Τα πάθη είναι έννοια την οποία ο Αριστοτέλης χρησιμοποιεί στα ηθικά έργα του (κυρίως στα Ηθικά Νικομάχεια), στη Ρητορικὴ και στο Περί ψυχής[1]. Κατά τον φιλόσοφο είναι ενδεικτικά τα εξής: η επιθυμία, η οργή, ο φόβος, το θάρρος, ο φθόνος, η χαρά, η φιλία, το μίσος, ο πόθος, η ζήλεια και η ευσπλαχνία[2]. Επίσης, θεωρεί ότι τα κοινά πάθη ενίοτε χρειάζονται, αλλά ότι είναι απαραίτητο κάθε ανθρώπινο ον να μάθει πώς να τα ελέγχει με τον σωστό τρόπο, στον σωστό χρόνο[3].