Νινέτ ντε Βαλουά

Νινέτ ντε Βαλουά
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ninette de Valois (Γαλλικά)
Γέννηση6  Ιουνίου 1898[1][2][3]
Blessington
Θάνατος8  Μαρτίου 2001[1][2][3]
Λονδίνο
Χώρα πολιτογράφησηςΙρλανδία
Ηνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταχορεύτρια μπαλέτου
χορογράφος
λιμπρετίστας
ballet master
συγγραφέας
ballet teacher
σκηνοθέτρια ταινιών κινηματογράφου[4]
Οικογένεια
ΣύζυγοςArthur Blackall Connell (από 1935)[5]
ΓονείςThomas Robert Alexander Stannus[6] και Elizabeth Graydon Smith[6]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Βραβεία Ολίβιε
Ντάμα Ταξιάρχις του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας
βραβείο Erasmus (1974)[7]
Companion of Honour (31  Δεκεμβρίου 1981)
Τάγμα της Αξίας του Ηνωμένου Βασιλείου (2  Ιανουαρίου 1992)
Μετάλλιο Άλμπερτ (1964)
Society of London Theatre Special Award
Critics' Circle Award for Distinguished Service to the Arts
Queen Elizabeth II Coronation Award
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Νινέτ ντε Βαλουά, (6 Ιουνίου 1898 - 8 Μαρτίου 2001) ήταν Ιρλανδικής καταγωγής Βρετανίδα χορεύτρια, δασκάλα, χορογράφος και σκηνοθέτης του κλασικού μπαλέτου. Πιο συγκεκριμένα, χόρεψε επαγγελματικά με τα Ρωσικά Μπαλέτα του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ και ίδρυσε αργότερα τα Βασιλικά Μπαλέτα έναν από τους κορυφαίους οργανισμούς μπαλέτου του 20ού αιώνα και παγκοσμίως έως σήμερα. Ίδρυσε επίσης τα Βασιλικά Μπαλέτα του Μπέρμιγχαμ (Birmingham Royal Ballet) και τη Βασιλική Σχολή Μπαλέτου. Θεωρείται ευρέως ένα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα στην ιστορία του μπαλέτου και «πνευματική μητέρα» του αγγλικού μπαλέτου της Αγγλίας[8][9][10].

Χορογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Νινέτ ντε Βαλουά καθιέρωσε πρώτα τον εαυτό της ως χορογράφο, χορογραφώντας αρκετά μικρά μπαλέτα στο Ολντ Βικ, στο Λονδίνο. Χορογραφούσε, επίσης, για θεατρικά έργα και όπερες στο θέατρο, παραστάσεις που πραγματοποιούσαν μαθητές της[11]. Μετά τον σχηματισμό του μπαλέτου Vic-Wells, η πρώτη μεγάλη παραγωγή της, Ιώβ (1931), ήταν το πρώτο μπαλέτο που καθόρισε το μέλλον του ρεπερτορίου του βρετανικού μπαλέτου. Αργότερα προσέλαβε τον Φρέντερικ Άστον (Frederick Ashton) ως πρώτο χορογράφο το 1935[11]. Με τη συνεργασία του παρήγαγε μια σειρά μπαλέτων, τα οποία αναγνωρίζονται ως ακρογωνιαίοι λίθοι του βρετανικού μπαλέτου. Σε αυτά περιλαμβάνονται έργα όπως το Rake’s Progress του (1935) και το Checkmate του (1937)[11].

Αναγνώριση και βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • De Valois, Ninette (1937). Invitation to the Ballet. London: Bodley Head. OCLC 59460167. 
  • De Valois, Ninette (1957). Come Dance with Me; A Memoir, 1898-1956. London: H. Hamilton. OCLC 4063947. . Reprint: Dublin: Lilliput Press, 1992, ISBN 0-946640-62-9.
  • De Valois, Ninette (1977). Step by Step: The Formation of an Establishment. London: W. H. Allen. ISBN 0-491-01598-4. 

Παραπομπές σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13622861x. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6639sn5. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ninette-de-Valois. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 20  Ιουνίου 2019.
  5. ↑ p29621.htm#i296202. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  7. ↑ erasmusprijs.org/prijswinnaars/dame-ninette-de-valois/. Ανακτήθηκε στις 28  Ιανουαρίου 2025.
  8. ↑ Segal, Lewis (2001-03-09). «Dame Ninette de Valois; Influential Founder of Britain's Royal Ballet». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/2001/mar/09/local/me-35486. Ανακτήθηκε στις 2010-08-12. 
  9. ↑ «The first wave of classical ballet in Australia». cultureandrecreation.gov.au. 4 Απριλίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2010. 
  10. ↑ Walsh, John (1998-06-06). «Interview: Dame Ninette de Valois: Doyenne of the dance — Life & Style». The Independent (London). http://www.independent.co.uk/life-style/interview-dame-ninette-de-valois-doyenne-of-the-dance-1163145.html. Ανακτήθηκε στις 2010-07-31. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 [https://web.archive.org/web/20120407002011/http://www.rohcollections.org.uk/CollectionPersDeValois.aspx Αρχειοθετήθηκε 2012-04-07 στο Wayback Machine. "Ninette de Valois Bequest and Papers". Royal Opera House Collections Online. rohcollections.org.uk. ανάκτηση 21 Noe 2015. Βιογραφίες και άλλα.
  12. ↑ "Ninette de Valois, CBE" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.
  13. ↑ Laurence Olivier Award" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.
  14. ↑ "Ninette de Valois, DBE" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.
  15. ↑ Erasmus Prize" Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.. De Valois Bequest.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]