Πέτρος των Μεδίκων, ο Άτυχος
| Πέτρος Β΄ | |
|---|---|
 Ο Πέτρος Β΄ σε προσωπογραφία του Άνιολο Μπροντσίνο | |
κυβερνήτης της Φλωρεντίας | |
| Περίοδος | 1492 - 1494 |
| Προκάτοχος | Λαυρέντιος Α΄ ο Μεγαλοπρεπής |
| Διάδοχος | Σαβοναρόλα, μετά Τζοβάνι |
| Γέννηση | 15 Φεβρουαρίου 1472 |
| Θάνατος | 28 Δεκεμβρίου 1503 (31 ετών) |
| Σύζυγος | Αλφονσίνα Ορσίνι |
| Επίγονοι | Λαυρέντιος Β΄ δούκας του Ουρμπίνο Κλαρίσα |
| Οίκος | Μεδίκων |
| Πατέρας | Λαυρέντιος Α΄ ο Μεγαλοπρεπής |
| Μητέρα | Κλαρίσα Ορσίνι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
O Πέτρος Β΄ ο Άτυχος, ιταλ. Piero II il Sfortunato, (15 Φεβρουαρίου 1472 - 28 Δεκεμβρίου 1503)[1] από τον Οίκο των Μεδίκων, ήταν κυβερνήτης της Φλωρεντίας (1492-1494), ώσπου εξορίστηκε. Το προσωνύμιο "Άτυχος" αποτελεί ευφημισμό, που διατύπωσαν διπλωματικά όσοι δεν ήθελαν να πουν αποτυχημένος, αφού η αναποτελεσματική δίχρονη εξουσία του οδήγησε στην παράδοση πόλεων της Τοσκάνης στους Γάλλους και την καταστροφική τετραετία αναρχίας του φανατικού Δομινικανού ιερέα Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Λαρέντιου Α΄ του Mεγαλοπρεπούς και της Κλαρίσα Ορσίνι, κόρης του Τζάκοπο κυρίου του Μοντεροτόντο και του Μπρατσιάνο. Τον αποκαλούσαν και Πέτρο (γιο) του Λαυρέντιου (Piero di Lorenzo) ή ανόητο (il fatuo). Μικρότεροι αδελφοί του ήταν ο (Τζιοβάνι) Πάπας Λέων Ι΄ και ο Τζουλιάνο Β΄ κυβερνήτης της Φλωρεντίας και δούκας του Νεμούρ.[1]
Εκπαιδεύτηκε, ώστε να διαδεχθεί τον πατέρα του ως αρχηγός της οικογένειας των Μεδίκων και ως de facto κυβερνήτης της Φλωρεντίας, με σπουδαίους διδασκάλους όπως ο Άντζελο Πολιτσιάνο. Ωστόσο ο αδύναμος, αλαζονικός και απείθαρχος χαρακτήρας του αποδείχθηκε ακατάλληλος για να αναλάβει μία τέτοια θέση.
Όταν απεβίωσε ο πατέρας του στις 8 Απριλίου 1492 -ο ίδιος ήταν μόλις 20 ετών- τέθηκε ως ενδεχόμενο να τον διαδεχθεί. Το αρμόδιο συμβούλιο των εβδομήντα της πόλης διχάστηκε. Από τη μία, ο πατέρας του δεν ήταν de jure άρχοντας και ο Πέτρος δεν είχε συμπληρώσει την απαιτούμενη ηλικία. Απ' την άλλη, αναγνώρισε ότι η οικογένεια των Μεδίκων είχε την ουσιαστική στήριξη και αγάπη του λαού. Το επιχείρημα αυτό υπερίσχυσε και ψηφίστηκαν οι διατάξεις που επέτρεψαν στον Πέτρο να οριστεί Συνδέων (Accoppiatore) με σχεδόν απεριόριστες διοικητικές και οικονομικές εξουσίες.
