Νέα Ακρόπολη

[1] Η Νέα Ακρόπολη (ΝΑ, ισπανικά: Organización Internacional Nueva Acrópolis "OINA" – Organisation Internationale Nouvelle Acropole, association internationale sans but lucratif) είναι ένας διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε στην Αργεντινή το 1957 από τον Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι. Ο τωρινός πρόεδρος είναι o Carlos Adelantado Puchal.[2]

Η ΝΑ είναι εγγεγραμμένη στο Βέλγιο ως διεθνής μη κερδοσκοπική ένωση από το 1981.[3][4][5]

Στόχοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νέα Ακρόπολη περιγράφει τις ιδρυτικές αρχές της ως εξής:

  1. Να προωθήσει ένα ιδεώδες παγκόσμιας συναδελφοσύνης, που βασίζεται στο σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πέρα από διαφορές, φυλετικές, φύλου, πολιτισμικές, θρησκευτικές, κοινωνικές κ.λ.π.
  2. Να ενθαρρύνει την αγάπη για τη σοφία μέσα από τη συγκριτική μελέτη των διαφόρων φιλοσοφιών, θρησκειών, επιστημών και τεχνών, με σκοπό να προωθήσει τη γνώση για τον άνθρωπο, τους νόμους της φύσης και το σύμπαν.
  3. Να αναπτύξει τα καλύτερα στοιχεία του ανθρώπου, προωθώντας την πραγμάτωση του ως άτομο και την ένταξη του στη φύση και στην κοινωνία, ως ενεργό και συνειδητό μέλος της, με σκοπό τη βελτίωση του κόσμου.[6][7]

Σύμφωνα με το ψήφισμα του 2018 της συνέλευσης του οργανισμού,[8] η Νέα Ακρόπολη δραστηριοποιείται σε τρεις κύριους τομείς: τη φιλοσοφία, τον πολιτισμό και τον εθελοντισμό.

Διδασκαλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οργάνωση χαρακτηρίζεται ως σχολή φιλοσοφίας, κατανοητή ως «τρόπος ζωής (...), ως μέσο πρόσβασης στην πνευματική γνώση και την συλλογική και ατομική υλοποίηση». [Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του οργανισμού, το επίσημο εισαγωγικό πρόγραμμα περιλαμβάνει τις φιλοσοφίες του βουδισμού, του Θιβέτ, της Κίνας, της Ελλάδας και της Ρώμης μεταξύ άλλων. Η σχολή προσφέρει επίσης προηγμένες σπουδές σε μαθήματα όπως η ψυχολογία, η ιστορία της φιλοσοφίας και η συμβολογία.[9] Ένα άρθρο που δημοσιεύεται από τον οργανισμό στο The Parliamentary Review αναφέρει ότι η ΝΑ είναι ένα εκπαιδευτικό φιλανθρωπικό ίδρυμα που προωθεί την ανανέωση της φιλοσοφίας στην κλασική παράδοση.[10]

Ο μελετητής του δυτικού εσωτερισμού Antoine Faivre υποστηρίζει ότι ο Χόρχε Άνχελ Λιβράγκα Ρίτζι ήθελε να δημιουργήσει μια «εκλεκτική και ορθολογική προσέγγιση» μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής σκέψης και ότι εκτός από την μελέτη αρχαίων πηγών, η Νέα Ακρόπολη προσπαθεί επίσης να προάγει σύγχρονους συγγραφείς όπως ο Καρλ Γιουνγκ, Μίρτσεα Ελιάντε, Τζον Κάμπελ, Γκίλμπερτ Ντουράντ, Χένρυ Κόρμπιν, Πωλ Ρικέρ, Ντέν Ρούντιαρ, Ζαν Σεβαλιέρ, Εντγκάρ Μορέν, Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Νεοπλατωνισμός, Αλεξανδρινός Ερμητισμός, Αναγεννησιακή φιλοσοφία, Γιάκομπ Μπέμε και Ελένα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, Ανατολική φιλοσοφία ιδίως μέσω των τριών σχολών Purushiac, της Μαχαγιάνα και του Θιβετιανού Βουδισμού)».[11]

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν-Πιέρ Μπάγιαρντ περιγράφει την Νέα Ακρόπολη ως σχολή φιλοσοφίας επικεντρωμένη στον εσωτερισμό και τον συμβολισμό.[12]

Σύμφωνα με τον Clarke, η ΝΑ διδάσκει έναν ορισμένο Εσωτερικό αποκαλυπτισμό σχετικά με την επικείμενη εποχή του Υδροχόου, η οποία σύμφωνα με την ομάδα «θα προκαλέσει μεγάλο πόνο και πόνο στην αρχή».[13] Έχει επίσης περιγραφεί ως ομάδα πνευματισμού.[13]

