Νόβαγια Γκαζέτα

Νόβαγια Γκαζέτα
Τύποςεφημερίδα
διαδικτυακή εφημερίδα
Μορφήμέγεθος έντυπης Α2
ΙδιοκτήτηςNovaya Gazeta Publishing House (76%)

Αλεξάντερ Λεμπέντεφ (14%)

Μιχαήλ Γκορμπατσόφ (10%)
ΙδρυτήςΟμάδα πρώην δημοσιογράφων από την Κομσομόλσκαγια Πράβντα
ΑρχισυντάκτηςΝτμίτρι Μουράτοφ
Ίδρυση1 Απριλίου 1993
ΓλώσσαΡωσική
ΈδραΜόσχα
κυκλοφορία90.000 (το 2021)
ISSN1606-4828
1682-7384
OCLC58481623
Ιστοσελίδαhttps://novayagazeta.ru
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
δεδομένα

Η Νόβαγια Γκαζέτα (ρωσικά: Новая газета‎‎, ελληνικά Νέα Εφημερίδα) είναι ρωσική κοινωνικοπολιτική εφημερίδα γνωστή στη χώρα της για την κριτική και ερευνητική κάλυψη των ρωσικών πολιτικών και κοινωνικών υποθέσεων.[1][2]

Εκδίδεται στη Μόσχα, και κυκλοφορεί σε περιοχές εντός της Ρωσίας και σε ορισμένες ξένες χώρες. Η ιδιοκτησία της εφημερίδας σήμερα ανήκει από κοινού στους συντάκτες της που κατέχουν το 76% των μετόχων της και στους Αλεξάντερ Λεμπέντεφ (14%), ενώ πριν τον θάνατο του ποσοστό στην εφημερίδα είχε και ο Μιχαήλ Γκορμπατσώφ (10%).[3]

Η εφημερίδα, αλλά και οι δημοσιογράφοι της έχουν βραβευτεί με μια σειρά από βραβεία, ανάμεσά τους με το Βραβείο Ελευθερίας του Λόγου το 2010,[4] το Βραβείο Πούλιτζερ το 2017 για τη συμμετοχή της εφημερίδας στο παγκόσμιο ερευνητικό έργο για τα Έγγραφα του Παναμά[5] και το Ευρωπαϊκό Βραβείο Τύπου το 2019.[5] Το 2021, ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Ντμίτρι Μουράτοφ μαζί με τη δημοσιογράφο Μαρία Ρέσσα από τις Φιλιππίνες έλαβαν το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Οι δημοσιογράφοι τιμήθηκαν για τις προσπάθειές τους να διασφαλίσουν την ελευθερία της έκφρασης, η οποία σύμφωνα με το σκεπτικό της επιτροπής αποτελεί προϋπόθεση για τη δημοκρατία και τη διαρκή ειρήνη.[6][7]

Στις 28 Μαρτίου 2022, η εφημερίδα ανέστειλε την έκδοσή της μέχρι το τέλος του πολέμου της Ρωσίας με την Ουκρανία (αναφερόμενου σύμφωνα με τις εντολές της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως «ειδική επιχείρηση»), μετά τη δεύτερη ειδοποίηση που έλαβε από την Roskomnadzor (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εποπτείας Επικοινωνιών, Τεχνολογίας Πληροφορικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης)[8].

