| Ντανιέλα Χοντρόβα | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Daniela Hodrová (Τσεχικά) |
| Γέννηση | 5 Ιουλίου 1946[1][2][3] Πράγα[3][4] |
| Θάνατος | 31 Αυγούστου 2024[5][6][7] Hospital of the Merciful Sisters of Sts. Karel Boromejský[7] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Τσεχία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Τσεχικά[8][9][10] |
| Εκπαίδευση | διδάκτωρ φιλοσοφίας Doctor of Science |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Καρόλου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[4] κριτικός λογοτεχνίας[11] θεωρητικός της λογοτεχνίας[4] μεταφράστρια[4] ιστορικός της λογοτεχνίας[4] ειδικός στην λογοτεχνία[4] |
| Περίοδος ακμής | 1989 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο Φραντς Κάφκα (2012) Τσεχικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2011) "Magnesia Litera" award for the best book of the year (2016) |
Η Ντανιέλα Χοντρόβα (γεννήθηκε την 5η Ιουλίου 1946 στην Πράγα) είναι μία Τσέχα συγγραφέας και θεωρητική λογοτέχνιδα.[12]
Η Χοντρόβα γεννήθηκε στην Πράγα την 5η Ιουλίου 1946, στην οικογένεια του ηθοποιού Ζτένιεκ Χοντρ.[13] Σπούδασε Ρωσικά, Τσεχικά, Γαλλικά και συγκριτική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου, από όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα το 1977. Το 1972-75 εργάστηκε ως συντάκτρια στον εκδοτικό οίκο Οντεόν Το 1975 άρχισε να εργάζεται στο Ινστιτούτο Τσεχικής Λογοτεχνίας της Ακαδημίας Επιστημών (που μέχρι το 1993 ονομαζόταν Ινστιτούτο της Τσεχικής και της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας της Τσεχοσλοβακικής Ακαδημίας Επιστημών).
Άρχισε τη συγγραφική της δραστηριότητα κατά τη δεκαετία του 1970. Το 1977, στην ηλικία των 31 ετών, έγραψε το "Podobojí" (Βασίλειο των Ψυχών), το οποίο όμως είχε αναφορές στο πρόσφατο παρελθόν και στην Σοβιετική εισβολή του 1968 (στην Τσεχία), και δεν δημοσιεύτηκε, παρά μόνο μέχρι το 1991.[14] Το πρώτο βιβλίο της που κυκλοφόρησε ήταν το "Hledání románu" (1989, Σε αναζήτηση του μυθιστορήματος), που αποτελεί ένα θεωρητικό έργο στο οποίο διερευνώνται τα όρια, οι περιορισμοί και οι δυνατότητες του μυθιστορήματος. Άλλα σημαντικά έργα της είναι το "Román zasvěcení" (1993, Το μυθιστόρημα της εκκίνησης), και η τριλογία "Trýznivé město" (1999, Πόλη μαρτύριο) που περιλαμβάνει το "Βασίλειο των Ψυχών", "Kukly" (1991, Χρυσαλίδες/Μάσκες) και Théta (1991, Θήτα).[12]
Στη συλλογή δοκιμίων και θεωρητικών έργων "Poetika míst" (1997, Ποιητική των τόπων), μαζί με άλλους συν-συγγραφείς, ασχολήθηκε με σημαντικές τοποθεσίες της λογοτεχνίας του 19ου και 20ού αιώνα, όπως το κάστρο, η αγροικία, η μπιραρία, το σχολείο και τα εκπαιδευτικά κτίρια, η φυλακή, η εκκλησία και τα θρησκευτικά κτίρια, το εργοστάσιο. Μετά, το "Kniha …na okraji chaosu…" (2001, Ένα βιβλίο...στα πρόθυρα του χάους...) είναι ένα βιβλίο 900 σελίδων στο οποίο αναλύονται τα τοπία στα Ευρωπαϊκά μυθιστορήματα.[12]
Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα "Komedie" (2003, Κωμωδία) διαδραματίζεται στο Κοιμητήριο Ολσάνι, απέναντι από το οποίο ζούσε η συγγραφέας όταν ήταν παιδί. Τα μακροσκελή «δοκίμια για τη μυθοποιία» του "Citlivé město" (2006, Ευαίσθητη πόλη) βλέπουν την Πράγα ως έναν καλόβουλο λαβύρινθο που μοιάζει με μάνταλα. Για το "Vyvolávání" (2010, Επίκληση), γράφτηκε η κριτική: «πολύχρωμο μωσαϊκό που απαρτίζεται από μικρότερες μονάδες – σύντομες ιστορίες, σκηνές ή απλά σκέψεις και αναμνήσεις που πιάστηκαν στον κόσμο». Το "Chvála schoulení" (2011) περιλαμβάνει δοκίμια για την ποιητική της εφημερότητας στα οποία εξετάζονται οι πνευματικοί ορίζοντες του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου. Στο πεζογράφημα " Točité věty" (2014, Σπειροειδείς προτάσεις) η Χοντρόβα επικεντρώθηκε σε θέματα δημιουργίας και θανάτου. [12]
Το έργο της, που θεωρείται ως μεταμοντέρνο, χαρακτηρίζεται από μία διακριτή αναπόληση της μυστηριώδους Πράγας, και φαίνεται η ατμοσφαιρική επιρροή του Τσέχου μυθιστοριογράφου Λάντισλαβ Φουκς, με ψυχογραφίες των χαρακτήρων, νύξεις, μεταφορές και αλληγορίες.[15] Όλα αυτά δίνουν αξία στο έργο της, που περιπλέκει την πραγματικότητα και την λογοτεχνία και προορίζεται για έναν απαιτητικό και έμπειρο αναγνώστη.[16]
Αρκετά από τα έργα της έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Το "Βασίλειο των Ψυχών" έχει μεταφραστεί σε πάνω από 5 γλώσσες.[17]
Σύζυγός της ήταν ο συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, ποιητής και μεταφραστής Καρέλ Μιλοτά (1937-2002).[16]
