Ο θάνατος έβαλε τελεία

Ο θάνατος έβαλε τελεία
ΣυγγραφέαςΑγκάθα Κρίστι
ΤίτλοςDeath Comes as the End
Morrer Não É o Fim[1]
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημοσίευσηςΟκτώβριος 1944
ΜορφήΑστυνομικό μυθιστόρημα - Ιστορικό μυστήριο
ΤόποςΘήβαι Αιγύπτου
LC ClassOL7665911M
ΠροηγούμενοAbsent in the Spring
ΕπόμενοSparkling Cyanide

Το Ο θάνατος έβαλε τελεία (πρωτότυπος τίτλος: Death Comes as the End) είναι μυθιστόρημα της Αγγλίδας συγγραφέως Αγκάθα Κρίστι. Το βιβλίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στην αγγλική γλώσσα το 1944. Στην ελληνική γλώσσα, έχει εκδοθεί με 3 διαφορετικούς τίτλους: «Ο θάνατος έρχεται στό τέλος», εκδ. «Ερμείας», «Τ' άστρα μιλούν για θάνατο», εκδ. «Λυχνάρι» και «Ο θάνατος έβαλε τελεία», εκδ. «Ψυχογιός».

Τα κυριότερα πρόσωπα του έργου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ρενισέμπ: Η όμορφη και γλυκιά κόρη του Ιμχοτέπ που μόλις έχασε τον άντρα της και επέστρεψε στο πατρικό της σπίτι με τη μικρή της κόρη. Τίποτα δε φαίνεται να έχει αλλάξει τα τελευταία οκτώ χρόνια που έλειπε, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, όπως θα ανακαλύψει πολύ γρήγορα. Όσο το δίχτυ του θανάτου θα πλέκεται γύρω της, εκείνη θα μπλεχτεί στα δίχτυα του έρωτα.
  • Ιμχοτέπ: Χήρος, έχει μια κόρη και τρεις γιους. Οι γιοι του θέλουν διακαώς να γίνουν συνέταιροί του στη διαχείριση της περιουσίας, να φέρουν νέο αέρα και κυρίως να αυτονομηθούν. Εκείνος όμως σκέφτεται ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα για κάτι τέτοιο, αντίθετα, πιστεύει ότι ήρθε η ώρα να φτιάξει ξανά τη ζωή του.
  • Γιαχμούζ: Ο μεγάλος γιος του Ιμχοτέπ. Ήρεμος, προσεκτικός, δεν παίρνει πρωτοβουλίες, υπακούει στις εντολές του πατέρα του. Αυτά τα χαρακτηριστικά του ακριβώς κάνουν τη γυναίκα του έξαλλη μαζί του, με αποτέλεσμα να του γκρινιάζει συνεχώς.
  • Σομπέκ: Ο μεσαίος γιος. Το ακριβώς αντίθετο του πρώτου. Τολμηρός και ανήσυχος, με πρωτότυπες ιδέες που μπορεί μεν να μη λειτουργούν πάντα, αλλά τουλάχιστον αγωνίζεται να προοδεύσει και κοιτάζει πάντα μπροστά.
  • Ίπι: Ο μικρότερος γιος. Θεωρεί τον εαυτό του εξυπνότερο απ' όλους, αλλά είναι πάρα πολύ μικρός για να αναλάβει ευθύνες και δεν έχει και πολλές εμπειρίες για να αντιληφθεί τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει.
  • Νοφρέτ: Η παλλακίδα που ο Ιμχοτέπ φέρνει στο σπίτι από τον Βορρά. Πολύ νέα, πολύ όμορφη, δεν περνάει καλά στο σπίτι του, είναι δυστυχής, γίνεται κακιά και επιθετική, και όλοι οι άλλοι της ανταποδίδουν την αγενή συμπεριφορά της.
  • Σατίπι: Σύζυγος του Γιαχμούζ. Απαιτητική, άπληστη, γκρινιάρα, χόμπι της οι καβγάδες με όλους, κατά προτίμηση με τη συννυφάδα της.
  • Κάιτ: Σύζυγος του Σομπέκ: Κέντρο της ζωής της είναι τα παιδιά της και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να τους εξασφαλίσει ένα ευτυχισμένο και ανέμελο μέλλον.
  • Έζα: Η ηλικιωμένη μητέρα του Ιμχοτέπ. Σοφή γυναίκα, απολαμβάνει τη ζωή, την ανεμελιά της τρίτης ηλικίας και το καλό φαγητό. Το μυαλό της δουλεύει ξυράφι και είναι αξιοσημείωτη η αντίληψή της και η επαφή της με την πραγματικότητα.
  • Χόρι: Γραφέας και συνεργάτης του Ιμχοτέπ. Άνθρωπος εμπιστοσύνης, ήρεμος, έντιμος και έξυπνος. Ερωτευμένος με τη Ρενισέμπ, θα σταθεί πάντα δίπλα της και θα την προστατεύει, μέχρι να αποφασίσει εκείνη αν εκτός από φίλος της μπορεί να γίνει και σύζυγός της.
  • Καμενί: Γραφέας κι αυτός που έρχεται από τον Βορρά μαζί με τη Νοφρέτ. Μακρινός συγγενής της οικογένειας. Ο ρόλος του δεν είναι ξεκάθαρος ακριβώς, παρόλο που δηλώνει κι αυτός ερωτευμένος με τη μοναχοκόρη του σπιτιού.
  • Χένετ: Κάτι ανάμεσα σε οικονόμο και υπηρέτρια. Μουρμουρίζει όλη μέρα ότι κανείς δεν αναγνωρίζει την προσφορά της στο σπίτι, εκτός από τον αφέντη της τον Ιμχοτέπ. Η αλήθεια είναι ότι σε όλους σχεδόν τους υπόλοιπους προκαλεί απέχθεια με το φέρσιμό της.