Ντέιβιντ Τσάλμερς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | David John Chalmers (Αγγλικά) |
Γέννηση | 20 Απριλίου 1966[1][2] Αυστραλία |
Χώρα πολιτογράφησης | Αυστραλία |
Θρησκεία | αθεϊσμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[3][2][4] |
Σπουδές | Κολλέγιο Λίνκολν[5] Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα στο Μπλούμιγκτον[6] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φιλόσοφος[7][2] διδάσκων πανεπιστημίου[2] ακαδημαϊκός[2] |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης[8][2] Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας[2] Πανεπιστήμιο της Αριζόνα[9] |
Επηρεάστηκε από | Μπέρτραντ Ράσελ Ντάγκλας Χόφσταντερ |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | βραβείο Ζαν Νικοντ (2015)[10] μέλος στην Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών υποτροφία Ρόουντς (1987)[5] βραβείο Μπαργουάιζ (2007)[11] Corresponding Fellow of the British Academy (2024)[12] |
Ιστότοπος | |
www | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ντέιβιντ Τζων Τσάλμερς (αγγλικά: David John Chalmers, 20 Απριλίου 1966 - ) είναι Αυστραλός φιλόσοφος και γνωσιακός επιστήμονας, που ειδικεύεται στη φιλοσοφία του νου και τη της γλώσσας. Είναι καθηγητής της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και διευθύνει μαζί με τον Νεντ Μπλοκ το Κέντρο για τον Νου, τον Εγκέφαλο και τη Συνείδηση» του πανεπιστημίου αυτού.[13][14] Το 2006 εκλέχθηκε εταίρος της Αυστραλιανής Ακαδημίας Επιστημών του Ανθρώπου[15] και το 2013 εταίρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών.[16]
Ο Τσάλμερς είναι γνωστότερος για τη διατύπωση του λεγόμενου «σκληρού προβλήματος της συνειδήσεως», δηλαδή του γιατί και πώς οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και υποκειμενικές εμπειρίες.
Ο Τσάλμερς γεννήθηκε στο Σίδνεϊ, αλλά μεγάλωσε στην Αδελαΐδα[17], όπου πήγε στο Γυμνάσιο Unley.[18]
Ως παιδί είχε εμπειρίες συναισθησίας.[17] Ξεκίνησε να παίζει παιχνίδια υπολογιστή και να γράφει σχετικά προγράμματα σε ηλικία δέκα ετών στον PDP-10 ενός ιατρικού κέντρου.[19] Επίσης είχε εξαιρετικές επιδόσεις στα μαθηματικά και κατέκτησε χάλκινο μετάλλιο σε Διεθνή Μαθηματική Ολυμπιάδα.[17] Σε ηλικία 13 ετών διάβασε το βιβλίο του Ντάγκλας Χόφσταντερ Gödel, Escher, Bach, που δημιούργησε στον Τσάλμερς ένα ενδιαφέρον για τη φιλοσοφία.[20]
Ο Τσάλμερς πήρε πτυχίο μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο της Αδελαΐδας.[21] Κατόπιν πέρασε ένα εξάμηνο διαβάζοντας βιβλία φιλοσοφίας, ενώ ταξίδευε ανά την Ευρώπη[22], προτού συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης[21] με υποτροφία Rhodes. Ωστόσο έφυγε από εκεί[23] και τελικώς πήρε διδακτορικό στη φιλοσοφία και τη γνωσιακή επιστήμη το 1993 από το Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα στο Μπλούμινγκτον με επιβλέποντα τον ίδιο τον Χόφσταντερ[24]. Ο τίτλος της διδακτορικής διατριβής του ήταν «Προς μία θεωρία της συνειδήσεως» (Toward a Theory of Consciousness).[23]
Ενώ ήταν μεταδιδακτορικός συνεργάτης στο πρόγραμμα Φιλοσοφίας-Νευροεπιστήμης-Ψυχολογίας του Άντυ Κλαρκ στο Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σαιντ Λούις το 1994, ο Τσάλμερς έδωσε μια ομιλία στο πρώτο συνέδριο της σειράς «Toward a Science of Consciousness».[24] Αυτή η διάλεξη θεωρείται[24] ότι «εδραίωσε τη φήμη του Τσάλμερς ως αναγνωρισμένου διανοητή, που ανέδειξε ένα νεοφανές πεδίο». Τα επόμενα έτη υπήρξε ένας από τους συνδιοργανωτές του συνεδρίου αυτού (υπό τη νέα ονομασία «The Science of Consciousness») μαζί με τον Στιούαρτ Χάμεροφ, αλλά πήρε αποστάσεις όταν αυτό απέκλινε υπερβολικά από την καθιερωμένη επιστήμη.[24][25]
Η πρώτη καθηγητική θέση του Τσάλμερς ήταν σε ηλικία 29 ετών, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ, από τον Αύγουστο του 1995 έως τον Δεκέμβριο του 1998. Το 1996 δημοσίευσε το επιδραστικό βιβλίο του The Conscious Mind. Στη συνέχεια ο Τσάλμερς διορίσθηκε καθηγητής της Φιλοσοφίας (1999-2004) και διευθυντής του Κέντρου Μελετών της Συνειδήσεως (2002-2004) στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνας. Το 2004 επέστρεψε στην Αυστραλία, διοριζόμενος καθηγητής στο Αυστραλιανό Εθνικό Πανεπιστήμιο. Το 2009 ωστόσο αποδέχθηκε μια μερικής απασχολήσεως θέση καθηγητή στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, που το 2014 έγινε πλήρους απασχολήσεως.[26]
Ο Τσάλμερς γράφει για θέματα φιλοσοφίας του νου στη διαδικτυακή Εγκυκλοπαίδεια Φιλοσοφίας του Στάνφορντ.[27]
Ο Τσάλμερς πιστεύει ότι το θέμα της ανθρώπινης συνειδήσεως περιέχει μια ισχυρή δόση μυστηρίου. Αυτό είναι φανερό στο παρακάτω απόσπασμα ομιλίας του, χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας του:
«Η μελέτη των νευρώνων δεν μάς εξηγεί το πώς η πρόσκρουση των ηχητικών κυμάτων στα αυτιά μας μάς δίνει την υποκειμενική εμπειρία που ο καθένας από εμάς σχηματίζει για την 5η Συμφωνία του Μπετόβεν. Οι φυσικές θεωρίες περιγράφουν μόνο λειτουργίες όπως η μνήμη, η προσοχή, η αυτοπαρατήρηση, κλπ., που συσχετίζουν φυσικές διαδικασίες μέσα στον εγκέφαλο. Δεν μάς εξηγούν όμως γιατί και πώς αυτές οι διαδικασίες συνοδεύονται από υποκειμενικές εμπειρίες.»[28]
Συνακόλουθα έχει τη γνώμη ότι, όσα και να μάθουν οι νευροφυσιολόγοι για τον εγκέφαλο, δεν θα μπορέσουν ποτέ να γεφυρώσουν το ερμηνευτικό χάσμα ανάμεσα στον φυσικό και τον υποκειμενικό κόσμο, με μία θεωρία που θα ανήκει αυστηρά και μόνο στη φυσική. Ο Τσάλμερς νομίζει ότι η φιλοσοφία θα μπορούσε να προχωρήσει προς τη λύση του προβλήματος, με την παραδοχή ότι η έννοια της πληροφορίας είναι μια τόσο ουσιώδης ιδιότητα της πραγματικότητας, όσο είναι η ύλη και η ενέργεια.[29]