Επίσημη ονομασία | Ουνιάο Ντεπορτίβα ντε Λεϊρία | ||
---|---|---|---|
Προσωνύμιο | Os Lis (Αυτοί από τον ποταμό Λις) | ||
Ίδρυση | 1966 | ||
Έδρα | Λεϊρία, Πορτογαλία, Πορτογαλία | ||
Στάδιο | Κάμπο ντα Πορτέλα, Marinha Grande | ||
Ιδιοκτήτης | Alexander Tolstikov | ||
Πρόεδρος | Μάριο Κρουζ | ||
Προπονητής | Ρικάρντο Μούρα | ||
Πρωτάθλημα | Σεγκούντα Λίγκα | ||
| |||
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |||
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα | |||
wikidata ( ) |
Η Ουνιάο Ντεπορτίβα ντε Λεϊρία, πιο γνωστή ως Ουνιάο ντε Λεϊρία, είναι πορτογαλικός ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα την πόλη της Λεϊρία, στην Κεντρική Πορτογαλία. Με έτος ίδρυσης την 6η Ιουνίου 1966, αυτό τον καιρό αγωνίζεται στη Σεγκούντα Λίγκα, ενώ δίνει τις εντός έδρας αναμετρήσεις της στο Κάμπο ντα Πορτέλα, γήπεδο χωρητικότητας 2.500 θέσεων.
Οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι της Λεϊρία στην Πορτογαλία είναι οι ΣΚ Μπέιρα-Μαρ, Ασοσιασάο Ναβάλ 1º ντε Μάιο και Ακαντέμικα ντε Κοΐμπρα, οι οποίες βρίσκονται στην ίδια γεωγραφική περιοχή με αυτήν. Την σεζόν 1979–80, ο σύλλογος αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην κορυφαία κατηγορία, τερματίζοντας στην 13η θέση και αποτελώντας την πρώτη υποβιβαζόμενη ομάδα σύμφωνα με τον βαθμολογικό πίνακα του πρωταθλήματος.
Έχοντας δώσει σκληρές μάχες για την έξοδο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στη διάρκεια της δεκαετίας του 2000, ωστόσο υποβιβάστηκε μετά το πέρας της σεζόν 2007–08 στη δεύτερη κατηγορία, έχοντας τερματίσει στη τελευταία θέση του πρωταθλήματος. Η ομάδα κατάφερε να επανέλθει άμεσα, τερματίζοντας δεύτερη πίσω από την πρωταθλήτρια ΣΚ Ολιανένσε.
Την σεζόν 2011–12, η ομάδα ταλανίστηκε από σοβαρά οικονομικά προβλήματα, με τους παίκτες να μην πληρώνονται τον μισθό τους επί σειρά μηνών,[1][2] ενώ ο σύλλογος προέβη και σε τρεις αλλαγές προπονητών στη διάρκεια της σεζόν[3][4] και ο πρόεδρος Ζοάο Μπαρτολομέου παραιτήθηκε έπειτα από σε βάρος του κατηγορίες για αφερεγγιότητα σε βάρος των παικτών.[5] Στις 29 Απριλίου 2012, καθώς οι περισσότεροι παίκτες του συλλόγου είχαν λύσει τα συμβόλαιά τους, μόνο οκτώ παίκτες εμφανίστηκαν στον αγωνιστικό χώρο για την εντός έδρας αναμέτρηση γα το πρωτάθλημα απέναντι στη ΣΝ Φεϊρένσε, με την τελική ήττα με σκορ 0–4 να έρχεται ως λογική συνέπεια.[6][7] Ο σύλλογος έδωε τους δύο τελευταίους του αγώνες, απέναντι σε Μπενφίκα και ΣΝ Νασιονάλ, με πλήρη σύνθεση, όμως τρεις παίκτες προέρχονταν από την ομάδα νέων.[8][9]
Έχοντας αποτύχει να προλάβει την προθεσμία για την δήλωση συμμετοχής στην δεύτερη κατηγορία, η Λεϊρία αυτομάτως υποβιβάστηκε στην Γ΄ Κατηγορία.[10] Έχοντας αναλάβει την δύσκολη αποστολή επανασχεδιασμού του ρόστερ από μηδενική βάση, η διοίκηση προσέλαβε αριθμό παικτών με στόχο την άμεση επάνοδο στις επαγγελματικές κατηγορίες,[11][12][13] ενώ μια δεύτερη ομάδα σχηματίστηκε και ξεκίνησε να αγωνίζεται στα τοπιοκά πρωταθλήματα της Λεϊρία, υπό την τεχνική καθοδήγηση του παλαιού παίκτη του συλλόγου Λουίς Μπίλρο.[14]
Το Εστάντιο Δρ. Μαγκαλιάες Πεσόα ανεγέρθη ενόψει του Euro 2004 το 2003, φιλοξενώντας στη διάρκεια της διοργάνωσης τους αγώνες της Κροατίας απέναντι σε Ελβετία (0–0) και Γαλλία (2–2).
Φιλοξένησε, επίσης, το 2006 τον τελικό του Πορτογαλικού Σούπερ Καπ μεταξύ των ΦΚ Πόρτο και Βιτόρια ντε Σετούμπαλ, καθώς και αυτό της επόμενης σεζόν (Σπόρτινγκ Λισαβόνας 1–0 Πόρτο).
Ο αρχιτέκτονας που έκανε τα σχέδια του γηπέδου ήταν ο Τομάς Ταβέιρα, ο οποίος σχεδίασε κι άλλα γήπεδα ενόψει του Euro 2004 στα οποία περιλαμβάνονται το Εστάντιο Μουνισιπάλ ντε Αβέιρο της Μπέιρα Μαρ καθώς και το Στάδιο Ζοζέ Αλβαλάδε της Σπόρτινγκ. Οι χώροι του γηπέδου ανήκουν στον Δήμο της Λεϊρία.
Λόγω του υπερβολικού ενοικίου που υποχρεούταν να πληρώνει, η Λείρία μετακόμισε στο Εστάντιο Μουνισιπάλ στη γειτονική πόλη της Μαρίνια Γκράντε, ενόψει της σεζόν 2011–12. Κατά την επόμενη σεζόν ο σύλλογος μετακόμισε εκ νέου, αυτή την φορά στο Κάμπο ντα Πορτέλα στη Σάντα Καταρίνα ντα Σέρα, έδρα της ΟΝ Σέρα.[15]