Νταν Χάρτμαν

Νταν Χάρτμαν
Όνομα γέννησηςΝτάνιελ Ερλ Χάρτμαν
ΨευδώνυμοDan_hartman.jpg
Γέννηση8  Δεκεμβρίου 1950[1][2][3]
Χάρρισμπεργκ
Θάνατος22  Μαρτίου 1994[1][4][2]
Γουέστπορτ
Eίδοςντίσκο, σόουλ, Hard Rock, New wave, Rhytm and Blues
ΙδιότητεςΤραγουδιστής, Τραγουδοποιός, Κιθαρίστας, Κιμπορντίστας, Συνθέτης, Παραγωγός
Παρουσία1963 - 1994
Δισκογραφική εταιρείαBlue Sky, MCA
ΣυμμετοχέςEdgar Winter Group, 3V, KC & the Sunshine Band
wikidata (π)

Ο Νταν Χάρτμαν (Daniel Earl "Dan" Hartman, 8 Δεκεμβρίου 1950 – 22 Μαρτίου 1994) ήταν Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και δισκογραφικός παραγωγός, περισσότερο γνωστός από τα τραγούδια του που έγιναν διεθνείς επιτυχίες: "Free Ride ", "I Can Dream About You", "Instant Replay ", "Love Sensation" και "Relight My Fire".[5]

Σταδιοδρομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννημένος στο Χάρρισμπεργκ της Πενσιλβάνια, ο Χάτμαν έγινε μέλος του πρώτου ου συγκροτήματος, με την ονομασία "The Legends" σε ηλικία 13 ετών. Έπαιζε πλήκτρα και έγραφε μουσική για μερικά από τα τραγούδια της μπάντας, ωστόσο δεν έγιναν επιτυχίες. Εν συνεχεία έπαιζε στο συγκρότημα του Τζόνι Γουίντερ και μετά έγινε μέλος του Edgar Winter Group όπου έπαιξε μπάσο και έγραψε και τραγούδησε αρκετά τραγούδια, όπως το "Free Ride" το 1972. Πριν ακολουθήσει προσωπική δισκογραφική καριέρα, κυκλοφόρησε ένα προωθητικό άλμπουμ με τίτλο Who Is Dan Hartman and Why Is Everyone Saying Wonderful Things About Him?. Το πρώτο του προσωπικό άλμπουμ είχε τον τίτλο Images και σε αυτό πήραν μέρος πολλά πρώην μέλη του συγκροτήματος Edgar Winter Group.

Στα τέλη του 1978 ο Χάρτμαν έφτασε στην κορυφή του Hot Dance Club Play με το τραγούδι της ντίσκο "Instant Replay," που σύντομα έφτασε στην 29η θέση στο Billboard Hot 100 το 1979 και στο Top 10 των βρετανικών τσαρτ. Το 1979 κυκλοφόρησε την δεύτερη μεγάλη επιτυχία του, το "Relight My Fire," με τη φίλη του Λολίτα Χόλογουεϊ στα φωνητικά. Το τραγούδι εκείνο έγινε αργότερα το μουσικό θέμα της τηλεοπτικής εκπομπής λόγου του NBC Tomorrow και το 1993 αποτέλεσε επιτυχία του βρετανικού συγκροτήματος Take That με τη συμμετοχή της Λουλού. Άλλη μια διασκευή του "Instant Replay" ηχογραφήθηκε από το ντουέτο Yell! (Πολ Βάρνεϊ και Ντάνιελ Τζέιμς) τον Ιανουάριο του 1990.

Ο Χάρτμαν επέστρεψε στις επιτυχίες με το τραγούδι που σκαρφάλωσε στο Top 10 "I Can Dream About You," το οποίο συμπεριλήφθηκε στο επόμενο ομότιτλο άλμπουμ του και έγινε σάουντρακ για την ταινία Streets of Fire το 1984. Στις ΗΠΑ έφτασε στην 6η θέση των τσαρτ και επανακυκλοφόρησε το 1985, για να γίνει νούμερο 12 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το 1985 πέτυχε ένα τρίτο του τραγούδι να ανεβεί στην κορυφή στα Dance Music charts, το "We Are the Young." Επιτυχία σημείωσε την ίδια περίοδο και με το τραγούδι "Second Nature".

Κατά την επόμενη δεκαετία εργάστηκε ως τραγουδοποιός και παραγωγός. Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με την Τίνα Τάρνερ, την Ντάστι Σπρίνγκφιλντ, τον Τζο Κόκερ, τον Πολ Γιανγκ, τον Τζέιμς Μπράουν, την Νόνα Χέντριξ τη Χόλι Τζόνσον, τους Living in a Box, τους Plasmatics και τον Στιβ Γουίνγουντ.

Το τελευταίο άλμπουμ του Χάρτμαν κυκλοφόρησε το 1989 και ήταν ορχηστρικό, με τίτλο New Green Clear Blue. Μετά το θάνατό του, το 1994, κυκλοφόρησε το άλμπουμ του Keep the Fire Burnin' , ένα συλλεκτικό άλμπουμ με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του και με προηγουμένως ακυκλοφόρητα τραγούδια.

