Πάπυρος του Πρις
.jpg)
Ο Πάπυρος του Πρις είναι το αρχαιότερο δείγμα φιλολογικού συγγράμματος σε πάπυρο.[1] Ονομάζεται έτσι από τον αρχαιολόγο Εμίλ Πρις ντ' Αβέν (γαλλ. Émile Prisse d'Avesnes), που τον αγόρασε το 1856 στις Θήβες και τον δώρισε στην Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας.
Περιγραφή και ιστορική τοποθέτηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χρονολογείται στην εποχή της αρχαίας αιγυπτιακής 12ης Δυναστείας,[2] και περιέχει τις δύο τελευταίες σελίδες των συμβουλών του μεγάλου βεζίρη Καγκενμί, ο οποίος είχε υπηρετήσει τον Φαραώ Φθα-Χοτέπ την εποχή της 5ης Δυναστείας. Είναι μια συλλογή ηθικών αποφθεγμάτων και καθοδηγήσεων για την εξάσκηση της αρετής. Είναι αντίγραφο που βρέθηκε σε τάφο της 11ης Δυναστείας, είναι αρχαιότερο της επιδρομής των Υξώς, και μπορεί να θεωρηθεί γραμμένο περί το 2500 π.Χ.. Η αρχαία ιερατική γραφή ήταν το συνηθισμένο είδος της γραφής στην Αίγυπτο, και όπως απέδειξε ο De Rozngé, αυτή τη γραφή χρησιμοποίησαν οι Υξώς αργότερα για να σχηματίσουν δικό τους αλφάβητο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Φρέντερικ Κένυον (1863-1952) (1899). The palaeography of Greek papyri. Oxford: Clarendon Press. σελίδες 14. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2011.
- ↑ I. E. S. Edwards, N. G. L. Hammond, C. J. Gadd, The Cambridge Ancient History, Cambridge University Press 1975, σ. 159
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Instruction addressed to Kagemni in M. Lichtheim, Ancient Egyptian Literature, Volume I, 1973, σσ. 59ff
- The Instruction of Ptahhotep in M. Lichtheim, Ancient Egyptian Literature, Volume I, 1973, pp.61ff
- Έντουαρντ Μοντ Θόμπσον (1840-1929), Σπυρίδων Λάμπρου (1851-1919) (μετ.) (1903). Εγχειρίδιον ελληνικής και λατινικής παλαιογραφίας. Εν Αθήναις: Τύποις Π. Δ. Σακελλαρίου. σελίδες 17. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2011.