Ντάνκαν Έντουαρντς

Ντάνκαν Έντουαρντς

Άγαλμα του Έντουαρντς στο Ντάντλεϊ.
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης1 Οκτωβρίου 1936
Τόπος γέννησηςΝτάντλεϊ, Αγγλία
Ημερ. θανάτου21 Φεβρουαρίου 1958 (21 ετών)
Τόπος θανάτουΜόναχο, Δυτική Γερμανία
Ύψος1,80 μ.
ΘέσηΜέσος
Ομάδες νέων
1952-1953Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1953-1958Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ151(20)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1954-1957Αγγλία U236(5)
1955-1958Αγγλία18(5)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Ντάνκαν Έντουαρντς (Αγγλικά: Duncan Edwards, 1 Οκτωβρίου 1936 – 21 Φεβρουαρίου 1958) ήταν Άγγλος διεθνής ποδοσφαιριστής, παίκτης της ομάδας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Κύρια φιγούρα των λεγόμενων «Μπέμπηδων του Μπάσμπι», θεωρούταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα εκείνης της νεανικής ομάδας των μέσων της δεκαετίας του 1950. Έχασε τη ζωή του στην αεροπορική τραγωδία του Μονάχου μαζί με άλλους 7 συμπαίκτες του. Στην σύντομη καριέρα του κατέκτησε δύο πρωταθλήματα με την ομάδα του Ματ Μπάσμπι.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντάνκαν Έντουαρντς γεννήθηκε το 1936 σε ένα σπίτι στην περιοχή Γουντσάιντ του Ντάντλεϊ,[1] Έπαιζε ποδόσφαιρο για το σχολείο του, καθώς και άλλων σχολείων και την Περιφερειακή ομάδα,[2] ενώ εκπροσωπούσε και το σχολείο του σε επιδείξεις παραδοσιακού χορού.[3] Μάλιστα επιλέχθηκε για να διαγωνιστεί στο Εθνικό Φεστιβάλ Χορού, αλλά και να δοκιμαστεί στις Ακαδημίες της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αγγλίας, στην ομάδα κάτω από των 14. Η δοκιμή θα γινόταν την ίδια ημέρα με το φεστιβάλ χορού, με τον Έντουαρντς να επιλέγει να παραστεί στην δοκιμή για την ακαδημίες.[4]

Ο Έντουαρντς εντυπωσίασε τους επιλογείς, οι οποίοι τον επέλεξαν για την ομάδα English Schools XI. Πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση εναντίον της αντίστοιχης ομάδας από την Ουαλία στο στάδιο Γουέμπλεϊ την 1η Απριλίου του 1950. Σύντομα ανακηρύχθηκε αρχηγός της ομάδας.[5][6] Σε αυτό το επίπεδο είχε ήδη προσελκύσει την προσοχή των μεγάλων συλλόγων. Σκάουτερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, σε έκθεση που υπέβαλε στον ίδιο τον Ματτ Μπάσμπι το 1948 ανέφερε ότι είχε «δει σήμερα ένα 12χρονο μαθητής που αξίζει ειδικής παρατήρησης. Το όνομά του είναι Ντάνκαν Έντουαρντς, από το Ντάντλεϊ».[5] Ο Τζόι Μέρσερ, ο οποίος ήταν τότε προπονητής των ομάδων των Αγγλικών Ακαδημιών, κάλεσε τον Μπάσμπι να υπογράψει τον Έντουαντς, ο οποίος είχε προσελκύσει το ενδιαφέρον από της Γούλβερχαμπτον Γουόντερερς και της Άστον Βίλα.[7] Έτσι ο Έντουαρντς υπέγραψε για την Γιουνάιτεντ ως ερασιτέχνης στις 2 Ιουνίου του 1952.[8]

