Οίκος της Ορλεάνης

Οίκος της Ορλεάνης
Χώρα	Γαλλία
Προγονικός οίκος	Βουρβόνων με καταγωγή από τη δυναστεία των Καπετιδών
Ιδρυτής	Φίλιππος της Ορλεάνης
Τελευταίος ηγεμόνας	Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας
Ίδρυση	1660
Εκθρόνιση	1848

Ο Οίκος των Βουρβόνων-Ορλεάνης (γαλλικά: Maison de Bourbon-Orléans) είναι ένας πλάγιος κλάδος του Οίκου των Βουρβόνων, που και αυτός είναι ένας πλάγιος κλάδος του Οίκου των Καπετιδών. Το πιο εξέχον μέλος είναι ο Λουδοβίκος-Φίλιππος, βασιλιάς της Γαλλίας (1830-48).

Καταγωγή

Το δουκάτο της Ορλεάνης συνήθως δινόταν στον δευτερότοκο γιο του βασιλιά της Γαλλίας ως πρόσοδος (appanage). Συνολικά δόθηκε δέκα φορές, αλλά τύχαινε οι δούκες να μην έχουν άρρενες απογόνους, ώστε να ιδρύσουν Οίκο.

Κλάδος Βαλουά-Ορλεάνης: Τη δεύτερη φορά δόθηκε από τον Κάρολο Ε΄ Βαλουά της Γαλλίας το 1392 στον δευτερότοκο γιο του Λουδοβίκο Α΄. Τον διαδέχθηκε ο Κάρολος Α΄ δούκας της Ορλεάνης, του οποίου ο γιος έγινε βασιλιάς της Γαλλίας ως Λουδοβίκος ΙΒ΄· ήταν το τελευταίο μέλος του κλάδου.

Οίκος Βουρβόνων-Ορλεάνης: Τη δέκατη φορά δόθηκε από τον Λουδοβίκο ΙΓ΄ της Γαλλίας στον δευτερότοκο γιο του Φίλιππο Α΄, που έγινε ο ιδρυτής του Οίκου. Ο διάδοχος του εκάστοτε δούκα είχε τον τίτλο του δούκα του Σαρτρ. Η διαδοχή γινόταν κάθε φορά στον πρωτότοκο.

Οι Βουρβώνοι δούκες της Ορλεάνης

• Φίλιππος Β΄ αντιβασιλιάς ως την ενηλικίωση του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Γνωστός ως fils de France ή Monsieur (ως ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια του βασιλιά). Προσφώνηση: Υψηλότατος.
• Λουδοβίκος. Γνωστός ως petit-fils de France. Προσφώνηση: Υψηλότατος.
• Λουδοβίκος-Φίλιππος Α΄. Ήταν (premier) prince du sang. Προσφώνηση: Γαληνότατος.
• Λουδοβίκος-Φίλιππος Β΄. Ήταν (premier) prince du sang. Προσφώνηση: Γαληνότατος.
• Λουδοβίκος-Φίλιππος βασιλιάς της Γαλλίας, Γ΄ ως δούκας της Ορλεάνης.
• Φερδινάνδος-Φίλιππος δούκας της Ορλεάνης
• Φίλιππος, αντί για τον τίτλο δούκας της Ορλεάνης προτιμούσε τον τίτλο κόμης του Παρισιού.
• Φίλιππος δούκας της Ορλεάνης.

Ιστορικό

Ο Φίλιππος Α΄ ήταν ο ιδρυτής του Οίκου. Οι απόγονοί του έγιναν premier princes du sang, αντικαθιστώντας τους Βουρβόνους-Κοντέ, που ήταν ως τότε οι πιο στενοί συγγενείς του βασιλιά^[1].

O Φίλιππος Β΄ ήταν αντιβασιλιάς ως την ενηλικίωση του Λουδοβίκου ΙΕ΄. Το διάστημα 1715-23 ονομάστηκε εποχή της Αντιβασιλείας. Κατοικούσε στο Παλαί Ρουαγιάλ και στο απέναντι Λούβρο εγκατέστησε τον βασιλιά. Οι οικογένειά του, οι Αυλικοί του και οι υπηρέτες του ήταν συνολικά 250 άτομα. Στα 13 έτη του ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ ανέλαβε την αρχή και επέστρεψε στις Βερσαλλίες.

O Λουδοβίκος ήταν ευλαβής. Όταν απεβίωσε η σύζυγός του, έμεινε 23 ετών χήρος, αλλά δεν έκανε δεύτερο γάμο, ούτε είχε ερωμένες. Αποσύρθηκε στη μονή της Αγ. Γενεβιέβης στο Παρίσι^[2].

Ο Λουδοβίκος-Φίλιππος Α΄ είχε διακεκριμένη στρατιωτική καριέρα και αποσύρθηκε στο Σατώ ντε Σαιντ-Ασίζ με την ερωμένη του μαρκησία ντε Μοντεσόν, που μετά νυμφεύτηκε μοργανατικά.

