Ντομ Ζακάριας Καμουένιου

Ντομ Ζακάριας Καμουένιου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Zacarias Kamwenho (Πορτογαλικά)
Γέννηση5  Σεπτεμβρίου 1934
Χουάμπο
Χώρα πολιτογράφησηςΑνγκόλα
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠορτογαλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθολικός ιερέας (από 1961)[2]
καθολικός επίσκοπος (από 1974)[3]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμακαθολικός αρχιεπίσκοπος (1997–2009)[4][5]
επιχώριος επίσκοπος (από 1975)[4]
τιτουλάριος επίσκοπος (από 1974)[4]
auxiliary bishop (από 1974)[4]
ΒραβεύσειςΒραβείο Ζαχάρωφ (2001)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ντομ Ζακάριας Καμουένιου (Dom Zacarias Kamwenho) είναι ομότιμος αρχιεπίσκοπος του Λουμπάνγκο στην Ανγκόλα και ακτιβιστής υπέρ της ειρήνης, ο οποίος διαδραμάτισε καίριο ρόλο στην ειρηνευτική διαδικασία που οδήγησε στο τέλος του εμφύλιου πολέμου στην Ανγκόλα το 2002.[6]

Γεννήθηκε στο Τσιμπούντο (Chimbundo) το 1934, χειροτονήθηκε ρωμαιοκαθολικός ιερέας το 1961 και έγινε αρχιεπίσκοπος του Λουμπάνγκο (Lubango) το 1995.[6]

Ο Καμουένιου βρισκόταν στην πρώτη γραμμή ενός κινήματος το οποίο στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μέσα από τις προσπάθειες τις δικές του και άλλων ηγετών της εκκλησίας και της κοινωνίας των πολιτών, ενίσχυσε την ευαισθητοποίηση του λαού της Ανγκόλας όσον αφορά την ανάγκη να αγωνιστεί για την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα και να προωθήσει μια «εθνική συμφιλίωση χωρίς αποκλεισμούς».[6]

Ήταν πρόεδρος της Οικουμενικής Επιτροπής για την Ειρήνη στην Ανγκόλα που συστάθηκε το 2000. Σε αυτό το οικουμενικό σώμα συμμετείχαν η Καθολική Επισκοπική Διάσκεψη της Ανγκόλας και του Σάο Τομέ, της οποίας ήταν επίσης πρόεδρος, η Ευαγγελική Συμμαχία της Ανγκόλας και το Συμβούλιο Χριστιανικών Εκκλησιών της Ανγκόλας.[6]

Ο Καμουένιου μεσολάβησε μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών για να φέρει την ειρήνη σε μια χώρα που ταλανίστηκε από επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις επί 27 χρόνια λόγω εθνικών και ιδεολογικών διαφορών, που λειτούργησε ως πεδίο μάχης του Ψυχρού Πολέμου με εκτεταμένη εμπλοκή της Κούβας, της Νότιας Αφρικής, της ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα τον θάνατο περισσότερων από μισό εκατομμύριο ανθρώπων και τον εκτοπισμό εκατομμυρίων άλλων, την καταστροφή των υποδομών της Ανγκόλας και σοβαρή ζημία στην οικονομία και τους θεσμούς της.[6]

Με την απονομή του Βραβείου Ζαχάρωφ στον Καμουένιου το 2001, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τη σθεναρή, αμερόληπτη και επίμονη συνηγορία του υπέρ της ειρήνης, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την Ανγκόλα, καθώς ο αρχιεπίσκοπος Καμουένιου επέκρινε άφοβα τόσο το κυβερνών Λαϊκό Κίνημα για την Απελευθέρωση της Ανγκόλας (MPLA) όσο και την επαναστατική Εθνική Ένωση για την Ολική Ανεξαρτησία της Ανγκόλας (UNITA), και μεσολάβησε μεταξύ τους για να δοθεί τέλος στον εμφύλιο πόλεμο που ταλάνισε την Ανγκόλα μετά την ανεξαρτητοποίησή της από την Πορτογαλία το 1975.[6]

Στον Καμουένιου και σε άλλους θρησκευτικούς και λαϊκούς ηγέτες οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η εκεχειρία του 2002 και οι επακόλουθες ειρηνευτικές συνομιλίες.[6]

Το 2003 ο αρχιεπίσκοπος Καμουένιου παραιτήθηκε από τη θέση του προέδρου της Επισκοπικής Διάσκεψης της Ανγκόλας και του Σάο Τομέ, εξακολούθησε όμως να εργάζεται ενεργά μέσω της επισκοπής του και της Οικουμενικής Επιτροπής για την Ειρήνη στην Ανγκόλα για την πραγμάτωση της δημοκρατίας, τον σεβασμό των θεμελιωδών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την εφαρμογή του κράτους δικαίου, καθώς και για μια διαρκή εθνική συμφιλίωση.[6]

Το 2009, έχοντας φτάσει στην ηλικία συνταξιοδότησης των 75 ετών, ο Καμουένιου έγινε ομότιμος αρχιεπίσκοπος. Συνεχίζει να εργάζεται στην κοινότητά του, να μάχεται τη διαφθορά, την έλλειψη ηθικών αξιών και άλλες αντιξοότητες που είναι απόρροια του πολέμου, και συμμετέχει σε διασκέψεις του Δικτύου Βραβείου Ζαχάρωφ.[6]

  1. «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. kamwenho. Ανακτήθηκε στις 21  Οκτωβρίου 2020.
  2. «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. kamwenho. Ανακτήθηκε στις 27  Ιανουαρίου 2021.
  3. «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. kamwenho. Ανακτήθηκε στις 4  Φεβρουαρίου 2021.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 kamwenho.
  5. luba.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 «Το βιβλίο των βραβευθέντων με το βραβείο Ζαχάρωφ 2016», Λουξεμβούργο: Υπηρεσία Εκδόσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016, ISBN 978-92-823-9592-9, σελ. 60-61 [1] Σημείωση πνευματικών δικαιωμάτων: «Επιτρέπεται η αναπαραγωγή με αναφορά της πηγής». (Επιτρέπεται ελεύθερα η επαναχρησιμοποίηση με αναφορά της πηγής, με βάση την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής 2011/833/EU Αρχειοθετήθηκε 2015-10-24 στο Wayback Machine.)