Νικόλαους Χάρνονκουρτ

Νικόλαους Χάρνονκουρτ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Nikolaus Harnoncourt (Γερμανικά)
Γέννηση6  Δεκεμβρίου 1929[1][2][3]
Βερολίνο[4][5]
Θάνατος5  Μαρτίου 2016[6][2][7]
Σανκτ Γκεόργκεν ιμ Άττεργκαου[8][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βιέννης
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας[9][2][10], διευθυντής χορωδίας, εκτελεστής βιόλας ντα γκάμπα[10], βιολοντσελίστας, συνθέτης, μουσικολόγος[11], ηθοποιός[11] και μουσικός παιδαγωγός[11]
ΣύζυγοςAlice Harnoncourt (από 1953)[12][2][13]
ΤέκναElisabeth von Magnus[14][2], Philipp Harnoncourt[14], Eberhard Harnoncourt[14] και Franz Harnoncourt[14]
ΓονείςEberhard Harnoncourt και Ladislaja Harnoncourt[14]
ΑδέλφιαFranz Harnoncourt
Karl Harnoncourt
Philipp Harnoncourt
ΣυγγενείςRene d'Harnoncourt (θείος)[15]
Όργαναβιολοντσέλο[2] και Βιόλα ντα γκάμπα[10]
Είδος τέχνηςμπαρόκ μουσική
ΒραβεύσειςΤάγμα της Αξίας για τις Τέχνες και Επιστήμες[16], Δακτυλίδι της Τιμής του αυστριακού κράτους Στύρια, Χρυσή διάκριση για τις υπηρεσίες στην πόλη της Βιένης, βραβείο Erasmus (1980)[17], Μουσικό βραβείο Λέονι Σόνινγκ (1993)[18], Gramophone Award for Lifetime Achievement (2009), Grammy Award for Best Choral Performance (2001), χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας (2012)[19], επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου, βραβείο Κιότο για τις Τέχνες και τη Φιλοσοφία (2005)[20], Ernst von Siemens Music Prize (2002)[21], Robert Schumann Prize of the City of Zwickau (1997)[22], Μετάλλιο Μπαχ (2007)[23], Hans von Bülow Medal (1999)[24], Αυστριακή διάκριση για την επιστήμη και τη τέχνη (2008), Pour le Mérite[25], Romano Guardini award (2012) και Royal Philharmonic Society Award (Conductor) (1995)[26]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Νικόλαους Χάρνονκουρτ (Johann Nicolaus Graf de la Fontaine und d’Harnoncourt-Unverzagt[27], 6 Δεκεμβρίου 1929 - 5 Μαρτίου 2016[28]) ήταν Αυστριακός μαέστρος, ιδιαίτερα γνωστός για τις ιστορικά τεκμηριωμένες εκτέλέσεις κλασικής και προκλασικής εποχής. Ξεκινώντας ως τσελίστας, ίδρυσε το δικό του σύνολο οργάνων περίοδο, Concentus Musicus Wien, στη δεκαετία του 1950, και έγινε πρωτοπόρος του κινήματος της πρώιμης μουσικής. Περί το 1970, Χάρνονκουρτ άρχισε να διευθύνει όπερες και κλασικές συμφωνίες, και αργότερα διεθνούς φήμης συμφωνικές ορχήστρες, εμφανιζόμενος σε κορυφαίες αίθουσες συναυλιών, όπερες και φεστιβάλ. Το ρεπερτόριο του διευρύνθηκε έκτοτε για να συμπεριλάβει συνθέτες του 19ου και του 20ού αιώνα. Το 2001 και το 2003, διεύθυνε τη Συναυλία της Πρωτοχρονιάς της Βιέννης. Ο Χάρνονκουρτ είναι επίσης ο συγγραφέας πολλών βιβλίων, κυρίως σε θέματα ιστορίας, απόδοσης, και αισθητικής της μουσικής.

