, η οποία ακολούθησε τη γέννηση καλλιέργειας ρυζιού στο Yamato κατά την περίοδο Yayoi (300 π.Χ.–300 μ.Χ.). Το κόκκινο ρύζι ήταν η αρχική παραλλαγή που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή του mochi. Εκείνη την εποχή, τρωγόταν αποκλειστικά από τον αυτοκράτορα και τους ευγενείς, λόγω της ιδιότητάς του ως οιωνού καλοτυχίας. Κατά την ιαπωνική περίοδο Heian (794-1192), το mochi χρησιμοποιήθηκε ως «τροφή για τους θεούς», καθώς και σε θρησκευτικές προσφορές σε σιντοϊστικές τελετές που εκτελούνταν από αριστοκράτες. Εκτός από τη γενική καλή τύχη, το mochi ήταν επίσης γνωστό ως φυλαχτό για ευτυχισμένους γάμους.