| Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή (ταινία) | |
|---|---|
| Σκηνοθεσία | Τακάσι Κοϊζούμι[1] |
| Σενάριο | Τακάσι Κοϊζούμι και Γιόκο Ογκάουα |
| Βασισμένο σε | The Housekeeper and the Professor |
| Πρωταγωνιστές | Ακίρα Τεράο |
| Μουσική | Τακάσι Κάκο |
| Πρώτη προβολή | 21 Ιανουαρίου 2006[2] |
| Διάρκεια | 117 λεπτά[3] |
| Προέλευση | Ιαπωνία |
| Γλώσσα | Ιαπωνικά |
| δεδομένα () | |
Ο (ιαπωνικά: 博士の愛した数式, προφέρεται Χακάσε νο αϊσίτα σουσίκι) είναι μια ταινία ιαπωνικής παραγωγής, η οποία κυκλοφόρησε στις 21 Ιανουαρίου 2006 σε σκηνοθεσία του Τακάσι Κοϊζούμι. Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα με τον ίδιο τίτλο της συγγραφέως Γιόκο Ογκάουα, το οποίο κυκλοφόρησε το 2003. [4][5]
Σε αντίθεση με το πρωτότυπο έργο, το οποίο αφηγείται την ιστορία από την οπτική γωνία του αφηγητή, η ταινία είναι γυρισμένη από την οπτική γωνία ενός 29χρονου, του Ρουτ, ο οποίος αφηγείται σε μια ομάδα από νέους μαθητές τις αναμνήσεις που έχει από τον καθηγητή. [6] Αν και υπάρχουν μερικές διαφορές μεταξύ της ταινίας και του πρωτότυπου έργου (όπως, για παράδειγμα, η ταινία κάνει αναφορά στη σχέση μεταξύ του καθηγητή και της χήρας ενώ το βιβλίο δεν δίνει πολλές λεπτομέρειες για το ίδιο θέμα), η ταινία είναι σε γενικές γραμμές πιστή στο πρωτότυπο μυθιστόρημα.
Στο πρώτο του μάθημα μαθηματικών, ο δάσκαλος Ρουτ διηγείται στην τάξη του τον τρόπο με τον οποίο ερωτεύτηκε τα μαθηματικά. Η χήρα μητέρα του, η Κιόκο, εργαζόταν ως οικονόμος στο σπίτι ενός καθηγητή μαθηματικών, ο οποίος θυμόταν μόνο ό,τι είχε γίνει 80 λεπτά μετά από κάποιο ατύχημα που του συνέβη. Παρ' όλα αυτά, η αγάπη του για τα μαθηματικά δεν έσβησε ποτέ. [7]
Σύμφωνα με τον Jugu Abraham, η ταινία οδηγεί τον αναγνώστη στον μυστικιστικό κόσμο των αριθμών, που, μέσα στους αιώνες, έχει κατακτήσει μεγάλα πνεύματα όπως εκείνα του Πυθαγόρα και του Καρτέσιου. Μετά τη θέαση της ταινίας, ο θεατής είναι σε θέση να δει τους αριθμούς μα σεβασμό και να κατανοήσει ότι δεν πρόκειται για δημιούργημα του ανθρώπινου νου, καθώς προϋπήρχαν στο σύμπαν. Αντίθετα, ο άνθρωπος δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να ανακαλύψει τους αριθμούς στην προσπαθειά του να κατανοήσει ένα μικρό τμήμα του σύμπαντος, όπως το γνωρίζουμε στη σημερινή εποχή. Ο κριτικός ολοκληρώνει αυτή τη σκέψη του με την πεποίθηση ότι η ταινία Ο αγαπημένος μαθηματικός τύπος του καθηγητή (αλλά και το μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται) παροτρύνουν το κοινό να διεισδύσει στον κόσμο των μαθηματικών, αποβάλλοντας τον φόβο που ενδέχεται να έχει για τους αριθμούς. [8]