Δολοφονίες δημοσιογράφων της εφημερίδας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ιγκόρ Ντόμνικοβ (Igor Domnikov) ήταν πολύ γνωστός στους συναδέλφους του στη Νόβαγια Γκαζέτα για τα πνευματώδη του άρθρα με συνήθως οξύ ύφος. Δέχθηκε επίθεση καθώς πήγαινε στο διαμέρισμά του στη Μόσχα, κοντά στην εξώπορτά του, στις 12 Μαΐου 2000. Κτυπήθηκε με σκληρό αντικείμενο, πιθανότατα σφυρί, από άγνωστο δράστη. Παρέμεινε αναίσθητος σε μια λίμνη αίματος, όπου τον βρήκε κάποιος γείτονάς του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρές κακώσεις στο κρανίο και στον εγκέφαλο. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, αλλά παρέμεινε σε κώμα. Απεβίωσε λόγω των τραυμάτων του στις 16 Ιουλίου 2000. Τον Αύγουστο του 2007 συνελήφθησαν πέντε μέλη συμμορίας με την κατηγορία της δολοφονίας και καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης από 18 έτη έως ισόβια, για τη συγκεκριμένη δολοφονία και για άλλα εγκλήματα[9] Στις 11 Μαρτίου 2015 ο αναπληρωτής κυβερνήτης του όμπλαστ του Λιπέτσκ Σεργκέι Ντορόβσκοϊ (Sergei Dorovskoi) κατηγορήθηκε από την επιτροπή έρευνας της Ρωσίας, ως ο υποκινητής της δολοφονίας, αλλά δεν τιμωρήθηκε ποτέ, λόγω της νομικής προστασίας (ασυλίας) που του προσέφερε η θέση του.[10][11] Οι έρευνες αποκάλυψαν ότι ο Ντομνίκοβ είχε συντάξει μια σειρά ανταποκρίσεων σχετικά με τη ζωή στην περιοχή του Λίπετσκ, στις οποίες ο δημοσιογράφος ασκούσε κριτική στην τοπική κυβέρνηση σχετικά με περιστατικά διαφθοράς, γεγονός που αποτέλεσε το κίνητρο για τον Ντορόβσκοϊ να υποκινήσει κάποιους να τον σκοτώσουν.[12]

Ο Βίκτο Πόπκοβ (Viktor Popkov), συνεργάτης της εφημερίδας, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στην Τσετσενία (Chechnya) το 2001.[13]

Ο Γιούρι Στσεκοτσίχιν (Yury Shchekochikhin), δημοσιογράφος και αναπληρωτής στην Δούμα εργαζόταν επίσης για την εφημερίδα ως ερευνητής δημοσιογράφος και διατελούσα αναπληρωτής αρχισυντάκτης όταν απεβίωσε από μυστηριώδη σοβαρή αλλεργία στις 3 Ιουλίου 2003. Κάποια από τα άρθρα του, που δημοσιεύθηκαν στο Νόβαγια Γκαζέτα, σχετίζονταν με την έρευνα για τη διαφθορά που οδήγησε στο αποκαλούμενο "σκάνδαλο των τριών φαλαινών".

Η δημοσιογράφος Άννα Πολιτκόβσκαγια (Anna Politkovskaya), η οποία υπήρξε επικριτική για τις ενέργειες της Ρωσίας στην Τσετσενία, έγραφε στη Νόβαγια Γκαζέτα μέχρι τη δολοφονία της στις 7 Οκτωβρίου 2006. Η Πολιτκόβσκαγια έγραψε σε άρθρο που έλαβαν οι εκδότες της: «Επισκέπτες καθημερινά στα γραφεία μας, οι οποίοι δεν έχουν πού αλλού να εκθέσουν τα προβλήματά τους, καθώς το Κρεμλίνο τα θεωρεί ασήμαντα, βρίσκουν ως το μόνο σημείο, από το οποίο μπορούν αυτά να δημοσιοποιηθούν τη Νόβαγια Γκαζέτα».[14]

Ο δημοσιογράφος και δικηγόρος - υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Στάνισλαβ Μαρκέλοβ πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στη Μόσχα στις 19 Ιανουαρίου 2009 καθώς αποχωρούσε από συνέντευξη τύπου σχετικά με την πρόσφατη έφεση που είχε ασκήσει για την πρόωρη απελευθέρωση του Γιούρι Μπουντανόβ (Yuri Budanov), πρώην αξιωματικού του ρωσικού στρατού, που είχε καταδικαστεί για την απαγωγή και τη δολοφονία νεαρής γυναίκας από την Τσετσενία.[15]

Η Αναστασία Μπαμπούροβα (Anastasia Baburova), ανεξάρτητη δημοσιογράφος της Νόβαγια Γκαζέτα και μέλος της "Αυτονομιστικής Δράσης" ήταν μαζί με τον Μαρκέλοβ και επίσης φονεύθηκε.[15][16][17] Ομάδες ρατσιστών εξύμνησαν τη δολοφονία του Μαρκέλοβ, αλλά δεν είναι σαφές αν αυτές οι ομάδες ήταν οι φυσικοί αυτουργοί της.

