Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αυτό το λήμμα αποτελεί προσεγγιστική μετάφραση. |
Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Десанка Максимовић (Σερβικά) |
Γέννηση | 16 Μαΐου 1898[1][2][3] Divci |
Θάνατος | 11 Φεβρουαρίου 1993[2][3][4] Βελιγράδι |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Σερβίας Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Σερβικά[5][6][7] Βουλγαρικά[6] Σλοβακικά[6] Ρωσικά[6] Γαλλικά[6] |
Σπουδές | Σχολή Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου Valjevo Gymnasium Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | καθηγήτρια πανεπιστημίου ποιήτρια[8] συγγραφέας[8] συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας δασκάλα[8] μεταφράστρια[9] |
Περίοδος ακμής | 1920 |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Dis prize (1968)[10] Zmajeva prize (1973) Golden Wreath (1988) τάγμα του Παράσημου της Τιμής d:Q121359105 (1984) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς (σερβικά Κυριλλικά: Десанка Максимовић, προφέρεται dě̞saːŋka mâksimo̞ʋit͡ɕ) (16 Μαΐου 1898 – 11 Φεβρουαρίου 1993) ήταν Σέρβα ποιήτρια, καθηγήτρια λογοτεχνίας, και μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών.
Η Μαξίμοβιτς Γεννήθηκε το 1898 στη Ραμπρόβιτσα, κοντά στο Βάλιεβο, και ήταν το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειάς της. Οι γονείς της ήταν ο Μιχαΐλο, ένας δάσκαλος, και η μητέρα της, η Ντραγκίνια. Αμέσως μετά τη γέννησή της, ο πατέρας της μεταφέρθηκε, και η οικογένεια της μετακόμισε στην Μπρανκοβίνα, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Αποφοίτησε από το γυμνάσιο στο Βάλιεβο, και από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, στη φιλοσοφική σχολή.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η Μαξίμοβιτς ήταν καθηγήτρια σερβικής γλώσσας από το 1923 έως το 1953, σε διάφορα σχολεία. Πρώτα, ήταν καθηγήτρια σε γυμνάσιο του Ομπρένοβατς. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο 3ο Γυμνάσιο Θηλέων στο Βελιγράδι. Τελικά, μεταφέρθηκε στο σχολείο Δασκάλων στο Ντουμπρόβνικ, όπου δίδαξε ένα χρόνο. Μετά από αυτό, εργάστηκε στο Πρώτο Γυμνάσιο Θηλέων στο Βελιγράδι. Μια από τις καλύτερες μαθήτριές της ήταν η Μίρα Αλέκτσοβιτς. Τον Αύγουστο του 1933, παντρεύτηκε τον Σεργκέι Σλάστικοφ, αλλά δεν απέκτησαν παιδιά.[εκκρεμεί παραπομπή]
Όταν πληροφορήθηκε από γερμανούς στρατιώτες για τον πυροβολισμό δημοτικού σχολείου στο Κραγκούγιεβατς, έγραψε το Κρβάβα Μπάικα (Ο Θρύλος του Αίματος, ή Ένα Αιματηρό Παραμύθι), ένα ποίημα σχετικά με την τρομοκρατία που ασκήθηκε από τις γερμανικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το ποίημα δημοσιεύτηκε μετά τη λήξη του πολέμου. Ταξίδεψε σε όλη τη Γιουγκοσλαβία, και γνώρισε συγγραφείς και ποιητές όπως τον Μίλος Τσρνιάνσκι, τον Ίβο Άντριτς, την Ισιντόρα Σέκουλιτς, τον Γκουστάβ Κρκλετς, τον Μπράνκο Τσόπιτς και τον Ότον Ζουπάντσιτς. Μερικά από τα ποιήματα της είναι: Αναμονή (Предосећање), Τρόμος (Стрепња), Ποίημα της Άνοιξης (Пролећна песма), Προειδοποίηση (Опомена), Στην καταιγίδα (На бури), Εγώ ψάχνω αμνηστία (Тражим помиловање), και Ψαλιδισμένα λιβάδια ("Покошена ливада).[εκκρεμεί παραπομπή]
Η Μαξίμοβιτς έχει κερδίσει μια σειρά λογοτεχνικών βραβείων, όπως το βραβείο Βουκ, το βραβείο Νιεγκός, και το Βραβείο AVNOJ. Ονομάστηκε επίτιμος πολίτης του Βάλιεβο. Το 1985, το δημοτικό σχολείο στην ιδιαίτερη πατρίδα της, στην Μπρανκοβίνα, όπου ξεκίνησε την εκπαίδευσή της, ανακατασκευάστηκε. Επίσης, ο πατέρας της εργάστηκε ως δάσκαλος σε αυτό το σχολείο. Οι ντόπιοι το ονόμασαν ''Σχολείο της Ντεσάνκα'', που είναι το σημερινό του όνομα.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ενώ ήταν ακόμα ζωντανός, ένα άγαλμα της χτίστηκε στο Βάλιεβο, ωστόσο δεν έφερε αντίρρηση. Λόγω της αιώνιας αξίας της ποίησης της, η Ντεσάνκα Μαξίμοβιτς εκλέχθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1959 ως συνδεδεμένο μέλος της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, και στις 16 Δεκεμβρίου 1965 έγινε τακτικό μέλος.[εκκρεμεί παραπομπή]
Η Μαξίμοβιτς πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου 1993 στο Βελιγράδι, σε ηλικία 94 ετών. Τάφηκε στην Μπρανκοβίνα.