Ντόινα Κόρνεα

Ντόινα Κόρνεα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Doina Cornea (Ρουμανικά)
Γέννηση30  Μαΐου 1929[1][2]
Μπρασόβ
Θάνατος4  Μαΐου 2018[3][1] ή 3  Μαΐου 2018[4]
Κλουζ-Ναπόκα[5]
Χώρα πολιτογράφησηςΡουμανία
ΘρησκείαΡουμανική Ελληνοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά
Ρουμανικά[6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Μπάμπεσ-ΜπόλυαΪ (από 1948)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακαθηγήτρια πανεπιστημίου
ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων
συγγραφέας
μεταφράστρια
διαφωνών
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Μπάμπεσ-ΜπόλυαΪ
Περίοδος ακμής1949
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβείο Θόρολφ Ράφτο (1989)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Αστέρος της Ρουμανίας (2000)
Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (2009)
επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών (1989)
επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών (1991)[7]
δεδομένα

Η Ντόινα Κόρνεα (Ρουμάνικα: ˈdojna ˈkorne̯a ; 30 Μαΐου 1929 – 3 Μαΐου 2018) ήταν Ρουμάνα ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και καθηγήτρια γαλλικής γλώσσας.[8] Ήταν αντιφρονούσα κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής διακυβέρνησης του Νικολάε Τσαουσέσκου.

Ήταν συνιδρυτής του Δημοκρατικού Αντι-ολοκληρωτικού Φόρουμ της Ρουμανίας (Forumul Democrat Antitotalitar din România), ως την πρώτη προσπάθεια ενοποίησης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη μετακομμουνιστική κυβέρνηση. [9] Αυτή η οργάνωση αργότερα μετατράπηκε σε Ρουμανική Δημοκρατική Συνέλευση (Convenția Democrată Română, CDR), η οποία έφερε στην εξουσία τον Εμίλ Κονσταντινέσκου. [9]

Νεανικά χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Μπρασόβ της Ρουμανίας. Η Ντόινα Κόρνεα άρχισε να σπουδάζει γαλλικά και ιταλικά στο Πανεπιστήμιο του Κλουζ το 1948. [10] Μετά την αποφοίτησή της, δίδαξε γαλλικά σε ένα γυμνάσιο στο Ζαλάου, όπου παντρεύτηκε έναν ντόπιο δικηγόρο. [11] Επέστρεψε στο Κλουζ το 1958, όπου εργάστηκε ως επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μπάμπες-Μπολιάι. [11]

Οι πρώτες της πολιτικές ενασχολήσεις έγιναν το 1965, όταν είδε πώς ένας φίλος της επέκρινε τον Σαρλ ντε Γκωλ στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Ενώ περίμενε η αστυνομία να εμφανιστεί και να συλλάβει το άτομο, εξεπλάγη όταν είδε ότι δεν ήρθε κανείς. Ντροπή για τους πολιτικούς περιορισμούς που πίεζαν τη Ρουμανία εκείνη την εποχή, ένιωθε ντροπή και αυτό την ώθησε να ξεκινήσει πολιτικό ακτιβισμό. [12]

Διαφωνία υπό τον κομμουνισμό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1980 δημοσίευσε το πρώτο της βιβλίο samizdat, Încercarea Labirintului ("Η δοκιμή του λαβύρινθου") του Μίρτσεα Ελιάντε σε μετάφραση της από τα γαλλικά. Στη συνέχεια ακολούθησαν άλλες τέσσερις μεταφράσεις samizdat . [10] [9]

Επιστολές διαμαρτυρίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έστειλε παράνομα την πρώτη επιστολή στο Radio Free Europe το 1982, την πρώτη από μια σειρά κειμένων και διαμαρτυριών κατά του Τσαουσέσκου. [13] Είδε την κρίση όχι μόνο υλική/οικονομική, αλλά και πνευματική, τον ρουμανικό λαό «έναν λαό που τρέφεται αποκλειστικά με συνθήματα», που εκτιμά περισσότερο τις υλικές αξίες παρά τις πνευματικές, τις οποίες όρισε ως αυτές που «δημιουργούσαν νοημοσύνη, ηθική, πολιτισμός, ελευθερία και ευθύνη». [13]

