Ντερ φον Κύρενμπεργκ | |
---|---|
Απεικόνιση του Ντερ φον Κύρενμπερ σε χειρόγραφο γύρω στο 1310 | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 12ος αιώνας Λιντς |
Θάνατος | 12ος αιώνας |
Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής συνθέτης συγγραφέας minnesänger |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | ιππότης |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ντερ φον Κύρενμπεργκ (γερμανικά: Der von Kürenberg) ήταν γερμανόφωνος λυρικός ποιητής που έζησε στα μέσα του 12ου αιώνα. Ανήκε στον κύκλο των ερωτοτραγουδιστών της γερμανικής λογοτεχνίας του Μεσαίωνα και συνέθεσε και ερμήνευσε ερωτικά τραγούδια στη μέση άνω γερμανική γλώσσα.[1]
Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή του, ακόμη και το όνομά του παραμένει άγνωστο - το Der δεν είναι όνομα αλλά άρθρο, Ο (καταγόμενος) από το Κύρενμπεργκ. Έζησε και εργάστηκε στην περιοχή κοντά στο δάσος Κύρνμπεργκ δυτικά του Λιντς στον Δούναβη. Ανήκε σε οικογένεια ευγενών, ωστόσο, μεταξύ των ευγενών της Αυστρίας και της Βαυαρίας τεκμηριώνονται αρκετά άτομα που αποκαλούνταν με τον ίδιο τρόπο.
Ο Κύρενμπεργκ αναφέρεται ως ο παλαιότερος γνωστός ποιητής της ερωτικής ποίησης στη γερμανική γλώσσα. Δεκαπέντε αποσπάσματα στίχων του, που γράφτηκαν στη βαυαρική-αυστριακή διάλεκτο της μέσης άνω γερμανικής μεταξύ 1150 και 1170, έχουν διασωθεί σε συλλογές μεσαιωνικών τραγουδιών, στο χειρόγραφο της Χαϊδελβέργης Codex Manesse και στο χειρόγραφο της Βουδαπέστης.[2]
Τα έργα του πιθανότατα γράφτηκαν πριν εισαχθεί η έννοια του ιδανικού αυλικού έρωτα, καθώς έρχονται σε έντονη αντίθεση με τις συμβάσεις των προβηγκιανών και γαλλικών στίχων. Ως θέμα τους έχουν μια πιο άμεση και λιγότερο στυλιζαρισμένη σχέση. Η ποίησή του, καθώς και αυτή του Ντίτμαρ φον Άιστ, υποδηλώνουν ότι πιθανόν να υπήρχε μια ποιητική φόρμα στην περιοχή της Άνω Γερμανίας/Αυστρίας προγενέστερη από την επίδραση των τροβαδούρων και τρουβέρων, όπως αποδεικνύεται από το αρχαϊκό ύφος της στιχουργίας και τις παραδοσιακές ποιητικές εικόνες, που χρονολογούνται από το δημοτικό τραγούδι και το ηρωικό έπος.[3]
Η έννοια του έρωτα στα τραγούδια του διαφέρει σημαντικά από το δόγμα της αυλικής υπηρεσίας στην Κυρία. Ο Κύρενμπεργκ υμνεί
όχι τον εκλεπτυσμένο, υπό όρους, τεχνητό έρωτα, που υπόκειται σε συγκεκριμένους κανόνες και τάξη, αλλά ένα απλό, υγιές, πολύ αληθινό συναίσθημα.[4]
Πολλά τραγούδια του είναι γραμμένα στο λυρικό είδος των «γυναικείων τραγουδιών», που αναφέρονται σε μια νεαρή γυναίκα που θρηνεί για τη μοναξιά και λαχταρά τον εραστή της που την άφησε, συνήθως μονόπλευρες ελπίδες της γυναίκας χωρίς προοπτική εκπλήρωσης. Ο άνδρας, κατά κανόνα, απεικονίζεται ως περήφανος και ισχυρός ιππότης, ο νικητής σε έναν ερωτικό αγώνα. Μερικά είναι σε μορφή διαλόγου και εκφράζουν την αντρική επιθυμία για ελευθερία ενάντια στην προσμονή και τη λαχτάρα της γυναίκας για επανένωση. Έντονες είναι οι παραδοσιακές ποιητικές εικόνες: οι χαρούμενες ή θλιβερές εμπειρίες των αφηγητών ενσωματώνονται στις εικόνες της άνοιξης ή του φθινοπώρου. Ο άντρας συγκρίνεται με γεράκι και η γυναίκα με τριαντάφυλλο.[5]
Μερικές φορές ο Κύρενμπεργκ αναφέρθηκε ως ο συγγραφέας του Τραγουδιού των Νιμπελούνγκεν, με βάση την ομοιότητα της μορφής στίχων, αν και λαμβάνοντας υπόψη τις χρονολογικές συνθήκες αυτό φαίνεται απίθανο και έχει διαψευσθεί.[6]
Το τραγούδι του γερακιού που μεταγράφεται παρακάτω είναι το πιο γνωστό τραγούδι του Κύρενμπεργκ:
Ich zôch mir einen valken mêre danne ein jâr.
dô ich in gezamete als ich in wolte hân und ich im sîn gevidere mit golde wol bewant, er huop sich ûf vil hôhe und floug in anderiu lant. Sît sach ich den valken schône fliegen: er fuorte an sînem fuoze sîdîne riemen, und was im sîn gevidere alrôt guldîn. got sende si zesamene die gerne geliep wellen sin! |
Μεγάλωσα ένα γεράκι για πάνω από ένα χρόνο.
όταν τον εξημέρωσα όπως ήθελα και στόλισα τα φτερά του με χρυσή κλωστή, πέταξε στον ουρανό και έφυγε σε άλλα μέρη. Αργότερα είδα το όμορφο γεράκι να πετάει: στα πόδια του έλαμπαν μεταξωτές κορδέλες, και τα φτερά του ήταν ολοκόκκινα και χρυσά. Μακάρι ο Θεός να ενώσει αυτούς που λαχταρούν να αγαπηθούν! |