Ναταλία της Σερβίας

Ναταλία της Σερβίας
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ναταλία Ομπρένοβιτς (σερβικά κυριλλικά: Наталија Обреновић‎‎ , 15 Μαΐου 1859 - 8 Μαΐου 1941), το γένος Κέσκο (Ρουμανικά : Natalia Cheșcu; ρωσικά: Наталья Кешко‎‎), γνωστή ως Ναταλία της Σερβίας, ήταν η Πριγκίπισσα της Σερβίας από το 1875 έως το 1882 και στη συνέχεια η Βασίλισσα της Σερβίας από το 1882 έως το 1889 ως σύζυγος του Μίλαν Α' της Σερβίας. Ρουμανικής εθνοτικής καταγωγής, ήταν η κόρη του Ρώσου συνταγματάρχη Πετρ Κέσκο και της Ρουμάνας ευγενούς πριγκίπισσας Πουλχερίας Στούρτζα.

Διάσημη για την ομορφιά της στα νιάτα της, [1] αργότερα θεωρήθηκε ως μία από τις πιο όμορφες βασίλισσες στην Ευρώπη.[2][3][4][5]

Νεαρή ηλικία και οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1859 στη Φλωρεντία, το Μεγάλο Δουκάτο της Τοσκάνης (τώρα Ιταλία), ως το πρώτο παιδί του Ρώσου συνταγματάρχη Πετρ Κέσκο[6] (1830-1865) της Βεσσαραβίας, μέλος του τμήματος της οικογένειας Βασίλκο φον Σερέκι και της πριγκίπισσας της Μολδαβίας Πουλχερία Στούρτζα (1831–1874). Ο πατέρας της ήταν ο γιος του Ιωάννη Κέσκο, ενός Επόπτη της Αριστοκρατίας της Βεσσαραβίας [6] και της ρουμανικής αριστοκράτισσας Ναταλία Μπαλς, κόρης του Ιορδάτσι Μπαλς, μεγάλου ταμία της Μολδαβίας και της πριγκίπισσας Ρωξάντρα Στούρτζα (1785-1844). Από την πλευρά της μητέρας της, ήταν εγγονή του Πρίγκιπα Νικολάου Στουρτζά και της Πριγκίπισσας Μαρίας Ροσέττι-Ροζνοβάου. Από την πλευρά της μητέρας της, είχε επίσης κάποια γερμανική καταγωγή, προερχόμενη από τον διάσημο Γερμανό παθολόγο Κρίστοφ Βίλχεμ Χούφφελαντ (1762-1836), του οποίου ο πατέρας Γιόχαν Φρίντριχ ΧούφελαντFriedrich Hufeland (1730–1787) ήταν κορυφαίος γιατρός στο Δικαστήριο της Δούκισσας Άννα Αμαλία της Σαξ-Βαϊμάρ και Άιζεναχ στη Βαϊμάρη. Η κόρη του Χριστόφ, Ελισάβετ παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα Αλέξανδρο Στούρτζα, απόγονο των βασιλεύοντων πριγκίπων της Μολδαβίας και έγιναν γονείς του πρίγκιπα Νικολά.[7] Η Ναταλία μεγάλωσε στο Ντανουτένι, της Βεσσαραβίας και το Ιάσιο, της Ενωμένης Ρουμανίας.[1]

Είχε δύο αδελφές και έναν αδερφό:

  • Μαρία (1861-1935), η οποία παντρεύτηκε στις 13 Απριλίου 1886 τον πρίγκιπα Γρηγόριο Γκίκα-Μπριγκαντίερ (1847-1913).
  • Αικατερίνη, η οποία παντρεύτηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1883 τον συγγενή τους πρίγκιπα Γιούτζεν Γκίκα-Κομανέστι (1840-1912).
  • Ιονίτα (Ιωάννη), μοναδικός αδερφός, ήταν το τέταρτο και τελευταίο παιδί.

