Νίκος Χριστοδουλάκης | |
---|---|
Υπουργός Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού της Ελλάδας | |
Περίοδος 27 Αυγούστου 2015 – 21 Σεπτεμβρίου 2015 | |
Πρωθυπουργός | Βασιλική Θάνου |
Προκάτοχος | Γιώργος Σταθάκης |
Διάδοχος | Γιώργος Σταθάκης (Ως Υπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού) |
Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών | |
Περίοδος 21 Οκτωβρίου 2001 – 10 Μαρτίου 2004 | |
Προκάτοχος | Γιάννος Παπαντωνίου |
Διάδοχος | Γιώργος Αλογοσκούφης |
Υπουργός Ανάπτυξης | |
Περίοδος 13 Απριλίου 2000 – 21 Οκτωβρίου 2001 | |
Πρωθυπουργός | Κώστας Σημίτης |
Προκάτοχος | Ευάγγελος Βενιζέλος |
Διάδοχος | Άκης Τσοχατζόπουλος |
Βουλευτής Επικρατείας και Ν. Χανίων | |
Περίοδος 1999 – 2007 | |
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 27 Οκτωβρίου 1952, Χανιά |
Υπηκοότητα | Ελλάδα |
Πολιτικό κόμμα | ΠΑΣΟΚ (1993 - ) Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού |
Σπουδές | Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ Κολέγιο Ντάργουιν |
Επάγγελμα | [ |
Ο Νίκος Χριστοδουλάκης είναι Έλληνας πολιτικός, καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης,[1] ηλεκτρολόγος μηχανικός και οικονομολόγος.
Γεννήθηκε στους Αρμένους Χανίων το 1952 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1962. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1975) και συνέχισε τις σπουδές του με μεταπτυχιακό και διδακτορικό (1984) στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Ήταν παρών στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973, όπου έλαβε ενεργό μέρος στο αντιδικτατορικό κίνημα ως μέλος της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου. Το 1972 οργανώθηκε στις Φοιτητικές Επιτροπές Αγώνα (ΦΕΑ) εναντίον της δικτατορίας και τον Νοέμβριο 1973 εκλέγεται πρόεδρος της Συνέλευσης Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων. Όταν ξεκίνησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 συμμετείχε στην πρώτη πενταμελή Επιτροπή και στην δεύτερη Συντονιστική Επιτροπή ορίζεται υπεύθυνος για τον Ραδιοφωνικό Σταθμό της κατάληψης. Το 1974 εκλέχθηκε πρόεδρος του φοιτητικού συλλόγου της Σχολής Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων και το 1976 μέλος του ΔΣ στον σύλλογο Διπλωματούχων Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων. Στη δίκη που έγινε στο Στρατοδικείο Αθηνών το 1975, κατέθεσε ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον των υπαιτίων της εισβολής στο Πολυτεχνείο.[2][3]
Ο Νίκος Χριστοδουλάκης τελείωσε το Γυμνάσιο και Λύκειο Ζωγράφου και στην συνέχεια σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (1970-1975).
Το 1980-1984 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ, από το οποίο έλαβε MPhil στην Θεωρία Συστημάτων Ελέγχου και μετά Διδακτορικό Δίπλωμα (PhD) με θέμα τον σχεδιασμό οικονομικής πολιτικής σε συνθήκες αβεβαιότητας.[4]
Εργάστηκε σε τεχνικές εταιρίες και δίδαξε σε ΤΕΙ, στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (1984-1986), στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας (19891990), στο London Business School και στο Centre for Economic Policy Research του Λονδίνου (1993), στο Πανεπιστήμιο Καρόλου της Πράγας(1992-1993), στο Ινστιτούτο Tinbergen του Άμστερνταμ (1993) και στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου (1996).
Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας (1993-1996) και οικονομικός σύμβουλος του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη (1996). Από το 1996 έως το Μάρτιο του 2000 ήταν Υφυπουργός Οικονομικών αρμόδιος για τον Προϋπολογισμό και τη διαχείριση του Δημόσιου Χρέους (περίοδος κρίσιμη για την είσοδο της χώρας στην Ευρωζώνη). Στη συνέχεια διετέλεσε Υπουργός Ανάπτυξης στο διάστημα 2000-2001 και Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών στο διάστημα 2001-2004, εκπροσωπώντας την Ελληνική Κυβέρνηση στις συνόδους του ECOFIN[5] και τα συμβούλια του Eurogroup[6]. Το 2015, στην Υπηρεσιακή κυβέρνηση Βασιλικής Θάνου είχε οριστεί υπηρεσιακός υπουργός στο Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού [7]. Διετέλεσε Research Associate στο LSE.[8] Από το 2008 είναι Ερευνητικός Εταίρος στο Hellenic Observatory του London School of Economics, μέλος του Ερευνητικού Συμβουλίου και το 2018-2019 εξελέγη Visiting Professor στο ίδιο πανεπιστήμιο. Είναι ομότιμος καθηγητής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Το 1970 έλαβε το πρώτο Βραβείο Πρακτικής κατεύθυνσης στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Μαθηματικής Εταιρείας.[9] Σε όλα τα έτη σπουδών 1970-1975 στο ΕΜΠ είχε υποτροφία ΙΚΥ. Συγκεκριμένα, την περίοδο 1980-1982 έλαβε υποτροφία ΙΚΥ για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και το 1983 υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου. Το 1984 έλαβε το Βραβείο John Wimbolt του Πανεπιστημίου Καίμπριτζ για την καλύτερη διδακτορική δημοσίευση σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό.
Το 1996 ορίστηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ομάδα Υψηλού Επιπέδου υπό τον Ε. Davignon για την αξιολόγηση του 5ου Προγράμματος-Πλαισίου Έρευνας & Τεχνολογίας.[10]
Στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας της ΕΕ προεδρεύει στο ECOFIN το πρώτο εξάμηνο του 2003 και διετέλεσε Πρόεδρος του Eurogroup για την περίοδο Ιουλίου 2002 έως Ιουνίου 2003. Με την ιδιότητα αυτή συμμετάσχει στις συναντήσεις του G7 και στις διασκέψεις του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Με διαπραγματεύσεις κατά τη διάρκεια της θητείας του, επετεύχθη η ευρωπαϊκή συμφωνία με την Ελβετία για τη φορολόγηση καταθέσεων στο εξωτερικό.[11]
Την περίοδο 2004-2008 συμμετέχει στο Κοινοβουλευτικό Δίκτυο της Παγκόσμιας Τράπεζας και λαμβάνει μέρος σε διεθνή συνέδρια και αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στο Λάος, τη Νότια Αφρική και την Αλβανία.
|website=
at position 39 (βοήθεια)