To Νέο Καταλανικό Τραγούδι (καταλανικά: Nova Cançó) ήταν μουσικό είδος που προέκυψε τη δεκαετία του 1960 κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο στην Ισπανία. Εντάσσεται στα ευρύτερα πλαίσια ανανέωσης της καταλανόφωνης κουλτούρας που έλαβε χώρα σταδιακά από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Είχε ως βασικά του χαρακτηριστικά την εισαγωγή στην καταλανόφωνη μουσική ενός νέου είδους, με επιρροές από τον Ζωρζ Μπρασάνς και τον Ζακ Μπρελ, επιφέροντας την ανανέωση της λαϊκής και δημοφιλούς μουσικής στις καταλανόφωνες περιοχές, και την προώθηση μιας δημοκρατικής νοοτροπίας.[1] Κύριοι πρωταγωνιστές του ήταν τραγουδιστές όπως ο Ραϊμόν, ο Ζοάν Μανουέλ Σεράτ, η Μαρία δελ Μαρ Μπονέτ και ο Λιουίς Λιακ που εντάχθηκαν στο συγκρότημα Els Setze Jutges. Το κίνημα έσβησε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980,[1] με την εισαγωγή του αγγλοσαξωνικού ποπ-ροκ να το αντικαθιστά ως κυρίαρχο μουσικό ρεύμα.