Ο Σκορπιός και ο Βάτραχος είναι ένας μύθος άγνωστης προέλευσης, που έχει σχέση με τον μύθο του Αισώπου «Γεωργός και έχιδνα»[1] ως προς τα δευτερεύοντα ηθικά ζητήματα «δίκαια πάσχω τον πονηρόν οικτείρας» αλλά και της αχαριστίας που επιπρόσθετα συμπεραίνεται.
Ένας σκορπιός που αναζητά τροφή στην απέναντι όχθη του ποταμού προτείνει στο βάτραχο να τον βοηθήσει μεταφέροντάς τον στην πλάτη του. Στις αντιρρήσεις του βατράχου ότι κινδυνεύει να τον θανατώσει με το κεντρί του επειδή είναι επιρρεπής σε τέτοιες πράξεις, ο σκορπιός αντεπιχειρηματολογεί ότι σε τέτοια περίπτωση θα πνίγονταν και ίδιος μια και δεν γνωρίζει να κολυμπά.
Πείθεται ο βάτραχος, αλλά περίπου στο μέσο της διαδρομής η τρυφερή σάρκα του βατράχου έβαλε τον σκορπιό σε πειρασμό και τον κέντρισε.
Τότε ο βάτραχος πρόλαβε και αναφώνησε «γιατί το έκανες αφού και οι δυο μας είμαστε πια χαμένοι».
«Το ξέρω» απάντησε ο σκορπιός, «αλλά είναι στη φύση μου να κεντρίζω».