Ουμούρ του Αϊδινίου
| Ουμούρ του Αϊδινίου | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Umur Bey Aydınoğlu (Τουρκικά) |
| Γέννηση | 1309 Αϊδίνιο |
| Θάνατος | 1348 Σμύρνη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Μπεηλίκι του Αϊδίν |
| Θρησκεία | Ισλάμ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ναυτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Bey of Aydin (1334–1348) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ουμούρ Γαζί, Γαζί Ουμούρ ή Ουμούρ το Λιοντάρι,[1] σύγχρονη τουρκική: Aydınoğlu Umur Bey, (π. 1309–1348), γνωστός και ως Ουμούρ Πασάς[1] ήταν ο δεύτερος Τούρκος μπέης τού Αϊδινίου, στην ακτή τού Αιγαίου της Μ. Ασίας, από το 1334 έως το 1348. Ήταν διάσημος για τις ναυτικές του αποστολές. Ως συγγραφέας, ποιητής και προστάτης των τεχνών και των επιστημών, το Kαλιλά και Ντεμνά μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα περσικά κατά τη διάρκεια της βασιλείας του.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ουμούρ περιγράφηκε σε ένα επικό χρονικό Düstürnâme-i Enverî, γραμμένο από τον ποιητή και ιστορικό Ενβερί κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού σουλτάνου Μεχμέτ Β΄, ως «το «λιοντάρι τού Θεού» που ηγείται ενός δίκαιου και ιερού πολέμου κατάκτησης εναντίον των «κακών» και των απίστων Χριστιανών".[1] Σύμφωνα με μία αναξιόπιστη, αλλά περιγραφική πηγή, δύο Βενετοί πρεσβευτές παρατήρησαν ότι ήταν πάρα πολύ παχύς με στομάχι «σαν κασετίνα κρασιού». Τον είχαν βρει να φοράει μεταξωτά, να πίνει γάλα αμυγδάλου και να τρώει αυγά με μπαχαρικά από χρυσό κουτάλι.[2] Ο Ουμούρ Γαζί ήταν πιστός σύμμαχος και φίλος τού Αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και τού παρείχε υλική βοήθεια κατά τις στρατιωτικές του εκστρατείες, ιδιαίτερα κατά τον Βυζαντινό Εμφύλιο Πόλεμο των ετών 1341–1347.[3] Προφανώς έστειλε 380 πλοία και 28.000 άνδρες για να τον βοηθήσουν στη σύγκρουση, και πολιόρκησε την πόλη Διδυμότειχο στη Θράκη, στην Ελλάδα.[4] Ο Αυτοκράτορας Ιωάννης ΣΤ΄ φέρεται να θρήνησε τον θάνατό του.[5] Στο απόγειο της ισχύος του, το εμιράτο τού Αϊδινίου διέθετε 350 πλοία και 15.000 άνδρες.
Η λεηλασία τού Ουμούρ στη χριστιανική ναυτιλία, οδήγησε στην κήρυξη των Σταυροφοριών για τη Σμύρνη εναντίον του από τον πάπα Κλήμη ΣΤ΄ το 1343. Το 1348 ο στόλος του καταστράφηκε από συμμαχικό στόλο από τη Βενετία, τους Ιππότες της Ρόδου και την Κύπρο. Ο Ουμούρ σκοτώθηκε από καταιγισμό βελών, σκαρφαλώνοντας στα τείχη τού Κάστρου της Σμύρνης, κατά τη διάρκεια μίας προσπάθειας ανακατάληψης. Στη θέση του διορίστηκε ο μεγαλύτερος αδελφός του Χιζίρ Μπέης.[6]
Η σύγχρονη συνοικία της Σμύρνης Gaziemir (Γαζί Εμίρ) πήρε το όνομά του.
Bιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Donald MacGillivray Nicol, The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453, Cambridge University Press, 1993, (ISBN 978-0-521-43991-6), p. 144.
- ↑ Foss, Clive (1979). Ephesus After Antiquity: A Late Antique, Byzantine, and Turkish City. σελ. 152. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2014.
- ↑ Nicol, Last Centuries, p. 202
- ↑ Najeebabadi, History of Islam Vol.3, p.374-375
- ↑ Nicol, Last Centuries, p. 203
- ↑ Kenneth Meyer Setton, The Papacy and the Levant, 1204–1571, vol. I (Philadelphia: American Philosophical Society, 1976), pp. 184–223
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- İnalcık, Halil (1993). «The Rise of the Turcoman Maritime Principalities in Anatolia, Byzantium, and the Crusades». The Middle East & the Balkans Under the Ottoman Empire: Essays on Economy & Society (PDF). Indiana University Turkish Studies Department. σελίδες 309–341. ISBN 1878318047. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2022.
- Lemerle, Paul (1957). L'émirat d'Aydin, Byzance et l'Occident: Recherches sur la "Geste d'Umur Pacha". Bibliothèque byzantine: Etudes No. 2. Paris: Presses Universitaires de France.