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη Γιουνάιτεντ αγωνίστηκε αρχικά με την ομάδα των νέων και κέρδισε το πρώτο Κύπελλο Νέων το 1953,[9] αλλά μέχρι το παιχνίδι του τελικού είχε καταφέρει να κάνει ήδη την πρώτη του εμφάνιση με την πρώτη ομάδα. Στις 4 Απριλίου του 1953, αγωνίστηκε σε αγώνα της Πρώτης Κατηγορίας της Football League κόντρα στην Κάρντιφ Σίτι, η οποία έχασε από την Γιουνάιτεντ με 4-1.[10] Το ντεμπούτο του αυτό πραγματοποιήθηκε στην ηλικία των μόλις 16 ετών και 185 ημερών, με αποτέλεσμα να γίνει ο νεότερος παίκτης που έχει παίξει ποτέ στην κορυφαία κατηγορία.[11] Ο Μπάσμπι ήταν πρόθυμος να προωθήσει στην βασική ομάδα νεαρούς παίκτες μέσα από τις τάξεις της και ο Έντουαρντς ήταν ανάμεσα σε μια σειρά από νέους που εντάχθηκαν στην ομάδα κατά τη διάρκεια του 1953, οι οποίοι κατέληξαν να γίνουν γνωστοί συλλογικά ως «Οι Μπέμπηδες του Μπάσμπι» (Busby Babes).[5]

Την περίοδο 1953-1954 καθιερώθηκε ως βασικός στην πρώτη ομάδα και συμμετείχε σε άλλους 24 αγώνες πρωταθλήματος καθώς και στο κύπελλο Αγγλίας με τη Μπέρνλεϊ.[12][13] Ταυτόχρονα, παρέμεινε ενεργό μέρος της ομάδας των νέων και έπαιξε στην ομάδα που κατέκτησε το Κύπελλο Νέων για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν.

Η πρώτη του εμφάνιση για την Εθνική ομάδα της Αγγλίας κάτω των 23 ετών ήρθε στις 20 Ιανουαρίου του 1954 στην Ιταλία.[14]

«Οι Μπέμπηδες του Μπάσμπι». Φωτογραφία της ομάδας στη Δανία το 1955.

Την επόμενη σεζόν πραγματοποίησε 36 εμφανίσεις με την ομάδα, ενώ κατάφερε να σημειώσει και τα πρώτα του έξι γκολ.[12] Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική Αγγλίας σε αγώνα ενάντια της Σκωτίας, στις 2 Απριλίου του 1955, στα πλαίσια της διοργάνωσης των Βρετανικών ομάδων British Home Championship. Εκείνη την ημέρα ήταν 18 ετών και 183 ημερών, ο νεότερος μέχρι τότε παίκτης που έκανε εμφάνιση με την βασική ομάδα της Αγγλίας μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα ρεκόρ που παρέμεινε μέχρι το 1998.[5][15] Τρεις εβδομάδες αργότερα, η Γιουνάιτεντ τον επέλεξε να αγωνιστεί στον τελικό του Κυπέλλου των Νέων, τον οποίο και κατέκτησαν για τρίτη συνεχόμενη φορά.