Η Ναταλία Εστεμίροβα (Natalya Estemirova), ερευνήτρια σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και δικηγόρος,, η οποία ζούσε στη Δημοκρατία της Τσετσενίας, είχε συναντήσει πολλές φορές τόσο την Πολιτόβσκαγια όσο και τον Μαρκέλοβ, καθώς όλοι ερευνούσαν εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί στην Τσετσενία και προάσπιζαν τα δικαιώματα των θυμάτων, έγραφε επίσης ρεπορτάζ για τη Νόβαγια Γκαζέτα. Η Εστεμίροβα απήχθη στις 23 Ιουλίου 2009 στο Γκρόζνι, πρωτεύουσα της Τσετσενίας, και δύο ώρες αργότερα φονεύθηκε στη γειτονική Ιγκουσετία.[18]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Novaya Gazeta». eurotopics.net (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021. 
  2. ↑ «Novaya Gazeta - VoxEurop». voxeurop.eu (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021. 
  3. ↑ https://thebell-io.translate.goog/ot-komsomolskoj-pravdy-do-nobelevskoj-premii-istoriya-dmitriya-muratova-i-novoj-gazety[νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ «Novaya Gazeta - Laureate Freedom of Speech Award 2010 - Laureates since 1982 - Four Freedoms Awards». www.fourfreedoms.nl (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Roman Anin». European Press Prize. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021. 
  6. ↑ «The Nobel Peace Prize 2021». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2021. 
  7. ↑ Hookway, James (2021-10-08). «Nobel Peace Prize Awarded to Journalists Maria Ressa and Dmitry Muratov» (στα αγγλικά). Wall Street Journal. ISSN 0099-9660. https://www.wsj.com/articles/nobel-peace-prize-awarded-to-journalists-maria-ressa-and-dmitry-muratov-11633684106. Ανακτήθηκε στις 2021-10-08. 
  8. ↑ Newsroom. «Πόλεμος στην Ουκρανία: Αναστέλλει την έκδοσή της η ρωσική Novaya Gazeta | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2022. 
  9. ↑ «Igor Domnikov». Committee to Protect Journalists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2019. 
  10. ↑ «In Russia, last key suspect charged in 2000 murder of Igor Domnikov». Committee to Protect Journalists. 11 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2019. 
  11. ↑ «Заказчик нападения на журналиста "Новой газеты" Игоря Домникова умер от сердечного приступа». Novaya Gazeta (στα Ρωσικά). 8 Οκτωβρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2019. 
  12. ↑ «Anatomy of Injustice Chapter 10. A (Limited) Success: Landmark Convictions Won». Committee to Protect Journalists. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2019. 
  13. ↑ «Rights worker shot in Chechnya». CNN. 2001-04-21. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2022-06-16. https://web.archive.org/web/20220616064400/http://edition.cnn.com/2001/WORLD/europe/04/21/chechnya.wounded/. Ανακτήθηκε στις 2021-09-12. 
  14. ↑ Anna Politkovskaya (2006-10-15). «Her Own Death, Foretold». The Washington Post. https://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/10/14/AR2006101400805_pf.html. Ανακτήθηκε στις 2009-11-27. 
  15. ↑ 15,0 15,1 «Chechen Rights Lawyer and Journalist Shot in Moscow». The International Herald Tribune. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2009. 
  16. ↑ Schwirtz, Michael (2009-01-20). «Leading Russian Rights Lawyer Is Shot to Death in Moscow, Along With Journalist». New York Times. https://www.nytimes.com/2009/01/20/world/europe/20chechnya.html?th&emc=th. Ανακτήθηκε στις 2009-01-23. «A prominent Russian lawyer who spent the better part of a decade pursuing contentious human rights and social justice cases was killed on Monday in a brazen daylight assassination in central Moscow, officials said. The lawyer, Stanislav Markelov, had just left a news conference where he announced that he would continue to fight against the early release from jail of Yuri D. Budanov, a former Russian tank commander imprisoned for murdering a young Chechen woman.» 
  17. ↑ «В Севастополе похоронили Анастасию Бабурову» [Anastasia Baburova was buried in Sevastopol] (στα Ρωσικά). Peoples. 26 Ιανουαρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2009. 
  18. ↑ Harding, Luke (23 Ιουλίου 2019). «Who shot Natalia Estemirova?». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2019.