Συνήθως υπό το Νάσιοναλ Μολ περιλαμβάνονται και άλλες γειτνιάζουσες περιοχές. Πρόκειται για την περιοχή μεταξύ του Μνημείου του Λίνκολν στα δυτικά και του Καπιτωλίου στα ανατολικά. Το Μνημείο Ουάσινγκτον βρίσκεται σχεδόν στη μέση του χώρου.[13] Το Νάσιοναλ Μολ γειτνιάζει με το Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν, γκαλερί, πολιτιστικά ιδρύματα και διάφορα μνημεία, γλυπτά, έχοντας πάνω από 24 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως.[14]
Στα σχέδια του για την μελλοντική Ομοσπονδιακή Πόλη, που αργότερα ονομάστηκε Ουάσινγκτον, ο Γαλλοαμερικανός αρχιτέκτονας Πιερ Σαρλ Λ' Ανφάν (1754-1825), οραματίστηκε μια «μεγάλη λεωφόρο» μήκους 1,6 χιλιομέτρων (1 μίλι) και πλάτους 120 μέτρων (400 πόδια) που θα είχε την μορφή κήπου, στην περιοχή μεταξύ του Καπιτωλίου και του αγάλματος του έφιππου Τζορτζ Ουάσινγκτον, που θα τοποθετούνταν νότια του Λευκού Οίκου.[15][16][17] Το Νάσιοναλ Μολ καλύπτει την περιοχή της σχεδιαζόμενης αυτής «μεγάλης λεωφόρου», η οποία δεν κατασκευάστηκε ποτέ. Λέγεται πως ο χάρτης του Μάθιου Κάρεϊ το 1802 ήταν ο πρώτος στον οποίο η περιοχή εμφανίζεται ως «Μολ».[18][19]
Στις αρχές της δεκαετίας του 1850, ο αρχιτέκτονας και κηπουρός Άντριου Τζάκσον Ντάουνινγκ (1815-1852), πραγματοποίησε το τοπογραφικό σχέδιο για το Μολ.[16][18] Το υπόλοιπο μισό του αιώνα, ομοσπονδιακές αρχές κατασκεύασαν φυσικά πάρκα εντός του χώρου το Μολ βάσει του σχεδίου του Ντάουνινγκ.[16][18] Δύο από αυτά είναι το Πάρκο Χένρι και το Πάρκο Σήτον.[20] Ακόμη, στο υπόλοιπο του 19ου αιώνα, περονόσπορος χτύπησε τα φυτά καταστρέφοντας τα πάρκα. Έπειτα τοποθετήθηκαν σιδηροδρομικές γραμμές έμπροσθεν του δυτικού μετώπου του Καπιτωλίου.[16] Κοντά στις γραμμές κατασκευάστηκε μεγάλη δημοτική αγορά καθώς και αμαξοστάσιο για τον Σιδηρόδρομο Βαλτιμόρης και Οχάιο και σιδηροδρομικός σταθμός του Σιδηροδρόμου Βαλτιμόρης και Ποτόμακ στα βορειοανατολικά του Μολ. Στη νοτιοανατολική πλευρά κατασκευάστηκαν θερμοκήπια.[18]
Το 1901, το σχέδιο της επιτροπής της Γερουσίας για τα Πάρκα του ΜακΜίλαν, το οποίο ενέπνευσε μερικώς το κίνημα «Όμορφη Πόλη» ("City Beautiful") και το οποίο επέκτεινε το σχέδιο του Λ' Ανφάν, ζήτησε ριζικό επανασχεδιασμό του Μολ με αντικατάσταση των θερμοκηπίων, των κήπων, των διάσπαρτων δέντρων και των εμπορικών/βιομηχανικών εγκαταστάσεων με ανοιχτό χώρο και γεωμετρικές γωνίες.[16][18][21] Το σχέδιο διέφερε από την αρχική διάταξη του Λ' Ανφάν 110 χρόνια πριν, αντικαθιστώντας την πλάτους 120 μέτρων (400 πόδια) «μεγάλη λεωφόρο» με δεντροστοιχία 91 μέτρων (300 πόδια) η οποία διέθετε μεγάλη έκταση γρασιδιού. Τέσσερις σειρές δέντρων Αμερικανικής φτελιάς (Ulmus americana) φυτεύτηκαν ανά 15 μέτρα (50 πόδια) ανάμεσα στις λεωφόρους Συντάγματος και Ανεξαρτησίας που βρισκόταν σε έκαστη πλευρά της δεντροστοιχίας. Εντυπωσιακά και μεγαλοπρεπή κτίρια πολιτιστικών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων νεοκλασικής αρχιτεκτονικής κατασκευάστηκαν στις πλευρές του δρόμου απέναντι από την δεντροστοιχία.[16][18][21][22][23]
Τα επόμενα χρόνια, το όραμα του σχεδίου ΜακΜίλαν ακολουθήθηκε γενικά με τη φύτευση αμερικανικών φτελιών και τη διαμόρφωση των τεσσάρων στενότερων λεωφόρων (που αργότερα έλαβαν τα ονόματα των πρώτων τεσσάρων προέδρων - Ουάσινγκτον, Άνταμς, Τζέφερσον και Μάντισον), ώστε να είναι δύο σε κάθε πλευρά του κήπου. Σύμφωνα με σχέδιο που ολοκλήρωσε το 1976 η Εθνική Υπηρεσία Πάρκων, οι δύο εσωτερικοί λεωφόροι (Ουάσινγκτον και Άνταμς) μετατράπηκαν σε πεζοδρόμους. Οι δύο εξωτερικοί λεωφόροι (Τζέφερσον και Μάντισον παρέμειναν ανοιχτοί για την κίνηση οχημάτων.[22]
Στις 15 Οκτωβρίου 1966, η Εθνική Υπηρεσία Πάρκων κατέγραψε το Νάσιοναλ Μολ στον Εθνικό Κατάλογο Ιστορικών Τοποθεσιών.[29] Η περιοχή που καλύπτεται από το καθεστώς προστασίας αυξήθηκε το 2016 με νέα απόφαση της Εθνικής Υπηρεσίας Πάρκων.[30]