Τον Μάιο του 1955, επιλέχτηκε για την ομάδα της Αγγλίας που ταξίδεψε στην ηπειρωτική Ευρώπη για τους αγώνες εναντίον της Γαλλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, ξεκινώντας ως βασικός και στους τρεις αγώνες.[16] Μετά την επιστροφή του, ξεκίνησε τη διετή θητεία στο βρετανικό στρατό και υπηρέτησε μαζί με τον συμπαίκτη του Μπόμπι Τσάρλτον, αλλά του επιτράπηκε να παίξει για την Γιουνάιτεντ.[17] Έλαβε μέρος επίσης σε αγώνες του στρατού. Την περίοδο του 1955-56, ο Έντουαρντς έπαιξε 33 φορές στην ομάδα της Γιουνάιτεντ, κατακτώντας το πρωτάθλημα της Football League με μια διαφορά 11 βαθμών από την Μπλάκπουλ.[12] Την επόμενη περίοδο πραγματοποίησε 34 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα βοηθώντας την ομάδα να κέρδισε το δεύτερο συνεχόμενο τίτλο πρωταθλήματος,[12] ενώ συμμετείχε στην ομάδα που αγωνίστηκε στον τελικό του κυπέλλου του 1957, όπου η Γιουνάιτεντ ηττήθηκε με σκορ 2-1 από την Άστον Βίλα.[18] Πραγματοποίησε επίσης επτά εμφανίσεις κατά τη διάρκεια της πρώτης συμμετοχής της Γιουνάιτεντ στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Πρωταθλητριών,[12] συμμετέχοντας μεταξύ άλλων στη νίκη με 10-0 επί της ΡΣΚ Άντερλεχτ η οποία παραμένει η μεγαλύτερη νίκη του συλλόγου.[19] Ταυτόχρονα, παρέμεινε βασικό στέλεχος της ομάδα της Εθνικής Αγγλίας, με την οποία αγωνίστηκε στους τέσσερις προκριματικούς αγώνες για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, σκοράροντας δύο τέρματα στην νίκη με 5-2 επί της Δανίας στις 5 Δεκεμβρίου 1956.[16][20] Ο τελευταίος του αγώνας στην Αγγλία έλαβε χώρα την 1η Φεβρουαρίου του 1958, όταν σκόραρε το πρώτο γκολ στη νίκη της Γιουνάιτεντ επί της Άρσεναλ με 5-4.[21] Πέντε ημέρες αργότερα, θα αγωνιστεί στο τελευταίο του αγώνα στο Βελιγράδι, στον οποίο η Γιουνάιτεντ θα αναδειχθεί ισόπαλη με σκορ 3-3 με την ομάδα του Ερυθρού Αστέρα στο πλαίσιο των προημιτελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και με συνολικό σκορ 5-4 θα προκριθεί στα ημιτελικά της διοργάνωσης.[22]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την επιστροφή από το Βελιγράδι, το αεροπλάνο που μετέφερε τους παίκτες της ομάδας του Μάντσεστερ συνετρίβη κατά την απογείωση του από το αεροδρόμιο του Μονάχου, στη Γερμανία, στο οποίο είχε πραγματοποιήσει μια στάση ανεφοδιασμού.[23] Επτά παίκτες και άλλοι 14 επιβάτες έχασαν την ίδια στιγμή τη ζωή τους,[23] ενώ ο Έντουαρντς μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Rechts der Isar με πολλαπλά κατάγματα στα πόδια, σπασμένα πλευρά και σοβαρές βλάβες στα νεφρά.[24] Τοποθέτησαν ένα τεχνητό νεφρό την επόμενη ημέρα βελτιώνοντας την κατάσταση του.[25] Ωστόσο, πέντε ημέρες κατέληξε από νεφρική ανεπάρκεια, στις 21 Φεβρουαρίου του 1958.[24] Θάφτηκε στο νεκροταφείο του Ντάντλεϊ πέντε ημέρες αργότερα,[26] πλάι στην αδελφή του Κάρολ Άνν. Η επιτύμβια στήλη του τάφου του αναγράφει: Μια ημέρα από τη μνήμη, τραγική να ανακαλείς, χωρίς αντίο, μας άφησε όλους .[27]

Φήμη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τον θάνατό του διάφορα μνημεία έχουν δημιουργηθεί στο Ντάντλεϊ. Ένα παράθυρο βιτρό που απεικονίζει τον παίκτη, σχεδιασμένο από τον Φράνσις Σκιτ,[28] παρουσιάστηκε στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, τον ενοριακό ναό στην Πράιορι Εστέιτ, από τον Ματ Μπάσμπι το 1961 και ένα άγαλμα στο κέντρο της πόλης αφιερώθηκε από τη μητέρα του και τον Μπόμπι Τσάρλτον το 1999.[29] Το 1996, έγινε ένας από τους πέντε παίκτες που επιλέχθηκαν να εμφανιστούν στα βρετανικά γραμματόσημα που εκδίδονται ως μέρος της σειράς "Θρύλοι του Ποδοσφαίρου" που εκδόθηκε για την διοργάνωση του Ευρωπαϊκού Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου εκείνης της χρονιάς.[30]

