Οι φόνοι του Νυχτολούλουδου

Οι φόνοι του Νυχτολούλουδου
Εξώφυλλο ελληνικής έκδοσης
ΣυγγραφέαςΆντονι Χόροβιτς
ΜεταφραστήςΧριστιάννα Σακελλαροπούλου
ΤίτλοςMoonflower Murders
ΓλώσσαΑγγλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης20  Αυγούστου 2020
Μορφήμυθιστόρημα
ΘέμαΑστυνομικό μυθιστόρημα
ΠροηγούμενοΟι φόνοι της κίσσας
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Φόνοι του Νυχτολούλουδου είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα τού 2020, γραμμένο από τον Βρετανό συγγραφέα Άντονι Χόροβιτς (Anthony Horowitz) και το δεύτερο μυθιστόρημα στη σειρά με πρωταγωνίστρια τη Σούζαν Ράιλαντ (Susan Ryeland).

Στο μυθιστόρημα, το οποίο έλαβε θετικές κριτικές για την ενδιαφέρουσα πλοκή του και τον γοργό ρυθμό αφήγησης και που χαρακτηρίστηκε ως «μια άψογη ανανέωση των κλασικών αστυνομικών μυθιστορημάτων της χρυσής εποχής»[1] χρησιμοποιείται —όπως και στο προηγούμενο μυθιστόρημα της σειράς, το Οι φόνοι της κίσσας— η τεχνική του εγκιβωτισμού.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Σούζαν Ράιλαντ, η οποία διευθύνει με τον αρραβωνιαστικό της Ανδρέα ένα ξενοδοχείο στην Κρήτη, που ονομάζεται Πολύδωρος (Polydorus),[2] το οποίο αντιμετωπίζει δυσκολίες, προσεγγίζεται από τον Λόρενς και την Πολίν Τρεχέρν (Lawrence and Pauline Treherne), ιδιοκτήτες του Branlow Hall, ενός ξενοδοχείου στην Αγγλία. Οι Τρεχέρν εξηγούν ότι πριν από οκτώ χρόνια έγινε ένας φόνος στο ξενοδοχείο τους. Ο συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων Άλαν Κόνγουεϊ (του οποίου η Ζούζαν ήταν επιμελήτρια, στον εκδοτικό οίκο που εξέδιδε τα βιβλία του) χρησιμοποίησε τα γεγονότα ως βάση για το μυθιστόρημά του «Ο Άττικους Πυντ αναλαμβάνει την υπόθεση» (Atticus Pünd takes the case).

Η κόρη των Τρεχέρν, Σέσιλι (Cecily), τηλεφώνησε στους γονείς της, αφού διάβασε το βιβλίο, λέγοντάς τους ότι το βιβλίο αποδεικνύει πως ο άνδρας που βρίσκεται στη φυλακή για τον φόνο, ο Στέφαν Κοντρέσκου (Stefan Codrescu), είναι αθώος. Λίγο μετά από αυτό το τηλεφώνημα η Σέσιλι εξαφανίστηκε.

Η Σούζαν αποδέχεται μια προσφορά δέκα χιλιάδων λιρών,[3] για να επιστρέψει στην Αγγλία, να μείνει στο ξενοδοχείο τους και να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε γνώση μπορεί να έχει αποκτήσει, όταν είχε αναλάβει την επιμέλεια του βιβλίου, για να βρει τη Σέσιλι και τον αληθινό δολοφόνο τού Φρανκ Πάρις (Frank Parris).

Η Σούζαν αναλύει το μυθιστόρημα προσεκτικά και ανακαλύπτει τόσο τον αληθινό δολοφόνο που διέπραξε τη δολοφονία πριν από οκτώ χρόνια όσο και το πού βρίσκεται η Σέσιλι. Σε μια συνάντηση στο ξενοδοχείο Branlow Hall, με την οικογένεια Τρεχέρν και τον αστυνομικό ντετέκτιβ, η Σούζαν αποκαλύπτει τον δολοφόνο.

Το μυθιστόρημα περιλαμβάνει επίσης εγκιβωτισμένο το πλήρες κείμενο του μυθιστορήματος «Ο Άττικους Πυντ αναλαμβάνει την υπόθεση» (Atticus Pünd takes the case),[4] και οι αναγνώστες μπορούν να δουν τα σημεία που ο φανταστικός συγγραφέας Κόνγουεϊ περιέλαβε στοιχεία που συντελούν στην επίλυση του πραγματικού εγκλήματος.

Κριτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μυθιστόρημα έλαβε γενικά θετικές κριτικές από διάφορους κριτικούς.

Ο Michael Dirda στην κριτική του στην Washington Post[5] αναφέρει πως ο Άντονι Χόροβιτς επιδεικνύει μια εξυπνάδα και φινέτσα που μπορεί να ζηλέψει ακόμα και η Άγκαθα Κρίστι και πως εισάγει μια έξυπνη νέα προσέγγιση στα κλασικά αστυνομικά μυθιστορήματα.

Η Sarah Lyall, γράφοντας στους The New York Times,[6] το χαρακτήρισε ως ένα κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα της χρυσής εποχής, με μια σύγχρονη ή μεταμοντέρνα προσέγγιση, και εντυπωσιάστηκε από τη συνεχή ροή της υψηλής ποιότητας γραφής του συγγραφέα.

Η κριτική τού Kirkus Reviews[7] βρήκε το μυθιστόρημα «υπερβολικό» και το εγκιβωτισμένο μυθιστόρημα εκτενές, που θα αποσπάσει την προσοχή από τους «ντετέκτιβ της πολυθρόνας» / αναγνώστες του.

Η Χίλντα Παπαδημητρίου στο bookpress.gr[8] επισημαίνει πως «οι κριτικοί λογοτεχνίας χαρακτηρίζουν τα αμιγώς αστυνομικά βιβλία του ως μεταμυθοπλαστικά μυστήρια (metafictional mysteries), εμένα πάλι μού θυμίζουν τις ξύλινες μπαμπούσκες που κρύβουν ιστορίες μέσα σε ιστορίες, οι οποίες παραπέμπουν σε άλλες ιστορίες και σε ήρωες άλλων συγγραφέων» και καταλήγει: «τα πάντα στα βιβλία του Horowitz κινούνται και τροφοδοτούνται από ιστορίες, παλιές και καινούργιες, μυθοπλαστικά ευρήματα, συγγραφικά κόλπα και ανελέητες επεμβάσεις επιμελητών. Ίσως φανεί υπερβολικό αλλά το τέλος του βιβλίου μού έφερε στο μυαλό τον Πουκ που ζητάει από το κοινό να σκεφτεί το έργο (Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας) σαν δικό του όνειρο, και να είναι επιεικής με τον συγγραφέα, κλείνοντας το μάτι στον σύγχρονο αναγνώστη.»

Τέλος, ο Δημήτρης Καραθάνος στο athensvoice.gr[9] αναφέρει πως πρόκειται για «ένα μυθιστόρημα στην παράδοση των κλασικών whodunit τής Αγκάθα Κρίστι, ένα βιβλίο που θα διαβαστεί μονορούφι από όσους λαχταρούν ένα βιβλίο με ατμόσφαιρα, σασπένς, απολαυστική πλοκή, (…) εκεί όπου η ακαταμάχητη ιστορία αγγλικού μυστηρίου συναντά το συγγραφικό μπρίο ενός παγκόσμια αναγνωρισμένου στιλίστα της αστυνομικής λογοτεχνίας».

Τηλεοπτική προσαρμογή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2023 το BBC άρχισε να γυρίζει μια τηλεοπτική σειρά βασισμένη στο «Οι φόνοι του Νυχτολούλουδου» (Moonflower Murders), που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2024. Η Lesley Manville(en) και ο Timothy McMullan(en) επανέλαβαν τους ρόλους τους ως Σούζαν Ράιλαντ (Susan Ryeland) και Άττικους Πυντ (Atticus Pünd), όπως ακριβώς συνέβη και με το προηγούμενο βιβλίο της σειράς, Οι φόνοι της κίσσας (Magpie murders).[10]

Εργογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Lloyd & Brown 2020.
  2. ↑ Χόροβιτς 2021, σελ. 9 κ.ε.
  3. ↑ Χόροβιτς 2021, σελ. 32.
  4. ↑ Χόροβιτς 2021, σελ. 262–547 (με χωριστή αρίθμηση στο κάτω —αντί για το πάνω, όπως στο υπόλοιπο μυθιστόρημα— μέρος της σελίδας με τους αριθμούς 1–286).
  5. ↑ Dirda 2020.
  6. ↑ Lyall 2020.
  7. ↑ Kirkus 2020.
  8. ↑ Παπαδημητρίου 2021.
  9. ↑ Καραθάνος 2021.
  10. ↑ Hibbs 2023.