Ο Λουδοβίκος-Φίλιππος Β΄ νυμφεύτηκε τη Λουίζα-Μαρία-Αδελαΐδα, μοναδική κληρονόμο των Βουρβόνων-Παντιέβρ, που είχαν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο: 6.000.000 λίβρες (£20 εκατομμύρια στην εποχή μας) και 500.000 λίβρες ετήσιο εισόδημα (£1.7 εκατομμύρια) ήταν η προίκα της και όταν απεβίωσε ο πατέρας της, κληρονόμησε εισοδήματα και πύργους. Όταν το 1790 η Επανάσταση κατάργησε τους τίτλους, ο Λουδοβίκος-φίλιππος Β΄ ονομάστηκε Φίλιππος Ισότητα (Philippe Egalité): ήταν ο μόνος με βασιλικό αίμα που υποστήριξε ενεργά την επανάσταση. Ψήφισε την εκτέλεση του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ και κέρδισε τη συμπάθεια των επαναστατών και την εχθρότητα των μοναρχικών. Τα περισσότερα μέλη του Οίκου αναγκάστηκαν να φύγουν. Ο γιος του διέφυγε στην Αυστρία, προκαλώντας τη φυλάκιση του Λουδοβίκου-Φιλίππου Β΄. Την εποχή της Τρομοκρατίας δικάστηκε και εκτελέστηκε με διαταγή του Ροβεσπιέρου το 1793. Η χήρα του, έπειτα από πέντε έτη, εξορίστηκε στην Ισπανία.

Ο Λουδοβίκος-Φίλιππος είχε διαφύγει στην Αυστρία. Ο αδελφός του Λουί-Αντουάν απεβίωσε στην Αγγλία, η αδελφή του φυλακίστηκε και μετά διέφυγε στην Ελβετία και ο μικρότερος Λουί-Σαρλ φυλακίστηκε και μετά απεβίωσε στις ΗΠΑ. Το 1814 παλινορθώθηκε η Μοναρχία και ο Λουδοβίκος-Φίλιππος, η μητέρα του και η αδελφή του επέστρεψαν. Ο Λουδοβίκος ΙΗ΄ τους απέδωσε την περιουσία· τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Κάρολος Ι΄, που εκτοπίστηκε με την Ιουλιανή Επανάσταση του 1830. Τότε έγινε βασιλιάς ο Λουδοβίκος-Φίλιππος. Κυβέρνησε με Σύνταγμα, ονομάστηκε βασιλιάς των Γάλλων (αντί της Γαλλίας) και δέχθηκε την τρίχρωμη σημαία. Ωστόσο η Επανάσταση του 1848 τον εκτόπισε στην Αγγλία, όπου απεβίωσε. Κατά τη βασιλεία του Ναπολέοντος Γ΄ από τον Οίκο του Βοναπάρτη (1852-70), οι Ορλεανιστές υποστήριζαν την επιστροφή του εγγονού του Λουδοβίκου-Φιλίππου, του Φιλίππου κόμη του Παρισιού, ενώ οι Νομιμόφρονες την επιστροφή του εγγονού του Λουδοβίκου Ι΄, του Ερρίκου (Ε΄) κόμη τού Σαμπόρ. To 1870 οι περισσότεροι βουλευτές ήταν μοναρχικοί, όπως και ο Πρόεδρος. Ο Φίλιππος πρότεινε να βασιλεύσει πρώτα ο άτεκνος Ερρίκος (Ε΄), ο οποίος όμως δεν δεχόταν την τρίχρωμη σημαία. Το 1883 ο Ερρίκος (Ε΄) απεβίωσε και οι Ορλεανιστές πρότειναν τον υποψήφιό τους, αλλά η διάθεση του Κοινοβουλίου για παλινόρθωση είχε αλλάξει^[3]. Από τους Νομιμόφρονες, άλλοι υποστήριξαν τον κλάδο της Ορλεάνης και άλλοι τον πρεσβύτερο κλάδο των Βουρβόνων-Ισπανίας (Καρλιστές), αν και το 1713, για να αποκτήσουν οι Βουρβόνοι το θρόνο της Ισπανίας, αποκήρυξαν αυτόν της Γαλλίας.

Ο Φίλιππος κόμης του Παρισιού είχε μικρότερο αδελφό τον Ροβέρτο δούκα του Σαρτρ. Ο δισεγγονός αυτού Ερρίκος (Ζ΄) κόμης του Παρισιού (γενν. 1933), είναι από το 1999 ο διεκδικητής του στέμματος της Γαλλίας.