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Harnoncourt, Nikolaus· Pauly, Reinhard G. (1997). The Musical Dialogue: Thoughts on Monteverdi, Bach, and Mozart. Portland, OR: Amadeus Press. ISBN 1-57467-023-9. 
  • Harnoncourt, Nikolaus· Pauly, Reinhard G. (1988). Baroque Music Today: Music As Speech. Portland, OR: Amadeus Press. ISBN 978-0-931340-91-8. 
  • Harnoncourt, Nikolaus (1983). Musik als Klangrede: Wege zu einem neuen Musikverständnis. Salzburg: Residenz Verlag. ISBN 978-3-7017-0315-9. 
  • Harnoncourt, Nikolaus (1993). Die Macht der Musik: Zwei Reden. Salzburg: Residenz Verlag. ISBN 978-3-7017-0827-7. 

Παραπομπές σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 www.nytimes.com/2016/03/07/arts/music/nikolaus-harnoncourt-conductor-and-early-music-specialist-dies-at-86.html. Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2016.
  3. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6234x1m. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ James R. Oestreich: «Nikolaus Harnoncourt, Conductor and Early-Music Specialist, Dies at 86». The New York Times. 6  Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2016.
  6. ↑ derstandard.at/2000032373537/Dirigent-Nikolaus-Harnoncourt-gestorben.
  7. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 158980378. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. ↑ www.apa.at/News/6228580980/dirigent-nikolaus-harnoncourt-86-jaehrig-gestorben.html.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 www.theguardian.com/music/2016/mar/06/nikolaus-harnoncourt-obituary. Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2016.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20020122058. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  12. ↑ p9237.htm#i92368. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  13. ↑ www.theguardian.com/music/2016/mar/06/nikolaus-harnoncourt-obituary. Ανακτήθηκε στις 6  Μαρτίου 2016.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  15. ↑ www.nytimes.com/1996/11/10/arts/following-his-fixations-early-music-to-whatever.html.
  16. ↑ www.orden-pourlemerite.de/mitglieder/nikolaus-harnoncourt. Ανακτήθηκε στις 4  Νοεμβρίου 2018.
  17. ↑ erasmusprijs.org/prijswinnaars/nikolaus-harnoncourt/. Ανακτήθηκε στις 28  Ιανουαρίου 2025.
  18. ↑ int.sonning.clients.pinebits.dk/the-music-award/1993-nikolaus-harnoncourt.aspx. Ανακτήθηκε στις 4  Νοεμβρίου 2018.
  19. ↑ royalphilharmonicsociety.org.uk/awards/gold_medal/harnoncourt. Ανακτήθηκε στις 4  Νοεμβρίου 2018.
  20. ↑ www.kyotoprize.org/en/laureates/nikolaus_harnoncourt/. Ανακτήθηκε στις 4  Νοεμβρίου 2018.
  21. ↑ www.evs-musikstiftung.ch/en/prize/prize/archive/prize-winner-archive.html.
  22. ↑ www.schumann-portal.de/Robert_Schumann_Prize_of_the_city_of_Zwickau.html. Ανακτήθηκε στις 19  Νοεμβρίου 2018.
  23. ↑ www.bachfestleipzig.de/de/bachfest/bach-medaille. Ανακτήθηκε στις 13  Νοεμβρίου 2018.
  24. ↑ Ανακτήθηκε στις 19  Νοεμβρίου 2018.
  25. ↑ Ανακτήθηκε στις 21  Σεπτεμβρίου 2021.
  26. ↑ Royal Philharmonic Society Website. royalphilharmonicsociety.org.uk/awards/rps_music_awards/winners-to-date/conductor. Ανακτήθηκε στις 9  Ιανουαρίου 2025.
  27. ↑ Thepeerage.com
  28. ↑ Διαφήμηση στο orf.at
  29. ↑ «Former Laureates - Praemium Erasmianum». Praemium Erasmianum Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]