Αφού έμεινε ορφανή και από τους δύο γονείς της, ανέλαβε τη φροντίδα της η μητρική της θεία, η πριγκίπισσα Εκατερίνα Μουρούζη.[1]

Βασιλικός γάμος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πριγκίπισσα Ναταλία το 1875
Προτομή της Ναταλία Ομπρένοβιτς Βασίλισσα της Σερβίας από τον Άλαχος Στρόμπλ , Ιστορικό Μουσείο της Σερβίας.

Παντρεύτηκε τον Πρίγκιπα Μιλάν Γ' Ομπρένοβιτς της Σερβίας στις 17 Οκτωβρίου 1875. Ήταν δεύτερα ξαδέλφια, καθώς η γιαγιά της, η Ναταλία ήταν αδερφή της γιαγιάς του Μιλάν, Σμαράντα Μπαλς. Μίια αντιπροσωπεία από τη Ρουμανία, η οποία περιελάμβανε τα μέλη των ρουμανικών οικογενειών ευγενών Μουρούζη και Κατάργκιου (μητρική οικογένεια του Μιλάν, με την οποίο είχε σχέση Ναταλία), παρακολούθησαν την τελετή του γάμου της.[8] Είχε δύο γιους μαζί του, τον μελλοντικό βασιλιά Αλέξανδρο, γεννημένο το 1876, του οποίου ο νονός ήταν ο Τσάρος Αλέξανδρος Β' της Ρωσίας και ο μικρότερος αδελφός του Σεργκέι, ο οποίος πέθανε λίγες μέρες μετά τη γέννησή του το 1878.

Όταν ο πρίγκιπας Μιλάν διακήρυξε το Βασίλειο της Σερβίας το 1882, αφού εξασφάλισε διεθνή αναγνώριση, η πριγκίπισσα Ναταλία πήρε τον τίτλο και την τάξη της βασίλισσας.

Στην Πασχαλινή δεξίωση του 1886, η Βασίλισσα Ναταλία χαστούκισε δημόσια τη σύζυγο του Έλληνα πρέσβη.[9] Η Ελληνίδα φημολογούνταν ότι είχε σχέση με τον Βασιλιά Μιλάν.[9]

Βασιλική σύγκρουση και διαζύγιο 1887/88

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σχέση του βασιλικού ζευγαριού έφτασε σε κρίσιμο επίπεδο το 1887, ως επακόλουθο όχι μόνο των πολλών σχέσεων του Βασιλιά με άλλες γυναίκες, αλλά και πολιτικές διαφορές μεταξύ του Βασιλιά και της Βασίλισσας. Ο Βασιλιάς ακολούθησε μία φιλο-αυστριακή εξωτερική πολιτική, την οποία η Ρωσίδα και η σλαβόφιλη Βασίλισσα δεν θα ανεχόταν.

Αυτές οι συγκρούσεις εξελίχθηκαν σε δημόσιο σκάνδαλο όταν η Βασίλισσα - συνοδευόμενη από το παιδί της, τον 11χρονο Πρίγκιπα Αλέξανδρο - έφυγε από τη Σερβία και εγκαταστάθηκε στη Ρωσική Κριμαία τον Μάιο του 1887. Το σλαβόφιλο κοινό στη Ρωσία τιμούσε τη Σέρβα βασίλισσα με επιδεικτικό τρόπο. Οι φήμες εξαπλώθηκαν για ένα βασιλικό διαζύγιο στο εγγύς μέλλον και υπήρχαν δημόσιες συζητήσεις για την παραίτηση του Βασιλιά υπέρ του γιου του. Αυτές οι φήμες αποδείχθηκαν πρόωρες - το διαζύγιο έγινε ένα χρόνο αργότερα, η παραίτηση ακολούθησε το 1889. Τον Ιούλιο του 1887, η βασίλισσα και ο γιος της επέστρεψαν στο Βελιγράδι και τον Αύγουστο η Βασίλισσα εγκατέλειψε ξανά τη χώρα της για την Αυστροουγγαρία. Τον Οκτώβριο, ο Βασιλιάς και η Βασίλισσα συναντήθηκαν στη Βουδαπέστη για μία επίσημη συμφιλίωση και με την έγκριση του Βασιλιά, η Βασίλισσα και ο Πρίγκιπας έφυγαν για ένα ακόμη ταξίδι στο εξωτερικό, στην Ιταλία, μέχρι το Νοέμβριο.