Γενεαλογία Βουρβώνων-Ορλεάνης

Λουδοβίκος ΙΓ΄ βασ. της Γαλλίας ΟΙΚΟΣ ΒΟΥΡΒΟΝΩΝ

Λουδοβίκος ΙΔ΄ βασ. της Γαλλίας

Φίλιππος Α΄ δούκας της Ορλεάνης ΚΛΑΔΟΣ ΒΟΥΡΒΟΝΩΝ-ΟΡΛΕΑΝΗΣ

Φίλιππος Β΄ δούκας της Ορλεάνης

Λουδοβίκος δούκας της Ορλεάνης

Λουδοβίκος-Φίλιππος Α΄ δούκας της Ορλεάνης

Λουδοβίκος-Φίλιππος Β΄ δούκας της Ορλεάνης

Λουδοβίκος-Φίλιππος βασ. της Γαλλίας

Αντώνιος-Φίλιππος δούκας του Μονπανσιέ

Λουδοβίκος-Κάρολος κόμης του Μπωζολαί

Φερδινάνδος-Φίλιππος δούκας της Ορλεάνης

Λουδοβίκος δούκας του Νεμούρ

Φραγκίσκος πρίγκιπας του Ζουανβίλ

Ερρίκος δούκας του Ωμάλ

Αντώνιος δούκας του Μονπανσιέ

Φίλιππος (Ζ΄) κόμης του Παρισιού

Ροβέρτος δούκας του Σαρτρ

Γκαστόν κόμης του Ε ΚΛΑΔΟΣ ΟΡΛΕΑΝΗΣ-ΜΠΡΑΓΚΑΝΣΑ

Φερδινάνδος δούκας του Αλανσόν

Πέτρος δούκας του Παντιέβρ

Λουδοβίκος πρίγκιπας του Κοντέ

Αντώνιος δούκας του Γκαλιέρα ΚΛΑΔΟΣ ΓΚΑΛΙΕΡΑ

Φίλιππος (Η΄) δούκας της Ορλεάνης

Φερδινάνδος δούκας του Μονπανσιέ

Ερρίκος πρίγκιπας της Ορλεάνης

Ιωάννης (Γ΄) δούκας του Γκιζ

Εμμανουήλ δούκας του Βαντόμ

(νόθος) Πέτρος

Αλφόνσος δούκας της Γκαλιέρα

Λουδοβίκος Φερδινάνδος πρίγκιπας της Ισπανίας

Ερρίκος (ΣΤ΄) κόμης του Παρισιού

Αλβάρο δούκας της Γκαλιέρα

Αλφόνσος

Αταούλφος πρίγκιπας της Ορλεάνης

Ερρίκος (Ζ΄) κόμης του Παρισιού

Φραγκίσκος-Γκαστόν δούκας της Ορλεάνης

Μιχαήλ κόμης του Εβρέ

Ιάκωβος δούκας της Ορλεάνης

Τιμπώ κόμης του Λα Μαρς

Αλφόνσος διάδοχος της Γκαλιέρα

Αλβάρο-Χάιμε

Φραγκίσκος κόμης του Κλερμόντ

Ιωάννης (Δ΄) δούκας του Βαντόμ

Εύδης δούκας της Ανγκουλέμ

Κάρολος-Φίλιππος δούκας του Ανζού

Φραγκίσκος του Ντρε κόμης του Ντρε

Κάρολος-Λουδοβίκος δούκας του Σαρτρ σύζ.Ιλεάνα Μάνου

Φούλκων πρίγκιπας του Ωμάλ

Ροβέρτος κόμης του Λα Μαρς

Αλφόνσος δούκας της Γκαλιέρα

Αλβάρο

Ανδρέας

Αλοΐς

Γκαστόν πρίγκιπας της Ορλεάνης

Ιωσήφ πρίγκιπας της Ορλεάνης

Πέτρος πρίγκιπας της Ορλεάνης

Φίλιππος πρίγκιπας της Ορλεάνης

Φίλιππος πρίγκιπας της Ορλεάνης

Κωνσταντίνος πρίγκιπας της Ορλεάνης

Αλφόνσος

Άιντεν

Αλόνσο

Παραπομπές

1. [1] -Premier Prince du Sang
2. [2] - French
3. «Chambord, Henri Charles Ferdinand Marie, Comte de». Encyclopædia Britannica Eleventh Edition. 1911. http://www.1911encyclopedia.org/Henri_Charles_Ferdinand_Marie_Chambord. Ανακτήθηκε στις 2008-12-21. 

Πινακοθήκη

• 
  O θυρεός της Ορλεάνης και γύρω η διάκριση του Αγ. Πνεύματος
• 
  Ο θυρεός του Λουδοβίκου-Φιλίππου βασιλιά των Γάλλων (1830-48)
• 
  Η οικογένεια του Φιλίππου Α΄ δούκα της Ορλεάνης
• 
  Ο θυρεός του κλάδου της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα
• 
  Ο θυρεός του κλάδου της Ορλεάνης-Γκαλιέρα

Περαιτέρω ανάγνωση

• Henry, Lucien Edward (1882). The Royal Family of France : twelve lectures on curren French history. Europe in 1882: Out of the shadow. Paris: Librairie Galignani.