Ντομίνγκο Ματέου

Ντομίνγκο Ματέου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Domingo Matheu (Ισπανικά)
Γέννηση	4  Αυγούστου 1765[1] Ματαρό ή Βαρκελώνη
Θάνατος	28  Μαρτίου 1831[1] Μπουένος Άιρες
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο της Ρεκολέτα
Χώρα πολιτογράφησης	Ισπανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Καταλανικά Ισπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	καινοτόμος επιχειρηματίας ναυτικός πολιτικός στρατιωτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Πατριώτης
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ντομίνγκο Μπαρτολομέ Φρανσίσκο Ματέου (ισπανικά: Domingo Bartolomé Francisco Matheu‎‎, 4 Αυγούστου 1765, Ματαρό, Ισπανία – 28 Μαρτίου 1831, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή) ήταν ισπανικής καταγωγής επιχειρηματίας και πολιτικός της Αργεντινής. Ήταν μέλος της Πριμέρα Χούντα, της πρώτης εθνικής κυβέρνησης της σύγχρονης Αργεντινής, και ο δεύτερος πρόεδρος στο τέλος της Χούντα Γκράντε από τον Αύγουστο έως τον Σεπτέμβριο του 1811.

Βιογραφία

Ο Ντομίνγκο Μπαρτολομέ Φρανσίσκο Ματέου γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου 1765 στο Ματαρό. Οι γονείς του ήταν ο Χουάν Πάμπλο Χοσέ Μπενίτο Ματέου Ρος και η Αντονία Τσικόλα. Σπούδασε στο σχολείο "Pías" του Ματαρό και στη συνέχεια επικεντρώθηκε στα μαθηματικά και τις ναυτικές σπουδές. Έγινε κυβερνήτης και επισκέφθηκε άλλα ισπανικά εδάφη όπως η Αβάνα, οι Φιλιππίνες και οι Κανάριες Νήσοι. Μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες το 1791 και αντιτάχθηκε στους εμπορικούς κανονισμούς της εποχής. Αναζήτησε τόσο οικονομική όσο και πολιτική υποστήριξη από την τοπική κοινωνία.^[2]

Ο Ματέου εντάχθηκε στο Σύνταγμα Μινιόνες κατά τη διάρκεια των βρετανικών εισβολών στο Ρίο ντε λα Πλάτα. Διορίστηκε υπολοχαγός του δεύτερου λόχου, υπό τη διοίκηση του Χουάν Λαρέα. Στις 19 Αυγούστου 1806, λίγες ημέρες μετά την απελευθέρωση του Μπουένος Άιρες από τη βρετανική κυριαρχία, ο Ματέου, ο Λαρέα και άλλοι στρατιωτικοί ζήτησαν άδεια για τη δημιουργία μιας νέας στρατιωτικής μονάδας, των "Urbanos Voluntarios de Cataluña". Ο αντιβασιλέας Σαντιάγκο ντε Λινιέ το ενέκρινε στις 26 Σεπτεμβρίου. Καθώς ο Λαρέα αρρώστησε, ο Ματέου ηγήθηκε αυτής της μονάδας κατά τη διάρκεια της δεύτερης βρετανικής επίθεσης το 1807. Αποσύρθηκε από τις μάχες στο Μισερέρε και διεξήγαγε αστικό πόλεμο από τα κτίρια της πόλης. Τον Ιανουάριο του 1809 τιμήθηκε με Βασιλικό Παράσημο για τον ρόλο του στην άμυνα του Μπουένος Άιρες.^[3]

Ο Πόλεμος της Χερσονήσου στην Ισπανία, μαζί με την αιχμαλωσία του βασιλιά Φερδινάνδου Ζ΄ και την πτώση της Χούντας της Σεβίλλης, κλιμάκωσε τις πολιτικές διαμάχες στο Μπουένος Άιρες που οδήγησαν στην Επανάσταση του Μαΐου. Αρκετοί κριόλο θεωρούσαν ότι ο αντιβασιλέας Βαλτάσαρ Χιντάλγκο ντε Σισνέρος, που είχε διοριστεί από την έκπτωτη Χούντα, δεν είχε νομιμοποίηση και ζήτησαν να συγκληθεί ανοιχτό καμπίλντο για να το συζητήσουν. Ο Ασκουενάγκα συμμετείχε σε αυτό και ψήφισε υπέρ της δημιουργίας μιας Χούντας με βουλευτές από όλες τις επαρχίες, με το Καμπίλντο να διοικεί στο μεσοδιάστημα. Ωστόσο, η πλειοψηφία συμφώνησε με τη δημιουργία χούντας, αλλά με μια άλλη χούντα από ανθρώπους του Μπουένος Άιρες να κυβερνά στο μεσοδιάστημα. Ο αντιβασιλέας προσπάθησε να παραμείνει στην κυβέρνηση ως πρόεδρος της χούντας, κάτι στο οποίο αντιστάθηκαν οι κριόλο. Οι λόγοι της ένταξης του Ματέου στη χούντα είναι ασαφείς, όπως και για όλα τα μέλη της. Μια ευρέως αποδεκτή θεωρία υποστηρίζει ότι επρόκειτο για μια ισορροπία μεταξύ των Καρλοτιστών, των υποστηρικτών του Αλσάγκα, του στρατού και του κλήρου.^[4][5]