Το 1888, η Βασίλισσα Ναταλία και ο γιος της έφυγαν για άλλη μία μακρά διαμονή στο εξωτερικό, στο Βισμπάντεν - προφανώς χωρίς πρόθεση να επιστρέψουν στο Βελιγράδι. Το ιδιωτικό σκάνδαλο, που παιζόταν στη δημόσια σφάιρα, μετατράπηκε σε πολιτικό θέμα, όταν ο Βασιλιάς χρησιμοποίησε τη γερμανική αστυνομία τον Ιούλιο του 1888 για να φέρει τον νεαρό πρίγκιπα του στέμματος στο βασίλειό του.

Λίγο αργότερα, ο Βασιλιάς Μιλάν ξεκίνησε τις εκκλησιαστικές διαδικασίες διαζυγίου. Ακόμη και η έναρξη αυτών των διαδικασιών δημιούργησε μία σκιά στη βασιλική φήμη. Η Ιερά Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας συναντήθηκε στο Βελιγράδι και αυτοκηρύχθηκε ανίκανη για το βασιλικό διαζύγιο. Όταν το συνέδριο του Βελιγραδίου ανέλαβε την υπόθεση, η Βασίλισσα απέρριψε την επιθυμία του Βασιλιά για διαζύγιο και υποστήριξε τις διάφορες προσπάθειες συμφιλίωσης του ζευγαριού σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό νόμο. Όταν ο Βασιλιάς κατάφερε να πάρει το διαζύγιό του με μία μόνο απόφαση του Μητροπολίτη της Σερβικής εκκλησίας, η Βασίλισσα απέρριψε την απόφαση δημόσια και δήλωσε ότι θεωρεί τον εαυτό της ακόμα σύζυγο του Βασιλιά.

Άμεση πολιτική συνέπεια αυτών των δυναμικών συγκρούσεων ήταν το νέο νόμος διαδοχής στο θρόνο που διακηρύχθηκε κατά τις κοινοβουλευτικές συνόδους σχετικά με το νέο σύνταγμα της Σερβίας. Το νέο σύνταγμα επέβαλε ότι ο Πρίγκιπας Αλέξανδρος και τα μελλοντικά του παιδιά (που δεν γεννήθηκαν ποτέ) ήταν μόνο νόμιμοι κληρονόμοι του σερβικού στέμματος. Πιθανά παιδιά ενός δεύτερου γάμου του Βασιλιά Μιλάν θα έπρεπε να αποκλειστούν από τη διαδοχή, ακόμη και στην περίπτωση που η γραμμή του (μελλοντικού) Βασιλιά Αλεξάνδρου επρόκειτο να εξαφανιστεί. Ένα σαφές ψήφισμα δυσπιστίας για τον (πρώην) βασιλιά στον χειρισμό των οικογενειακών του υποθέσεων, που προκάλεσε την παραίτησή του, τον Μάρτιο του 1889.

Συγκρούσεις με την αντιβασιλεία και ιδιωτική συμφιλίωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 6 Μαρτίου 1889, ως συνέπεια της ξαφνικής παραίτησης του (πρώην) συζύγου της, ο γιος της Ναταλίας, έγινε ο Βασιλιάς της Σερβίας, Αλέξανδρος Α'. Μέχρι το 1893, όταν ο Αλέξανδρος ανέλαβε την κυβέρνηση, τέθηκε υπό ένα συμβούλιο αντιβασιλείας με επικεφαλής τον πρώην πρωθυπουργό Γιόβαν Ρίστικ. Ο πρώην βασιλιάς Μιλάν εξασφάλισε τα εκπαιδευτικά δικαιώματα για τον γιο του και διέταξε το συμβούλιο της αντιβασιλείας να μην επιτρέψει στη βασίλισσα μητέρα να παραμείνει μόνιμα στη Σερβία όσο ήταν ανήλικος ο βασιλιάς Αλέξανδρος. Σύντομες συναντήσεις μεταξύ μητέρας και γιου σε ξένες χώρες έπρεπε να είναι δυνατές με την άδεια της αντιβασιλείας.