Στο τέλος της επιστολής της, ζήτησε συγγνώμη που δεν αποκάλυψε το όνομά της, αλλά υπέγραψε την επιστολή για να δείξει ότι ήταν αυθεντική. Λόγω παρεξήγησης, το Radio Free Europe διάβασε ολόκληρη την επιστολή, συμπεριλαμβανομένου του ονόματος. [14] Στις 15 Σεπτεμβρίου 1983, απολύθηκε από το πανεπιστήμιο λόγω της πολιτικής της δραστηριότητας, με επίσημη αιτιολογία ότι έδωσε στους μαθητές της να διαβάσουν το ημερολόγιο του Μίρτσεα Ελιάντε. [11]

Στη δεύτερη επιστολή που δημοσιεύτηκε από το BBC και το Radio Free Europe, διαμαρτυρόταν για τους περιορισμούς, που τέθηκαν στον ακαδημαϊκό κόσμο και για το γεγονός ότι η ηγεσία του πανεπιστημίου δεν την υπερασπίστηκε και προσπαθούσαν μάλιστα να βρουν ποια ιδανικά υποστήριζε. [14] Συνέχισε να στέλνει μια συνεχή ροή κειμένων και διαμαρτυριών στο Radio Free Europe. Το μήνυμά της επαναλήφθηκε στη συνέχεια στα άρθρα που έγραψε μετά την Επανάσταση του 1989: ακόμη και αν άλλαζε η πολιτική και οικονομική κατάσταση, αυτό δεν θα άλλαζε τη διαστρέβλωση των ηθών των ατόμων. [14]

Τον Αύγουστο του 1987, απηύθυνε μια ανοιχτή επιστολή στον Τσαουσέσκου, στην οποία υποστήριξε τη μεταρρύθμιση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: μεγαλύτερη ακαδημαϊκή ελευθερία και πανεπιστημιακή αυτονομία (για να μην υποταχθούν στα συμφέροντα του Κομμουνιστικού Κόμματος), περισσότερες ανταλλαγές με ξένα πανεπιστήμια, απαλλαγή από την υποχρεωτική συμμετοχή στη συγκομιδή και διδασκαλία των μαθητών πώς να σκέφτονται αντί για απλά γεγονότα. [15]

Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Μπρασόφ, στις 18 Νοεμβρίου 1987, μαζί με τον γιο της, Λεοντίν Γιουχάς, διέδωσε στο Κλουζ-Ναπόκα 160 μανιφέστα αλληλεγγύης στους εργάτες, που εξεγέρθηκαν ενάντια στην κομμουνιστική κυβέρνηση. [15] Την επόμενη μέρα, συνελήφθησαν από τη Σεκουριτάτε, το οποίο τους κράτησε μέχρι τον Δεκέμβριο του 1987, όταν αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από μια διεθνή κατακραυγή και ένα ντοκιμαντέρ για τη Ρουμανία υπό τον Τσαουσέσκου, που μεταδόθηκε στη γαλλική τηλεόραση, το οποίο περιελάμβανε μια παλαιότερη συνέντευξη με την Κόρνεα. [15]

Το καλοκαίρι του 1988, άκουσε στο Radio Free Europe ότι είχε προσκληθεί σε μια διάσκεψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κρακοβία. Δεν έλαβε την πρόσκληση. [10] Ζήτησε διαβατήριο μόνο για να της το απορρίψουν, απαντώντας με μια επιστολή στην οποία υποστήριζε ότι μια επιτυχημένη ολοκληρωτική κοινωνία μπορεί να δημιουργηθεί μόνο ληστεύοντας την πνευματική ολοκλήρωση των ανθρώπων. [16]

Περιορισμός κατ 'οίκον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έγραψε μια περαιτέρω επιστολή, η οποία μεταφέρθηκε λαθραία εκτός της χώρας από την Τζόζι Ντουμπίε, η οποία μεταδόθηκε από το RFE στις 23 Αυγούστου 1988 (εθνική ημέρα της Ρουμανίας). [10] Καθιστούσε τον Τσαουσέσκου προσωπικά υπεύθυνο για την πνευματική και οικονομική καταστροφή στη Ρουμανία. [9] Του έδωσε δύο επιλογές: είτε να παραιτηθεί (μαζί με την νομενκλατούρα) από τη διακυβέρνηση της χώρας, είτε να εισαγάγει μεταρρυθμίσεις, για να επιτρέψει τον πλουραλισμό και να διαχωρίσει τη διοίκηση και τη δικαιοσύνη από το Κόμμα. [17]

