Ναριμάντας

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.


Ναριμάντας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1294
Θάνατος2  Φεβρουαρίου 1348
Αιτία θανάτουπεσών σε μάχη
Χώρα πολιτογράφησηςΜεγάλο Δουκάτο της Λιθουανίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡουθενιανά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΤέκναΠατρίκας[1]
Jerzy Narymuntowicz[1]
Vasili Narimuntovich
Alexandr Narimontovich[1]
d:Q120668957[1]
ΓονείςΓκεντιμίνας και Jewna
ΑδέλφιαΑλντόνα της Λιθουανίας
Αϊγκούστα Αναστασία της Λιθουανίας
Κεστούτις
Καριγιότας
Λιουμπάρτας
Αλγκίρντας
Γιαουνούτις
Μανβύντας
Alšis
Giedrius
Οικογένειαοίκος των Γκεντιμινιδών
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

ο Ναριμάντας, λιθουαν. Narimantas (1277 ή λίγο πριν το 1300, ίσως το 1992 - 2 Φεβρουαρίου 1348) από τον Οίκο των Γκεντιμινιδών ήταν κυβερνήτης τού Πινσκ και τού Πολότσκ. Προστάτευσε και κυβέρνησε τις περιοχές βόρεια τού Νόβγκοροντ, ως τη Σουηδία, από το 1333 που τον κάλεσαν οι εκεί ευγενείς. Έτσι άρχισε μία παράδοση: Λιθουανοί μισθοφόροι φύλαξαν το Νόβγκοροντ ως το 1477, που περιήλθε στη Μόσχα.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν ο δευτερότοκος γιος τού Γκεντιμίνας μεγάλου δούκα της Λιθουανίας.

Περί το 1338 η Χρυσή Ορδή τον πήρε ως αιχμάλωτο. Από τους Τατάρους τον απελευθέρωσε ο Ιβάν Α΄ μεγάλος πρίγκιπας της Μόσχας, πληρώνοντας λύτρα, αλλά τον κράτησε ως όμηρο στη Μόσχα για λίγα έτη.

O Ναριμάντας υποστήριξε τον αδελφό του Γιαουνούτις, όταν εκτοπίστηκε από τους αδελφούς του Αλγκίρντας και Κεστούτις το 1345. Για να μην φονευτεί από τους δύο μικρότερους αδελφούς του, δραπέτευσε από το Βίλνιους το 1344 και ταξίδεψε στον Γιάνι Μπεγκ χάνο της Χρυσής Ορδής, ζητώντας υποστήριξη εναντίον τού Αλγκίρντας. Αν και απέτυχε της αιτούμενης βοήθειας, φημολογείται ότι νυμφεύτηκε μία πριγκίπισσα των Τατάρων, ίσως ως δεύτερη σύζυγο. Όταν επέστρεψε, συμφιλιώθηκε με τον Αλγκίρντας.

Διηύθυνε τη μάχη τού Στρέβα ποταμού ενντίον των Τευτόνων Ιπποτών το 1348, όπου σκοτώθηκε. Απόγονοί του είναι οι κλάδοι Κουράκιν, Γκολίτσιν, Κοβάνσκυ, Κορέκι.

Βαπτίστηκε το 1333 στο Νόβγοροντ, αλλά αυτό τον έκανε μη εκλέξιμο στη διαδοχή τού πατέρα του ως ηγεμόνα των Λιθουανών, παρά το ότι ήταν δεύτερος στη διαδοχή.

Ο Πολωνός γενεαλόγος και ιστορικός Γιόζεφ Πουζύνα δεν θεωρεί, ότι τα τέκνα του είναι από μία των Τατάρων· από τα ονόματά τους συμπεραίνει, ότι είχε σύζυγο μία Ορθόδοξη της Ρουθηνίας.

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλοί γενεαλόγοι θεωρούν ότι σύζυγός του ήταν η Μαρία των Μπορίτζιν, κόρη τού Τοκτά χάνου της Χρυσής Ορδής και της Μαρίας Παλαιολογίνας, νόθης κόρης τού Ανδρονίκου Β΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Πιστεύεται ότι είχε τέκνα:

  • Αλεξάντερ απεβ. μετά το 1386, πρίγκιπας της Ποδολίας.
  • Γιούρυ απεβ. 1392, πρίγκιπας του Μπελτς.
  • Νικολάι πρίγκιπας τού Πινσκ.
  • Πατρίκας απεβ. π. 1387, πρίγκιπας τού Σταρόμπουντ-Σεβέρσκυ.
  • Συμεών απεβ. μετά το 1386.

Ίσως νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο μία πριγκίπισσα των Τατάρων.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Sjöström (2011), Liettuan gediminidien suomensukuiset geneettiset juuret. ISSN 1239-3487, Donelaitis - Donelaitis-seuran - Liettuan Ystävät ryn lehti 1/2011, ss 16..18
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku». (Πολωνικά) Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Βαρσοβία. 1895. σελ. 274.