Μώμος

Μώμος
Προσωποποίηση της σάτιρας, της κοροϊδίας, της γελιοποίησης και του χλευασμού
ΓονείςΝυξ
ΑδέλφιαΑπάτη, Μόρος, Νέμεσις, Φιλότης, Οϊζύς, Γήρας, Έρις, οι Κήρες, οι Εσπερίδες (πιθανόν) και Όνειρος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
wikidata (π)

Μώμος είναι το όνομα αρχαίου, ίσως ασήμαντου, θεού της Ελληνικής μυθολογίας, που εκδιώχθηκε από τον Όλυμπο επειδή αμφισβήτησε τον θεό Δία. Είναι ο θεός της χλεύης και του σκώμματος, της ειρωνείας και του σαρκασμού, προσωποποίηση της κοροϊδίας και της αποδοκιμασίας. Τον παρίσταναν να κρατά ένα ραβδί που η πάνω άκρη του κατέληγε σε κεφάλι γυναίκας.

Ο μύθος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ελληνική μυθολογία λέει ότι καθώς οι άνθρωποι έγιναν πολλοί και βάραιναν τη Γαία, εκείνη παραπονέθηκε στον Δία να την ελαφρύνει λίγο. Ο Δίας προκάλεσε έναν πόλεμο, τον Θηβαϊκό, στον οποίο σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι και έτσι η θεά Γαία ελάφρυνε. Το πρόβλημα όμως επανεμφανίστηκε αργότερα και ο Δίας ζήτησε τη συνδρομή και άλλων θεών. Τότε ο Μώμος, γιος της Νύχτας, - κατά άλλους της Θέμιδος και του Ύπνου, κατά άλλους πατρός αγνώστου, τον συμβούλεψε να γεννήσει μια πανέμορφη κόρη και να παντρέψει τη Νηρηίδα Θέτιδα με θνητό. Ο Δίας ακολούθησε τις συμβουλές του και έτσι γέννησε από τη Λήδα την Ελένη και πάντρεψε τη Θέτιδα με τον Πηλέα. Αυτά τα δύο γεγονότα έγιναν αιτία να ξεσπάσει ένας μεγάλος πόλεμος πολύ πιο φονικός από τον προηγούμενο που θα γινόταν γνωστός ως Τρωικός πόλεμος.

Αναφέρεται από τον Λουκιανό στο έργο του «Θεών εκκλησία» να κατακρίνει τον Δία για παρανομίες με αποτέλεσμα να νοθεύεται το συνέδριο, με το να ενώνεται με θνητές γυναίκες. Ο θεός αυτός κατέκρινε επίσης τον θεό Ήφαιστο, επειδή, όταν έφτιαξε τον άνθρωπο, δεν κατασκεύασε παράθυρα στο στήθος του, ώστε να βλέπει ο κόσμος τι σκέπτεται και αν λέει ψέματα ή αλήθεια.[1] Λέγεται ότι πέθανε από τη λύπη του, επειδή δεν κατόρθωσε να βρει καμία ατέλεια στη θεά Αφροδίτη.[2]

Στη φαντασία των ανθρώπων αναποδογυρίζει απότομα τις τύχες τους. Τους ρίχνει απ' την ευτυχία στη δυστυχία, μετατρέπει τις επιτυχίες τους σε αποτυχίες και τους «θριάμβους» τους σε απόγνωση.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Γιάννης Λάμψας, Λεξικό του αρχαίου κόσμου, τόμ. Γ, σ.688 ISBN 960-666-934-3
  2. ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ 20, σ.251 ISBN 960-8177-70-7

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]