Ήταν υπέρμαχος υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης, της ελευθερίας του Τύπου, της ελευθερίας του συνέρχεσθαι και της ελευθερίας των μετακινήσεων. Από οικονομικής πλευράς, η επιστολή της (η οποία μπορεί να είχε συνταχθεί από άλλους συνεργάτες) υποστήριζε το κλείσιμο ζημιογόνων εργοστασίων, τον εκ νέου εξοπλισμό εργοστασίων, για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν ξένες εταιρείες, την πρόσληψη ξένων διευθυντών και την αναδημιουργία ιδιωτικής ιδιοκτησίας γης, καθώς επίσης και τη διακοπή του προγράμματος Συστηματοποίησης. [18]

Στη συνέχεια, τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό από τη Σεκουριτάτε. [19] Μετά από ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε στη βελγική τηλεόραση, ξεκίνησε μια διεθνής εκστρατεία για την απελευθέρωσή της. [20] Ψηφίσματα για την αποφυλάκισή της εγκρίθηκαν από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τη Διεθνή Συνομοσπονδία Ελεύθερων Συνδικάτων. [21] Προσωπικές παρεμβάσεις ξένων πολιτικών έγιναν στη ρουμανική κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένων αυτών του Λωράν Φαμπιούς, Προέδρου της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης, Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εσταίν, πρώην Προέδρου της Γαλλίας, και Λέο Τίντεμανς του Βέλγου Υπουργού Εξωτερικών. [21]

Ωστόσο, μπόρεσε να στείλει δύο ακόμη επιστολές, συμπεριλαμβανομένης μιας στην οποία συζητούσε την αυθαιρεσία των μέτρων που ελήφθησαν εναντίον της, τα οποία δεν είχαν βάση στο ρουμανικό δίκαιο, σημειώνοντας την περιφρόνηση του κράτους δικαίου και την αυθαίρετη χρήση εξουσίας. [22]

Το 1989, η Κόρνεα έλαβε πρόσκληση από τη Ντανιέλ Μιτεράν (σύζυγος του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Μιτεράν), για να παρευρεθεί στον εορτασμό των 200 χρόνων της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά και πάλι, της αρνήθηκαν τη βίζα εξόδου. [23] Άλλη μια πρόσκληση προς το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν έφτασε σ' αυτήν καθώς παραδόθηκε στον Ρουμάνο πρέσβη στο Παρίσι. [23]

Απελευθέρωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποφυλακίστηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1989 κατά τη διάρκεια της Ρουμανικής Επανάστασης, την ημέρα πριν από την ανατροπή της κυβέρνησης. [19] Αμέσως μετά την απελευθέρωση, άρχισε να συμμετέχει στις διαδηλώσεις στο Κλουζ-Ναπόκα. [20]

Δραστηριότητα μετά τον Δεκέμβριο του 1989

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις 22 Δεκεμβρίου 1989 ζητήθηκε από την Κόρνεα να γίνει μέλος της πρώτης μετακομμουνιστικής κυβερνητικής οργάνωσης, του Εθνικού Συμβουλίου του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας. [20] Αποχώρησε από αυτό το σώμα στις 23 Ιανουαρίου 1990 αφού αποφάσισε να συμμετάσχει ως κόμμα στις εκλογές του 1990. [24] Θεωρούσε ότι αυτό εξαρτιόταν από τον Σοβιετικό ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και εξακολουθούσε να κυριαρχείται από ανθρώπους με κομμουνιστικό παρελθόν. [24]

Μαζί με διανοούμενους όπως η Άνα Μπλαντιάνα, ο Μιχάι Σόρα και ο Μίρτσεα Ντινέσκου, η Κόρνεα συνέχισε την κριτική με την ειλικρίνειά της ενάντια στη νέα διοίκηση του Ιόν Ιλιέσκου, προέδρου της Ρουμανίας μέχρι την ήττα του από τον Εμίλ Κονσταντινέσκου στις εκλογές του 1996. [20] Ήταν συνιδρυτής του Δημοκρατικού Αντι-ολοκληρωτικού Φόρουμ της Ρουμανίας (Forumul Democrat Antitotalitar din România ), ως την πρώτη προσπάθεια ενοποίησης της δημοκρατικής αντιπολίτευσης στη μετακομμουνιστική κυβέρνηση. [9] Αυτή η οργάνωση αργότερα μετατράπηκε σε Ρουμανική Δημοκρατική Συνέλευση (Convenția Democrată Română, CDR), η οποία έφερε στην εξουσία τον Εμίλ Κονσταντινέσκου. [9]

Η Κόρνεα ήταν συνιδρυτής της Ομάδας για τον Κοινωνικό Διάλογο (Grupul pentru Dialog Social) στη Ρουμανία, του Ιδρύματος Συμμαχίας Πολιτών και του Ιδρύματος Πολιτιστικής Μνήμης (Fundația Culturală Memoria). [10]