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χάρτμαν απεβίωσε στην οικία του στο Γουέστπορτ της πολιτείας Κονέκτικατ από εγκεφαλικό όγκο σχετικό με AIDS. Την περίοδο του θανάτου του, η μουσική του παρουσίασε επιστροφή, με μία διασκευή του τραγουδιού του "Relight My Fire" να γίνεται νούμερο ένα στη Βρετανία από τους Take That και τη Λουλού. Οι πωλήσεις των δίσκων του και των παραγωγών του υπερέβησαν τα 50 εκατ. αντίτυπα διεθνώς.

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χάρτμαν ήταν ομοφυλόφιλος και δεν παντρεύτηκε ποτέ του, ούτε είχε παιδιά. Όταν πέθανε, οι γονείς του, ο αδερφός και η αδερφή του ήταν ακόμα εν ζωή.Είχε κρατήσει την ασθένειά του μυστική από τους άλλους, ακόμα και όταν ο φίλος και πρώην συνεργάτης του Χόλι Τζόνσον, πρώην μέλος του συγκροτήματος Frankie Goes to Hollywood, ανακοίνωσε ότι ο ίδιος ήταν φορέας του ιού HIV το 1991.[6][7][8]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Albums

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Who Is Dan Hartman? (1976)
  • Images (1976)
  • Instant Replay (1978) No. 80 ΗΠΑ
  • Relight My Fire (1979) No. 89 ΗΠΑ
  • It Hurts to Be in Love (1981)
  • April Music (1981)
  • I Can Dream About You (1984) No. 55 ΗΠΑ.
  • White Boy (ακυκλοφόρητο) (1986)
  • New Green Clear Blue (1989)
  • Keep the Fire Burnin (1994)
  • Super Hits (2004)

Singles

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Τραγούδι U.S. Hot 100[9] U.S. R&B[10] U.S. A.C.[11] U.S. Dance[12] UK Singles Chart[13] Australian Singles Chart Album
1976 "High Sign" - - - - - - Images
1977 "Lighthouse" - - - - - -
1978 "Instant Replay" 29 44 - 1 8 6 Instant Replay
"Chocolate Box" - - - - - -
1979 "Time and Space" - - - - - -
"This Is It" 91 - - - 17 -
"Hands Down" - - - 26 - - Relight My Fire
"Boogie All Summer" - - - - - - non-album single
1980 "Vertigo"/"Relight My Fire" 105 - - 1 - - Relight My Fire
1981 "It Hurts to Be in Love" 72 - - 48 - - It Hurts to Be in Love
"Heaven in Your Arms" 86 - - - - -
"All I Need" 110[14] - 41 - - -
1984 "I Can Dream About You" 1 6 60 7 8 12 3 I Can Dream About You
"We Are the Young" 25 58 - 1 - -
"Name of the Game" - - - - - -
1985 "Second Nature" 39 - 19 40 66 -
"Get Outta Town" - - - - 99 - Fletch (soundtrack)
1986 "Waiting to See You" - - - - - - Ruthless People (soundtrack)
1988 "The Love You Take" (με την Ντενίζ Λόπεζ) - - - - - - Scrooged (soundtrack)
1994 "Keep the Fire Burnin' " (με τη Λολίτα Χόλογουεϊ) - - - - 49 - Keep the Fire Burnin'
"The Love in Your Eyes" - - - - - -
  • 1 Επίσης στο σάουντρακ για το Streets of Fire
  • 2 επανακυκλοφόρησε το 1985, αρχική θέση στο νούμερο 78

[15]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm1209884. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 11276. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ Encyclopaedia Metallum. 106214. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13939429r. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ «Dan Hartman Dies; Songwriter Was 43». The New York Times. 7-4-1994. http://www.nytimes.com/1994/04/07/obituaries/dan-hartman-dies-songwriter-was-43.html. Ανακτήθηκε στις 22-1-2012. 
  6. ↑ «Dan Hartman (I) Biography». The Internet Movie Database. http://www.imdb.com/name/nm1209884/bio?ref_=nm_ov_bio_sm#trivia. Ανακτήθηκε στις 4-10-2013. 
  7. ↑ Tribute from Tom Robinson Αρχειοθετήθηκε 2013-04-19 at Archive.is Retrieved 19-10-2013.
  8. ↑ Tribute from Holly Johnson Αρχειοθετήθηκε 2014-12-18 στο Wayback Machine. Retrieved 19-10-2013.
  9. ↑ Whitburn, Joel. Top Pop Singles 1955-2002. Menomonee Falls, WI; Record Research Books, 2003, p. 304
  10. ↑ Whitburn, Joel. Top R&B Singles 1942-1995. Menomonee Falls, WI; Record Research Books, 1996, p. 184.
  11. ↑ Whitburn, Joel. Top Adult Contemporary 1961-2001. Menomonee Falls, WI; Record Research Books, 2002, p. 112.
  12. ↑ Whitburn, Joel. Hot Dance/Disco 1974-2003. Menomonee Falls, WI; Record Research Books, 2004, p. 118.
  13. ↑ Roberts, David (2006). British Hit Singles & Albums (19th έκδοση). London: Guinness World Records Limited. σελ. 245. ISBN 1-904994-10-5. 
  14. ↑ Bubbling Under - Singles and Albums - 1998 Edition: Joel Whitburn: 9780898201284: Amazon.com: Books
  15. ↑ Whitburn, Joel (2004). Hot Dance/Disco 1974-2003. Menomonee Falls, Wisconsin: Record Research. σελ. 118. ISBN 0-89820-156-X. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]