Συντεταγμένες: 50°24′11″N 16°23′27″E / 50.40306°N 16.39083°E
Ντουσνίκι-Ζντρούι | |||
---|---|---|---|
| |||
50°24′11″N 16°23′27″E | |||
Χώρα | Πολωνία[1] | ||
Διοικητική υπαγωγή | Πόβιατ Κουότσκο | ||
Έκταση | 22,28 km² | ||
Υψόμετρο | 583 μέτρα | ||
Πληθυσμός | 4.240 (31 Μαρτίου 2021)[2] | ||
Ταχ. κωδ. | 57-340 | ||
Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
Σχετικά πολυμέσα | |||
Το Ντουσνίκι-Ζντρούι (πολωνικά: Duszniki-Zdrój, τσεχικά: Dušníky, γερμανικά: Bad Reinerz), που συχνά απλοποιείται σε Ντουσνίκι, είναι λουτρόπολη στην Κοιλάδα Κουότσκο και στο Πόβιατ Κουότσκο, στο Βοεβοδάτο Κάτω Σιλεσίας της νοτιοδυτικής Πολωνίας. Βρίσκεται στον ποταμό Μπιστρίτσα και προσελκύει τουρίστες από την Πολωνία και από όλο τον κόσμο. Ο πληθυσμός του είναι 4.359 κάτοικοι (2020).[3]
Ο οικισμός Ντουσνίκι-Ζντρούι αναφέρεται το 1324.[4] Του παραχωρήθηκαν προνόμια πόλης το 1346.[5] Μέχρι το 1595 παρέμεινε σε ιδιώτες.[4] Ένας εμπορικός δρόμος που συνέδεε τη Σιλεσία και τη Βοημία διέσχιζε την πόλη, συμβάλλοντας στην ανάπτυξή της.[4] Αναπτύχθηκε η κλωστοϋφαντουργία και η παραγωγή χαρτιού, καθώς και η βιομηχανία σιδήρου, αλλά τα τοπικά κοιτάσματα σιδήρου εξαντλήθηκαν γρήγορα.[4] Το 1584 χτίστηκε ένα δημαρχείο και το 1605 μια χαρτοποιία, που τώρα στεγάζει το Μουσείο Χαρτοποιίας. Η ανάπτυξη της πόλης σταμάτησε από τον Τριακονταετή Πόλεμο (1618-1648).[4] Το 1669, ο Πολωνός βασιλιάς Ιωάννης Β΄ Καζίμιρ της Πολωνίας σταμάτησε στην πόλη μετά την παραίτησή του.
Το 1748, πραγματοποιήθηκε η πρώτη έρευνα για τις ιαματικές πηγές και το 1751 ξεκίνησαν οι ιαματικές θεραπείες.[6] Το 1769, η πόλη απέκτησε το καθεστώς μιας λουτρόπολης. Το 1822 ιδρύθηκε αντλιοστάσιο.[6] Το 1826, ο 16χρονος Φρεντερίκ Σοπέν επισκέφτηκε το σπα. Εκεί θεραπεύτηκε και έδωσε την πρώτη του συναυλία εκτός του Ρωσικού Διαμελισμού της Πολωνίας, που ήταν και η πρώτη του φιλανθρωπική συναυλία.[4][6] Το 1877 χτίστηκε μια αίθουσα συναυλιών και ένα αναγνωστήριο και μετά το 1881 χτίστηκαν πολλοί ξενώνες.[6] Το 1896 ή το 1897, ένα μνημείο αποκαλύφθηκε για την 60η επέτειο της παραμονής του Σοπέν.
Το 1949, 1.500 Έλληνες πρόσφυγες του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έγιναν δεκτοί προσωρινά στο Ντουσνίκι-Ζντρούι, προτού βρεθούν νέα σπίτια για αυτούς σε άλλες πόλεις.[7]
Η πόλη υπέφερε από τις πλημμύρες στην Κεντρική Ευρώπη του 1997.
Η οικονομία της πόλης βασίζεται στον τουρισμό, με αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες άτομα να επισκέπτονται την πόλη και την περιοχή κάθε χρόνο. Επιπλέον, υπάρχουν πολλά εργοστάσια εμφιάλωσης μεταλλικού νερού, παραδοσιακή χαρτοποιία και παραγωγή κρυστάλλινων κοσμημάτων. Το Μουσείο Χαρτοποιίας του Ντουσνίκι-Ζντρούι βρίσκεται στην πόλη.
Αν και η περιοχή ήταν γνωστή για τα ιαματικά νερά της τουλάχιστον από τον ύστερο Μεσαίωνα, το σπα ιδρύθηκε επίσημα το 1769. Τα φυσικά αφρώδη νερά του Ντουσνίκι-Ζντρούι χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ποικίλων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων καρδιακών προβλημάτων και γαστρικών προβλημάτων. Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά από εγκαταστάσεις για λουτροθεραπεία που βρίσκονται στο Ντουσνίκι-Ζντρούι και ένα κέντρο θεραπείας οστεοπόρωσης.
Το πιο αναγνωρίσιμο ορόσημο του Ντουσνίκι-Ζντρούι είναι το Μουσείο Χαρτοποιίας που ιδρύθηκε σε ένα παλιό εργοστάσιο παραγωγής χαρτιού του 17ου αιώνα. Είναι καταχωρημένο ως επίσημο Ιστορικό Μνημείο της Πολωνίας. Άλλα σημαντικά μέρη περιλαμβάνουν την εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου, η οποία περιέχει έναν μοναδικό μπαρόκ άμβωνα στυλιζαρισμένη σε φάλαινες, και το θέατρο Φρεντερίκ Σοπέν, που ιδρύθηκε στο μέρος όπου το 1826, ο 16χρονος Φρεντερίκ Σοπέν έπαιξε την πρώτη του συναυλία έξω από το το Ρωσικό Διαμελισμό της Πολωνίας και η πρώτη του φιλανθρωπική συναυλία. Το ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Σοπέν πραγματοποιείται εδώ από το 1946.
Το Ντουσνίκι-Ζντρούι είναι αδελφοποιημένο με τις:[8]