Θάνατος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ντόινα Κόρνεα πέθανε στις 4 Μαΐου 2018 στο σπίτι της στο Κλουζ, έχοντας στο πλευρό της τον γιο της, σε ηλικία 88 ετών. [25] [8]Κηδεύτηκε με στρατιωτικές τιμές στο νεκροταφείο Χάτζονγκαρντ της πόλης. [26] Είχε δύο παιδιά, την Αριάντνα Κόμπες[27] και τον Λεοντίν Γιουχάς. [10] [25]

Τιμές και βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εθνικές τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξένες τιμές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12175578k.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Babelio. 150086.
  3. ↑ «Mort de Doina Cornea, figure de la résistance roumaine au communisme».
  4. ↑ (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. no90022730. Ανακτήθηκε στις 15  Ιανουαρίου 2020.
  5. ↑ «Doina Cornea a murit în locuinţa sa din Cluj-Napoca». Mediafax. Ανακτήθηκε στις 4  Μαΐου 2018.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12175578k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ «Eredoctoraten CAVA».
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 taxydromos.gr. «Πέθανε στα 88 της η γυναίκα-σύμβολο του αγώνα κατά του Τσαουσέσκου». taxydromos.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 «Human rights activist and anti-Communist dissident Doina Cornea dies aged 88». Business Review. 4 Μαΐου 2018. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 10,6 10,7 «Romanian anti-communist dissident Doina Cornea dies». The Washington Post. 4 May 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 May 2018. https://web.archive.org/web/20180504105351/https://www.washingtonpost.com/world/europe/romanian-anti-communist-dissident-doina-cornea-dies/2018/05/04/d47b0dac-4f6c-11e8-85c1-9326c4511033_story.html. Ανακτήθηκε στις 4 May 2018. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Deletant, p.261
  12. ↑ Mirel Bran (8 Οκτωβρίου 2002). «Romania: Dossier 666». worldpress.org. Le Monde. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2018. 
  13. ↑ 13,0 13,1 Deletant, p.262
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Deletant, p.263
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Deletant, p.264
  16. ↑ Deletant, p.265
  17. ↑ Deletant, p.266
  18. ↑ Deletant, p.267
  19. ↑ 19,0 19,1 Deletant, p.268
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 «Romanian anti-communist dissident Doina Cornea dies». News Observer. 4 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2018. 
  21. ↑ 21,0 21,1 Deletant, p.269
  22. ↑ Deletant, p.270
  23. ↑ 23,0 23,1 Deletant, p.271
  24. ↑ 24,0 24,1 "Doina Cornea s-a retras din Consiliul Naţional al F.S.N." ("Doina Cornea has resigned from the National Council of the F.S.N."), România Liberă, 24 January 1990
  25. ↑ 25,0 25,1 «Romanian anti-communist icon Doina Cornea dies at 88». france24.com. 4 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2020. 
  26. ↑ Simon, Ana Maria (7 May 2018), «Fosta disidentă Doina Cornea, condusă pe ultimul drum de peste 400 de persoane», HotNews.ro, https://www.hotnews.ro/stiri-esential-22434187-fosta-disidenta-doina-cornea-condusa-ultimul-drum-peste-400-persoane.htm, ανακτήθηκε στις 23 November 2020 
  27. ↑ «Mesajul Casei Regale la trecerea în nefiintă a disidentei Doina Cornea» (στα Ρουμανικά). 4 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2022. 
  28. ↑ «Crucea Casei Regale a Romaniei». Familia Regala. 4 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2018. 
  29. ↑ «Doina Cornea Decorata Cu Crucea Romaniei de Regele». City News. 4 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2018. 
  30. ↑ «Doina Cornea Noul Presidinte al Consiliulio Onoare al Ordinului Steauna Romaniei». Amosnews. 4 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Μαΐου 2018. 
  31. ↑ Cristea, Corina (5 Μαΐου 2018). «The Week in Review (April 30-May 4)». Radio Romania International (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. 
  32. ↑ Matei, Bogdan (4 Μαΐου 2018). «Doina Cornea – The Death of a Symbol». Radio Romania International (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. 
  33. ↑ «Legion of Honour: Doina Cornea». MPInteractiv. 4 Μαΐου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2021. 

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Dennis Deletant, Ceaușescu and the Securitate: Coercion and Dissent in Romania, 1965–1989, ME Sharpe, Λονδίνο, 1995,(ISBN 1-56324-633-3) .