Η Βασίλισσα Ναταλία δεν αποδέχθηκε αυτούς τους περιοριστικούς όρους. Τον Αύγουστο του 1889, ανακοίνωσε δημόσια την πρόθεση της να επισκεφθεί τον γιο της στο βασιλικό παλάτι του Βελιγραδίου. Ακόμα και όταν ο πρώην βασιλιάς Μιλάν τροποποίησε τους περιορισμούς του προς όφελός της, δεν ήταν διατεθειμένη να περιοριστεί καθόλου και επέμεινε στο δικαίωμα της μητέρας να επισκέπτεται τον γιο της, όποτε αυτό την ευχαριστούσε, ανεξάρτητα από τη συγκατάθεση ή την άρνηση της κυβέρνησης. Όταν η Βασιλομήτωρ έφτασε πράγματι στο Βελιγράδι στις 29 Αυγούστου 1889, την υποδέχτηκε με ενθουσιασμό ο λαός.

Η αντιβασιλεία, όμως, της αρνήθηκε την βασιλική προσφώνηση της (θα έπρεπε να προσφωνείται ως η κ. Κέσκο) και - αφού επέμενε ότι ήταν ακόμη η σύζυγος του πρώην βασιλιά και η νόμιμη βασίλισσα της Σερβίας - οποιαδήποτε συνάντηση με τον γιο της. Τον Οκτώβριο του 1889 ο πρώην βασιλιάς και οι αντιβασιλείς επέτρεψαν συναντήσεις μεταξύ μητέρας και γιου κάθε 14 ημέρες - αλλά αυστηρά έξω από το βασιλικό παλάτι.

Τον Ιούλιο του 1890, η Σύνοδος της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας κήρυξε το διαζύγιο μεταξύ του Μιλάν και της Ναταλίας ως νόμιμο.

Τον Απρίλιο του 1891, ο πρώην βασιλιάς Μιλάν - μετά από αρκετές παρεμβάσεις σε κυβερνητικές υποθέσεις - ανακοίνωσε την πρόθεσή του να φύγει από τη Σερβία έως ότου ο γιος του ενηλικιωθεί και αναλάβει τη διακυβέρνηση. Το κοινοβούλιο ανέθεσε στην κυβέρνηση να ζητήσει από τη Βασίλισσα μητέρα Ναταλία να ενεργήσει ανάλογα. Όταν η βασίλισσα αρνήθηκε να φύγει από τη χώρα, η αστυνομία προσπάθησε να την αποβάλει με τη βία στις 18 Μαΐου 1891. Η βασίλισσα άνοιξε το παράθυρο και ζήτησε βοήθεια από τον λαό και πράγματι ένα πλήθος πολιτών πολέμησε την αστυνομία και τον στρατό, απελευθέρωσε τη βασίλισσα και την πήγε θριαμβευτικά πίσω στο παλάτι της. Αλλά την επόμενη μέρα, ολόκληρη η δύναμη της στρατιωτικής φρουράς του Βελιγραδίου χρησιμοποιήθηκε για να εξασφαλίσει την αποχώρηση της βασίλισσας στην εξορία.

Τον Ιανουάριο του 1893, οι εξόριστοι βασιλείς Μιλάν και Ναταλία συμφιλιώθηκαν και ζήτησαν από τη σερβική κυβέρνηση να ανακαλέσει το διαζύγιό τους. Ο Μητροπολίτης και η σύνοδος κήρυξαν την πράξη διαζυγίου του 1888 παράνομη και ο βασιλικός γάμος εξακουλουθούσε να ισχύει τον Μάρτιο του 1893.