Κατά καιρούς έχει δεχθεί επαίνους από άλλους ποδοσφαιριστές για τις ικανότητές του. Ο Μπόμπι Τσάρλτον τον περιέγραψε ως τον «...μοναδικό παίκτη που με έκανε να αισθάνομαι κατώτερο...» και είπε ότι ο θάνατος του ήταν «...η μεγαλύτερη τραγωδία που μπορούσε να συμβεί ποτέ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και το αγγλικό ποδόσφαιρο...»[31] Σε αναγνώριση του ταλέντου του, ο Έντουαρντς συμπεριελήφθη το 2002 στο English Football Hall of Fame.[32]

Την περίοδο του θανάτου του έμενε στην Gorse Avenue, στο Στρέτφορντ. Είχε γράψει ένα βιβλίο με τίτλο «Tackle Soccer This Way" που δημοσιεύθηκε λίγο μετά τον θάνατό του, με την έγκριση της οικογένειάς του και, αφού εξαντλήθηκε,[33] επανακυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2009.[34]

Στυλ παιχνιδιού

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και κατά κύριο λόγο έμεινε στην ιστορία ως αμυντικό χαφ, ο Έντουαρντς λέγεται ότι ήταν σε θέση να αγωνιστεί σε οποιαδήποτε θέση στον αγωνιστικό χώρο.[5] Η ευελιξία του ήταν τέτοια που σε μία περίπτωση ξεκίνησε τον αγώνα παίζοντας εκτάκτως ως επιθετικός προτού μετατεθεί σε κέντρο της άμυνας στη θέση ενός άλλου.[35] Τα μεγαλύτερα προσόντα του ήταν η φυσική του δύναμη και το επίπεδο του ελέγχου του στον αγωνιστικό χώρο, ο οποίος λέγεται ότι ήταν αξιοθαύμαστος για έναν τόσο νεαρό παίκτη[11] ενώ ήταν ιδιαίτερα γνωστός για το υψηλό επίπεδο αντοχής του.[26] Ο Στάνλεϊ Μάθιους τον περιέγραψε «...σαν ένα βράχο σε μια ορμητική θάλασσα...».[36] Η σωματική διάπλαση του χάρισε τα ψευδώνυμα "Big Dunc" και "The Tank"[37] και κατατάσσεται μεταξύ των πιο σκληρών παικτών όλων των εποχών.[38]

Ήταν γνωστός για την δύναμη και το σωστό χρόνο των τάκλιν του και για την ικανότητά του να πασάρει και να σουτάρει το ίδιο καλά και με τα δύο πόδια, [37]ενώ ήταν ήταν εξίσου επιδέξιος στις κεφαλιές και στα ισχυρά μεγάλης απόστασης σουτ.[39] Μετά από ένα γκολ που σημείωσε στις 26 Μαΐου 1956, στη φιλική νίκη με 3-1 επί της Δυτικής Γερμανίας, του δόθηκε το παρατσούκλι "Boom Boom" από τον τοπικό Τύπο, παρομοιάζοντας το σουτ του με το ισχυρό γερμανικό ολμοβόλο του πρώτου παγκοσμίου πολέμου Dicke Bertha (Μεγάλη Μπέρθα).[16][36]

Στατιστικά καριέρας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

[12]

Σύλλογος Περίοδος Πρωτάθλημα Αγγλίας Κύπελλο Αγγλίας Κύπελλο Πρωταθλητριών Charity Shield Σύνολο
Εμφ. Γκολ Εμφ. Γκολ Εμφ. Γκολ Εμφ. Γκολ Εμφ. Γκολ
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1952–53 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
1953–54 24 0 1 0 0 0 0 0 25 0
1954–55 33 6 3 0 0 0 0 0 36 6
1955–56 33 3 0 0 0 0 0 0 33 3
1956–57 34 5 6 1 7 0 1 0 48 6
1957–58 26 6 2 0 5 0 1 0 34 6
Συνολικά καριέρας 151 20 12 1 12 0 2 0 177 21