Με την επανάσταση του Μαΐου ξεκίνησε ο πόλεμος της ανεξαρτησίας της Αργεντινής, ο οποίος περιπλέχθηκε από την έλλειψη όπλων στη χώρα. Χωρίς αρκετούς πόρους για την αγορά τους, η Πριμέρα Χούντα δημιούργησε οπλοστάσια. Ο πρώτος διοικητής, ο Χουάν Ταραγόνα, αντικαταστάθηκε σύντομα από τον Ματέου. Συνεργαζόμενος με Γερμανούς οπλοποιούς όπως ο Χουάν Φράι και ο Φερνάντο Λάμπινγκ, διηύθυνε τη δημιουργία αρκετών μουσκέτων και ορισμένων πυροβόλων. Το οπλοστάσιο του Μπουένος Άιρες, που βρισκόταν στη θέση του σύγχρονου Δικαστικού Μεγάρου, είχε μόνο 90 υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων επτά σκλάβων και επτά ιθαγενών. Είχαν περιορισμένες τεχνικές γνώσεις, αλλά κατάφεραν να κατασκευάσουν και να επισκευάσουν σχεδόν τριακόσια μουσκέτα και εκατό καραμπίνες. Ο Ματέου ενίσχυσε οικονομικά το οπλοστάσιο με τον δικό του πλούτο. Ο Έντουαρντ Χόλμπεργκ διορίστηκε διοικητής το 1813, αντικαθιστώντας τον Ματέου, αλλά ο Ματέου συνέχισε να εργάζεται για το οπλοστάσιο ούτως ή άλλως. Επέβλεπε επίσης το οπλοστάσιο της επαρχίας Τουκουμάν. Αργότερα διηύθυνε την κατασκευή στρατιωτικών στολών.^[6]

Μετά την αποχώρηση του Σισνέρος μετά την Επανάσταση του Μαΐου, ορίστηκε ως φωνή της Πριμέρα Χούντα. Η Πριμέρα Χούντα μετατράπηκε στη συνέχεια σε Χούντα Γκράντε και ο Ματέου ορίστηκε πρόεδρός της όταν ο Κορνέλιο Σααβέδρα την εγκατέλειψε για να συμμετάσχει στις μάχες στο βορρά. Ο Ματέου και ο Λαρέα στήριξαν την εθνική κυβέρνηση με τα χρήματα που έπαιρναν από το εμπόριο.

Αποσύρθηκε από την πολιτική ζωή το 1817 και ασχολήθηκε μόνο με εμπορικές δραστηριότητες μέχρι τον θάνατό του το 1831.

Κληρονομιά

Ο Ντομίνγκο Ματέου ηγήθηκε του πρώτου οπλοστασίου της Αργεντινής. Ο στρατηγός Μανουέλ Νικολάς Σάβιο οργάνωσε την κατασκευή ενός οπλοστασίου στο Ροσάριο του Σάντα Φε, το οποίο πήρε το όνομα του Ματέου. Ο θεμέλιος λίθος τοποθετήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1942 και λειτούργησε για πολλές δεκαετίες. Ο χώρος χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο κράτησης κατά τη διάρκεια του Βρώμικου Πολέμου τη δεκαετία του 1970.

Παραπομπές

1. «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011. 54200/domenec-matheu-i-chicola. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
2. National, σσ. 303-304
3. National, σελ. 304
4. Luna, σελ. 39
5. Scenna, σσ. 43-47
6. National, σσ. 305-307

Βιβλιογραφία

• Luna, Félix (2003). La independencia argentina y americana (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Planeta. ISBN 950-49-1110-2. 
• National Academy of History of Argentina (2010). Revolución en el Plata (στα Ισπανικά). Buenos Aires: Emece. ISBN 978-950-04-3258-0. 
• Scenna, Miguel Ángel (2009). Mariano Moreno. Buenos Aires: H. Garetto Editor.