Λίγο καιρό αργότερα, ο γιος τους, Βασιλιάς Αλέξανδρος, ανακήρυξε τον εαυτό του ώριμο και καθαίρεσε το συμβούλιο της Αντιβασιλείας, τον Απρίλιο του 1893.

Επιστροφή, δεύτερη εξορία και θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο τάφος της στο Νεκροταφείο του Λάρντι

Αφού ο πρώην βασιλιάς Μιλάν είχε επιστρέψει στη Σερβία τον Ιανουάριο του 1894 και ανέλαβε τη θέση του αναπληρωτή του γιου του και αρχηγού του στρατού, ο Βασιλιάς Αλέξανδρος διέταξε την πλήρη αποκατάσταση των γονέων του και την αποκατάσταση των βασιλικών προνομίων τους τον Απρίλιο του 1894 - παρά τις διαμαρτυρίες της ριζοσπαστικής αντιπολίτευσης. Η Ναταλία, η οποία ζούσε κυρίως στη Γαλλία, επέστρεψε στο Βελιγράδι μετά τον Μάιο του 1895, αλλά διατήρησε τη συνήθεια της για συχνά ταξίδια στο εξωτερικό.

Όταν ο Βασιλιάς Αλέξανδρος αρραβωνιάστηκε με τη Ντράγκα Μάσιν, μία πρώην κυρία των τιμών της Βασίλισσας Ναταλίας, το 1900, οι γονείς του απέρριψαν τη μελλοντική βασίλισσα ως ακατάλληλη. Οι γονείς του είχαν κανονίσει στο παρελθόν έναν γάμο με τη Γερμανίδα πριγκίπισσα Αλεξάνδρα Καρολίν φον Σάουμπουργκ-Λίπε, αδελφή της Βασίλισσας της Βυρτεμβέργης, που δεν έγινε ποτέ. Μετά τον αρραβώνα, ο πρώην βασιλιάς Μιλάν παραιτήθηκε από διοικητής του στρατού και έφυγε από τη Σερβία για το υπόλοιπο της ζωής του. Πέθανε στη Βιέννη ένα χρόνο αργότερα, το 1901. Ακόμη και η σχέση μεταξύ της Ναταλίας και του Αλεξάνδρου διαλύθηκε. Επειδή, η βασιλομήτωρ ήταν έντονα αντίθετη με τον γάμο του γιου της με τη Ντράγκα, εκείνος εξόρισε τη Ναταλία από τη Σερβία.

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος και η σύζυγός του Ντράγκα σκοτώθηκαν το 1903 κατά τη διάρκεια στρατιωτικού πραξικοπήματος. Αυτό άφησε τη Ναταλία το μοναδικό μέλος της δυναστείας Ομπρένοβιτς. Δώρισε την κληρονομιά της στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου και σε διάφορες εκκλησίες και μοναστήρια σε όλη τη Σερβία. Την ίδια χρονιά, η Βασίλισσα Ναταλία έγινε μέλος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και καλόγρια, αποχωρώντας από τη Σερβική Ορθοδοξία.

Η βασίλισσα Ναταλία πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της εξόριστη στη Γαλλία. Πέθανε το 1941 στο Σαιν-Ντενί της Γαλλίας, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν το Παρίσι. Τα αδημοσίευτα απομνημονεύματά της διατηρήθηκαν στο Βατικανό, αλλά δημοσιεύθηκαν στο Βελιγράδι το 1999.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Mitican 2008.
  2. ↑ Google Newspapers
  3. ↑ Google Newspapers
  4. ↑ «Google Newspapers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2021. 
  5. ↑ Google Newspapers
  6. ↑ 6,0 6,1 Vulpe 2012.
  7. ↑ Ghika.net
  8. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2014. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Full Text Archive

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]