Ντεβορά Ασκαρέλλι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 16ος αιώνας Ρώμη |
Θάνατος | 17ος αιώνας Ρώμη |
Κατοικία | Ρώμη |
Θρησκεία | Ιουδαϊσμός[1] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά Medieval Hebrew |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιήτρια μεταφράστρια |
Περίοδος ακμής | 16ος αιώνας |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ντεβορά Ασκαρέλλι (ιταλικά: Devorà Ascarelli ή Debbora - Ντεμπορά) ήταν Ιταλίδα ποιήτρια και μεταφράστρια του 16ου αιώνα που ζούσε στη Ρώμη της Ιταλίας. Eνδέχεται να υπήρξε η πρώτη γυναίκα εβραϊκής καταγωγής που εξέδωσε βιβλίο δικού της έργου στην Ιταλική γλώσσα.[2][3]
Λίγες πληροφορίες είναι γνωστές για την Ντεβορά, οι οποίες ταυτοχρόνως εμπεριέχουν αντιφάσεις.[3] Η αφιέρωσή της στο βιβλίο της, «L'abitacolo Degli Oranti», δείχνει ότι έζησε στη Ρώμη τον 16ο αιώνα και ήταν παντρεμένη με τον Τζόσεφ Ασκαρέλλι (Joseph Ascarelli).[2] Καθώς θεωρείτο ότι προερχόταν από την ιταλική μπουρζουαζία, η Ασκαρέλλι ήταν καλλιεργημένη και μπορούσε να αφιερώνει χρόνο στη μετάφραση και άλλα συγγραφικά έργα.[4] Ορισμένοι έχουν προτείνει ότι ίσως αυτή και ο σύζυγός της να ήταν ξαδέλφια και επομένως να μοιράζονταν το ίδιο οικογενειακό όνομα.[2] Λέγεται πως πριν από τον γάμο της με τον Τζόσεφ, είχε παντρευτεί τον υιό ενός εύπορου Ρωμαιοεβραίου τραπεζίτη, ονόματι Ίζακ Γκογιόζο (Isac Goioso). Συνδέσεις μπορούν να γίνουν μεταξύ της οικογένειας Ασκαρέλλι και των Καταλανών ηγετών στη Ρώμη.[3]
Το βιβλίο της Ασκαρέλλι με τίτλο «L'abitacolo Degli Oranti» εκδόθηκε στη Βενετία το 1601 και ξανά το 1609. Περιλαμβάνει μεταφράσεις εκκλησιαστικών κειμένων από τα Εβραϊκά στα Ιταλικά μαζί με ποίηση στην Ιταλική γλώσσα γραμμένη από την ίδια την Ασκαρέλλι. Είναι ενίοτε γνωστό με το όνομα του πρώτου κειμένου του, εβρ. «Me'on ha-Sho'alim» (ελλ. Η Εστία των Ικετών).[5]
Ο τρόπος με τον οποίο εκδόθηκε το βιβλίο είναι επίσης αντικείμενο αντιπαράθεσης. Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι ένας φίλος ονόματι Νταβίντ ντέλλα Ρόκκα δημοσίευσε το έργο της Ασκαρέλλι μετά θάνατον.[6] 'Αλλες πηγές πάλι υποστηρίζουν ότι ο Ρόκκα, ένας Ρωμαιοεβραίος, δεν θα του επιτρεπόταν να εκδόσει το έργο της στη Βενετία και πως είναι πιο πιθανό να βοήθησε απλώς την εν ζωή ακόμη Ασκαρέλλι με τη δημοσίευση του έργου της.[2] Ο εκδότης της έκδοσής της το 1601 ήταν ο Ντανιέλ Ζανέτι, ένας Χριστιανός που δημοσίευε Εβραϊκά βιβλία. Η έκδοση του 1609 εκδόθηκε από τον Τζιοβάννι ντι Γκάρα προφανώς με τη συνδρομή του Σαμουέλ Καστελνουόβο.[2]
Το πρώτο ποίημα του βιβλίου, το «Me'on ha-Sho'alim», είναι ένα μέρος του «Mikdash Me'at, Il Tempio» (ελλ. Το Μικρό Ιερό), ένα ποίημα για το Γιoμ Κιπούρ που γράφτηκε από τον Μόζες Ριέτι της Περούτζα (1388-1459). Η μετάφραση της Ασκαρέλλι αποδίδει το κείμενο στα ιταλικά με ομοιοκαταληξία.[7]
Άλλες μεταφράσεις στο βιβλίο περιλαμβάνουν πεζές μεταφράσεις του «Barekhi Nafshi» («Benedici il Signore o anima mia») από τον Μπαχεγιέι Εβέντ Πακουντά της Σαραγόσα, του «La Grande Confessione» ενός ραββίνου ονόματι Νίσσιμ και μιας σεφαραδίτικης προσευχής για το Γιομ Κιπούρ.
Η Ασκαρέλλι συνέθεσε δύο σονέτα που δημοσιεύονται στο βιβλίο. Το πρώτο, Il Ritratto di Susanna («Η εικόνα της Σουζάνας»), βασίζεται στην αποκρυφιστική ιστορία της Σουζάννας (βλ. Βιβλίο του Δανιήλ). Στο δεύτερο, Quanto e' in me di Celeste («Ό,τι υπάρχει μέσα μου είναι από τον Ουρανό»), η αφηγήτρια περιγράφει ότι κερδίζει αρετές από τον Ουρανό όπως η μέλισσα από τα λουλούδια. Αν και ανώνυμο, το ποίημα αυτό έχει ερμηνευτεί ως ιδιαίτερα αυτοβιογραφικό, επειδή το όνομα Ντεβορά ή Ντέμπορα σημαίνει "μέλισσα".[2][8][9]
Βασιζόμενοι στην ποίησή της, η Ασκαρέλλι έχει περιγραφεί ως «ευλαβής», «συγκρατημένη και συνεσταλμένη». Άλλοι έχουν υποστηρίξει ότι ο θρησκευτικός τόνος της ποίησης της Άσκαρέλλι μπορεί να έχει επιλεγεί σύμφωνα με τους έμφυλους ρόλους της εποχής της.[8][9]