[16]

Εθνική ομάδα Περίοδος Εμφανίσεις Γκολ
Εθνική Αγγλίας 1954–55 4 0
1955–56 5 1
1956–57 6 3
1957–58 3 1
Συνολικά καριέρας 18 5

Γκολ με την Εθνική ομάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εμφανίζεται πάντα πρώτο το αποτέλεσμα της Αγγλίας και το τέρμα που σημείωσε ο Έντουαρντς, στις αντίστοιχες στήλες.[16]
# ημερομηνία Γήπεδο Αντίπαλος Τέρμα Αποτέλεσμα Διοργάνωση
1. 26 Μαΐου 1956 Ολυμπιακό στάδιο Μονάχου Δυτική Γερμανία 1–0 3–1 Φιλικό
2. 5 Δεκεμβρίου 1956 Molineux Ground, Γουλβερχάμπτον Δανία 4–2 5–2 Προκριματικά Μουντιάλ 1958
3. 5–2
4. 6 Απριλίου 1957 Στάδιο Γουέμπλεϊ, Λονδίνο Σκοτία 2–1 2–1 1957 British Home Championship
5. 6 Νοεμβρίου 1957 Στάδιο Γουέμπλεϊ, Λονδίνο Βόρειος Ιρλανδία 2–3 2–3 1958 British Home Championship

Βιβλιογραφία - Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Holt, Nick· Lloyd, Guy (2006). Total British Football. Flame Tree Publishing. ISBN 1-84451-403-X. 
  • Horne, John· Tomlinson, Alan· Whannel, Garry (1999). Understanding Sport: An Introduction to the Sociological and Cultural Analysis of Sport. Taylor & Francis. ISBN 0-419-13640-1. 
  • McCartney, Iain (2001). Duncan Edwards: The Full Report. Britespot Publishing Solutions. ISBN 0-9539288-5-3. 
  • Meek, David (2006). Legends of United: The Heroes of the Busby Years. Orion Books. ISBN 0-7528-7558-2. 
  • Wagg, Stephen (2004). Andrews, David L., επιμ. Manchester United: A Thematic Study. Routledge. ISBN 0-415-33333-4. 