Υποδοχή και κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο οργανισμός λέγεται ότι έχει περίπου 10.000 μέλη σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 60 χώρες.[7] Σύμφωνα με τον οργανισμό, το διοικητικό συμβούλιο της ένωσης απαρτίζεται από έναν εκπρόσωπο καθεμιάς από τις ενώσεις μελών του και λειτουργεί μέσω ενός αποκεντρωμένου χρηματοπιστωτικού συστήματος.[14]

Οι μουσικοί διαγωνισμοί της διοργάνωσης προσελκύουν πολλούς συμμετέχοντες, όπως ο Διεθνής Διαγωνισμός Πιάνου Delia Steinberg που διεξάγεται στη Μαδρίτη της Ισπανίας και ο Περουβιανός Εθνικός Μουσικός Διαγωνισμός για τη νεολαία "Nueva Acropolis".[15] Ο εορτασμός του εορτασμού της 150ής επετείου του Μαχάτμα Γκάντι, που πραγματοποιήθηκε στο Μουμπάι της Ινδίας, από το 2018, εγκρίθηκε από τον δεξιό πρωθυπουργό της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, τον Δαλάι Λάμα και τον Ντέβεντρα Φαδνάβις.[16]

Η Νέα Ακρόπολη πραγματοποιεί δραστηριότητες γύρω από την Ημέρα της Παγκόσμιας Φιλοσοφίας στα κέντρα της σε όλο τον κόσμο, σε συνεργασία με την UNESCO στο Νέο Δελχί.[17]

Κέντρο της Νέα Ακρόπολη στη Μεντεγίν της Κολομβίας.

Κατάσταση αίρεσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γαλλική Επιτροπή για τις αιρέσεις (1995) καθώς και η βελγική κοινοβουλευτική επιτροπή, το 1997, την καταχώρησαν ως αίρεση στις χώρες τους, σε μια μαύρη λίστα που επισυνάπτεται στην έκθεσή τους, μαζί με 171 άλλους συλλόγους. Στις 27 Μαΐου του 2005, οι μαύρες λίστες για τις αιρέσεις εγκαταλείφθηκαν από τη γαλλική κυβέρνηση.[18]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «VZW - ASBL». www.ejustice.just.fgov.be. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
  2. ↑ «Presidency». New Acropolis (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2024. 
  3. ↑ Moniteur nº 48, march 9th 1990, page 4489
  4. ↑ «S.C. - H.V.». www.ejustice.just.fgov.be. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2024. 
  5. ↑ Nouvelle Acropole en Moniteur, since 1981 soon 2002
  6. ↑ «New Acropolis – What is New Acropolis?». www.acropolis.org. Ανακτήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 2019. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «Nueva Acrópolis». www.prolades.com (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  8. ↑ «New Acropolis – Assembly Resolutions». www.acropolis.org. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2019. 
  9. ↑ «New Acropolis – School of Philosophy». www.acropolis.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2019. 
  10. ↑ «New Acropolis - The Parliamentary Review». www.theparliamentaryreview.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2020. 
  11. ↑ «Nouvelle Acropole vue par les specialistes : Antoine Faivre». mapage.noos.fr. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2018. 
  12. ↑ 1920–2008., Bayard, Jean-Pierre (2004). Guide des sociétés secrètes et des sectes. Olejnik-Sarkissian, Natacha, 1964– ..., Impr. Laballery) ([Nouv. éd. actualisée] έκδοση). Paris: Oxus. ISBN 2848980397. OCLC 470330547. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Clarke, Peter B. (2006). «Spiritist and esoteric NRMs in Brazil and Argentina». New Religions in Global Perspective: A study of religious change in the modern world. Routledge. σελ. 188. A more recent Spiritist movement of Argentinian origin is the New Acropolis movement founded in 1957, also in Buenos Aires, by Jorge Angel Livraga Rizzi (1886–1951). This politically conservative movement describes itself as a school of classical philosophy. New Acropolis teachings are based on such diverse sources as the Greek philosophy of Plato (428/27–347 BC), the Theosophical ideas developed by Madame Blavatsky (1831–91) (see Chapter 5) and those of René Guenon (1886–1951) on the theme of the philosophia perennis. One of this movement's main beliefs is in the advent of the Age of Aquarius, which, it warns, will give rise to great pain and suffering at the outset. Like the Escuela Cientifica Basilio the New Acropolis has also become an international movement with a presence in some fifty countries. 
  14. ↑ «New Acropolis - Organization». www.acropolis.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 2020. 
  15. ↑ LR, Redacción (2018-09-05). «Más de 6.000 escolares participan en uno de los eventos musicales más grandes del país» (στα es). https://larepublica.pe/sociedad/1311821-nueva-acropolis-6000-escolares-participan-eventos-musicales-grandes-pais. Ανακτήθηκε στις 2018-09-12. 
  16. ↑ «Endorsements». Empowering Real Change (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2019. 
  17. ↑ «Major Events | United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization». www.unesco.org. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2020. 
  18. ↑ La fin des listes noires (The end of blacklists), Le Point 23 June 2005 (in γαλλική)

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]