Το 1981 κατά τη διαδικασία υποψηφιότητας για τον Εθνικό Κατάλογο Ιστορικών Τοποθεσιών, η Εθνική Υπηρεσία Πάρκων, όρισε τα όρια του Νάσιοναλ Μολ από τις λεωφόρους Συντάγματος και Πενσυλβάνια στον βορρά, την 1η Λεωφόρο στα ανατολικά, τις λεωφόρους Ανεξαρτησίας και Μέριλαντ στο νότο και την 14η Λεωφόρο στα δυτικά, με εξαίρεση το τμήμα το τμήμα επί της λεωφόρου Τζέφερσον στο βορρά και Ανεξαρτησίας στο νότο, και 12ης και 14ης Λεωφόρου ανατολικά και δυτικά αντίστοιχα όπου βρίσκονται δημόσια κτίρια.[15][31]
Ο αριθμός των δέντρων αμερικανικής φτελιάς ο οποίος φυτεύτηκε στο Μολ και στις γύρω περιοχές σύμφωνα με το Σχέδιο ΜακΜίλαν παρέμεινε άθικτος τα τελευταία 70 χρόνια, μιας και τα άρρωστα δέντρα αντικαταστάθηκαν.[32]
Το Νάσιοναλ Μολ, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αξιοθέατα της μητροπολιτικής περιοχής της Ουάσινγκτον, καθιστά την πρωτεύουσα των ΗΠΑ έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στη χώρα. Έχει πολλές άλλες χρήσεις εκτός από την χρήση του ως αξιοθέατο.
Το Νάσιοναλ Μολ χρησιμοποιείται διαχρονικά ως σημείο για τζόκινγκ, πικ-νικ και αναψυχή για τον πληθυσμό της Ουάσινγκτον. Το Καρουζέλ του Σμιθσόνιαν, που βρίσκεται στο Μολ μπροστά από το κτίριο Τεχνών και Βιομηχανίας, είναι ένα δημοφιλές αξιοθέατο που λειτουργεί εποχιακά. Το καρουζέλ κατασκευάστηκε από την εταιρεία Allan Herschell, και αρχικά τοποθετήθηκε στην Βαλτιμόρη του Μέριλαντ το 1947, προτού μεταφερθεί στο Μόλ το 1981.[35][36]
Στο χώρό λαμβάνουν διάφορες ετήσιες εκδηλώσεις. Για παράδειγμα, στα τέλη Μαρτίου λαμβάνει χώρα το ετήσιο φεστιβάλ χαρταετών.[37] Επίσης στον χώρο διεξάγονται οι εκδηλώσεις για την Μέρα της Γης και συναυλίες της Εθνικής Συμφωνικής Ορχήστρας.[38] Τα απογεύματα των καλοκαιρινών μηνών, οι Μπάντες του Ναυτικού, του Στρατού Ξηράς, των Πεζοναυτών και της Αεροπορίας πραγματοποιούν συναυλίες.[39] Το Φεστιβάλ Παράδοσης του Σμιθσόνιαν λαμβάνει χώρα για δύο εβδομάδες πριν την Ημέρα Ανεξαρτησίας στις 4 Ιουλίου.[40]
Επίσης, διαχρονικά έχουν πραγματοποιηθεί συναυλίες με αφορμή διάφορες περιστάσεις.
↑ 21,021,1Moore, Charles (επιμ.) (1902), «The Mall», The Improvement Of The Park System Of The District of Columbia: Report by the United States Congress: Senate Committee on the District of Columbia and District of Columbia Park Commission, Washington, D.C.: Government Printing Office, σελ. 43–46, Fifty-Seventh Congress, First Session, Senate Report No. 166, https://books.google.com/books?id=Ob7PAAAAMAAJ&printsec=frontcover&dq=#v=onepage&q&f=false.
↑(1) «Uncle Beazley». Histories of the National Mall. Fairfax, Virginia: Roy Rosenzweig Center for History and New Media, George Mason University. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017.
(2) «Uncle Beazley on the Mall». Historic Images of the Smithsonian. Smithsonian Institution Research Information System. 1976. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017.
(3) Goode, James M. (1974). Uncle Beazley. Washington, D.C.: Smithsonian Institution Press. σελ. 260. ISBN9780881032338. OCLC2610663.
(4) «A Dinosaur at the Zoo». Art at the National Zoo. Washington, D.C.: Smithsonian National Zoological Park. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017.
(5) Butterworth, Oliver, illustrated by Louis Darling (1956). The Enormous Egg. Boston, Massachusetts: Little, Brown and Co. ISBN0590475460. OCLC299175.
↑«The National Mall»(PDF). District of Columbia Inventory of Historic Sites: Alphabetical Version. Historic Preservation Office, Office of Planning, Government of the District of Columbia. 2009. σελίδες 103–104. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο(PDF) στις 11 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2017.
↑Nathan, Amy. Round and Round Together: Taking a Merry-Go-Round Ride into the Civil Rights Movement. Philadelphia: Paul Dry Books, 2011. σσ. 3, 15-19, 220-224
↑«2012 Summer Concert Series». National Capital Regional Office, National Park Service. 9 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2017.
«National Mall History». National Mall Coalition. 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2017.CS1 maint: Unfit url (link)
«Map of the National Mall»(PDF). Trust for the National Mall. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2017.CS1 maint: Unfit url (link)