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ McCartney, σ. 1.
  2. ↑ McCartney, σ. 4.
  3. ↑ «Your memories of Duncan». Dudley News. 30 Ιανουαρίου 2008. http://www.dudleynews.co.uk/display.var.2005757.0.your_memories_of_duncan.php. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  4. ↑ McCartney, σ. 5.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Philip, Robert (6 Φεβρουαρίου 2008). «Duncan Edwards could have been the greatest». The Daily Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/sport/football/2291044/Duncan-Edwards-could-have-been-the-greatest.html. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  6. ↑ «Edwards: The Black Country's greatest». Birmingham Post. 8 Φεβρουαρίου 2008. http://icbirmingham.icnetwork.co.uk/birminghampost/sport/2008/02/08/the-black-country-s-greatest-65233-20454126/. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  7. ↑ Viner, Brian (1 Οκτωβρίου 2001). «Football: Enduring legend of indomitable Edwards». The Independent. 
  8. ↑ McCartney, σ. 12.
  9. ↑ Horne et al., σ. 225.
  10. ↑ «Results/fixtures». Soccerbase. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Holt, Lloyd, σ. 140.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 «Duncan Edwards». stretfordend.co.uk. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  13. ↑ «Manchester United». The Football Club History Database. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  14. ↑ McCartney, σ. 30.
  15. ↑ «Duncan Edwards tribute exhibition». Express and Star. 8 Ιανουαρίου 2008. http://www.expressandstar.com/news/2008/01/08/duncan-edwards-tribute-exhibition/. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. [νεκρός σύνδεσμος]
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 Courtney, Barry (8 Ιουνίου 2005). «England – International Results 1950–1959 – Details». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  17. ↑ Greenhalgh, Simon (4 Φεβρουαρίου 2008). «Charlton remembers his lost team mates». Messenger Newspapers. http://www.messengernewspapers.co.uk/news/1992211.charlton_remembers_his_lost_team_mates/. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  18. ↑ «Broken dreams: United and Villa in a game of two eras». The Independent. 2 Ιανουαρίου 2008. http://www.independent.co.uk/sport/football/news-and-comment/broken-dreams-united-and-villa-in-a-game-of-two-eras-767656.html. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  19. ↑ «Manchester United all time records». Soccerbase. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  20. ↑ «World Cup 1958 qualifications». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  21. ↑ «Pat Rice recalls United's last match in Britain before the Munich air disaster of 1958». Daily Mail. 5 Φεβρουαρίου 2008. http://www.dailymail.co.uk/pages/live/articles/sport/football.html?in_page_id=1779&in_article_id=512384. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  22. ↑ "Old International" (6 Φεβρουαρίου 1958). «United through: excitement aplenty in second half». The Guardian. http://football.guardian.co.uk/News_Story/0,,2251378,00.html. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  23. ↑ 23,0 23,1 «1958: United players killed in air disaster». BBC. 6 Φεβρουαρίου 1958. http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/february/6/newsid_2535000/2535961.stm. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Hodgy sheds a tear for mate». Bicester Advertiser. 5 Φεβρουαρίου 2008. http://www.bicesteradvertiser.net/oxfordunited/unitednews/display.var.2021225.0.hodgy_sheds_a_tear_for_mate.php. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  25. ↑ «Manchester soccer star much improved». Calgary Herald. Reuters (Google News). 14 Φεβρουαρίου 1958. http://news.google.com/newspapers?id=vGNkAAAAIBAJ&sjid=OXwNAAAAIBAJ&pg=3702,2703811&dq=munich+manchester-united&hl=en. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  26. ↑ 26,0 26,1 Hassan, Nabil (6 Φεβρουαρίου 2008). «Why Edwards was king». BBC. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/teams/m/man_utd/7216050.stm. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  27. ↑ «The day decency died in our 'beautiful game'». Daily Mail. 1Φεβρουαρίου 2008. http://www.dailymail.co.uk/news/article-511854/The-day-decency-died-beautiful-game.html. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  28. ↑ Dedication of the Duncan Edwards Window (order of service), St Francis in the Priory, Dudley, 27 Αυγούστου 1961 
  29. ↑ «Fans adorn statue of Duncan Edwards with a United shirt». Daily Mail. 5 Φεβρουαρίου 2008. http://www.dailymail.co.uk/sport/football/article-512422/Fans-adorn-statue-Duncan-Edwards-United-shirt.html. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  30. ↑ Wilson, Iain (27 Μαρτίου 1996). «English stamp their authority in football poll». The Herald. Glasgow. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  31. ↑ «Greatest England XI – Sir Bobby Charlton». The Football Association. 7 Νοεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  32. ↑ «England Player Honours – National Football Museum Hall of Fame». England Football Online. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  33. ↑ Smith, Rory (3 Φεβρουαρίου 2008). «Busby Babe Duncan Edwards exclusive». Sunday Mirror. 
  34. ↑ «Tackle Soccer This Way». Kelmscott Press. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  35. ↑ Winter, Henry (9 Φεβρουαρίου 2008). «Duncan Edwards: Blessed with majesty». The Daily Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/sport/columnists/henrywinter/2291300/Duncan-Edwards-Blessed-with-majesty.html. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  36. ↑ 36,0 36,1 Galvin, Robert. «Duncan Edwards». The National Football Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  37. ↑ 37,0 37,1 Robson, James (6 Φεβρουαρίου 2008). «A rock in a raging sea». Manchester Evening News. http://www.manchestereveningnews.co.uk/sport/football/manchester_united/s/1035301_a_rock_in_a_raging_sea. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2012. 
  38. ↑ Murphy, Alex (18 Φεβρουαρίου 2008). «Football's 50 greatest hard men». The Times (London). 
  39. ↑ Northcroft, Jonathan (14 Φεβρουαρίου 2008). «Lost in time – Manchester United's 1958 Busby Babes». The Times (London). 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]