Στην αρχή υπήρχε μία σύντομη περίοδος ειρήνης, αλλά η εύθραυστη ισορροπία μεταξύ των ιταλικών κρατών που είχε με κόπο θεμελιωθεί από τον πατέρα του, κατέρρευσε το 1494, όταν ο γαλλικός στρατός του Κάρολου Η΄ κλήθηκε από τον άρχοντα του Μιλάνου Λουδοβίκο Σφόρτσα να περάσει τις Άλπεις για να τον αποκαταστήσει στην εξουσία του Μιλάνου. Ωστόσο ο Κάρολος Η΄ δεν αρκέστηκε σ' αυτό. Προβάλλοντας κληρονομικά δικαιώματα διεκδίκησε και το βασίλειο της Νάπολης, που τότε ήλεγχαν οι Ισπανοί βασιλείς της Αραγωνίας. Τον Σφόρτσα είχε εκτοπίσει ο ανιψιός του Τζαν Γκαλεάτσο Σφόρτσα. Πράγματι ο Κάρολος Η΄ τον αποκατέστησε στο Μιλάνο.
Ο βασιλιάς της Γαλλίας ζήτησε να διασχίσει την Τοσκάνη για να πάει στη Νάπολη και ο Πέτρος Β΄ αρχικά δήλωσε ουδετερότητα. Αυτό δεν έγινε δεκτό από τον Κάρολο Η΄, που ήθελε να εξασφαλίσει γραμμές επικοινωνίας με το Μιλάνο και ξεκίνησε να εισβάλλει στην Τοσκάνη. Ο Πέτρος Β΄ προσπάθησε να αντισταθεί, αλλά οι αξιωματούχοι της πόλης, που είχαν επηρεαστεί από τα κηρύγματα τού φανατικού Δομινικανού ιερέα Σαβοναρόλα, δεν τον υποστήριξαν καθόλου. Ακόμη και τα εξαδέλφια του αυτομόλησαν στον βασιλιά της Γαλλίας. Ο Πέτρος Β΄ έχασε τον έλεγχο και παρέδωσε στον Κάρολο Η΄, που ο στρατός του πλησίαζε στη Φλωρεντία, ό,τι του ζήτησε: τα κυριότερα φρούρια της Τοσκάνης και το λιμάνι του Λιβόρνο. Από την κακή διαχείριση της υπόθεσης και την αποτυχία του να διαπραγματευτεί καλύτερους όρους, δημιουργήθηκαν βίαιες αναταραχές στην πόλη και οι Μέδικοι εκδιώχθηκαν. Μανιασμένος ο όχλος λεηλάτησε το παλάτσο Μέντιτσι και επικράτησε αναρχία. Οι Μέδικοι εξορίστηκαν επίσημα· για τα επόμενα 18 έτη θα ζούσαν μακριά από τη Φλωρεντία. Με τη βοήθεια του Φιλίππε ντε Κομίνες κατέφυγαν στη Βενετία.
Το 1503 η Γάλλοι πολέμησαν με τους Ισπανούς στη Γκαέτα (στόμιο του ποταμού Καριλιάνο) για την κυριαρχία στο βασίλειο της Νάπολης. Ο Πέτρος Β΄ συμμετείχε στη μάχη στο πλευρό των Γάλλων, που ηττήθηκαν. Στην προσπάθειά του να διαφύγει στις 28 Δεκεμβρίου, πνίγηκε στον ποταμό Καριλιάνο, σε ηλικία 31 ετών.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1486 νυμφεύτηκε την Αλφονσίνα Ορσίνι, κόρη του Ρομπέρτο κόμη του Ταλιακότσο, ένα γάμο που είχε ρυθμίσει ο σύζυγος της θείας του Νανίνας, ο Μπερνάρντο Ρουτσελάι. Ο γάμος έγινε με τη νύφη και με αντιπρόσωπο του Πέτρου Β΄, τον Μπερνάρντο.[2] Οι δύο τους συναντήθηκαν το 1488. Είχαν τέκνα:
- Λαυρέντιος Β΄ 1492-1519, κυβερνήτης της Φλωρεντίας, δούκας του Ουρμπίνο.[1]
- Κλαρίσα 1493-1528, παντρεύτηκε τον Φιλίππο Στρότσι τον Νεότερο τραπεζίτη και υποστηρικτή των Μεδίκων.[1]
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Πρόγονοι του Πέτρου Β΄ του Άτυχου | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Tomas 2003, σελ. 7.
- ↑ Gilbert 1949, σελ. 105.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Gilbert, Felix (1949). «Bernardo Rucellai and the Orti Oricellari: A Study on the Origin of Modern Political Thought». Journal of the Warburg and Courtauld Institutes (Warburg Institute) 12: 101–131. doi:.
- Tomas, Natalie R. (2003). The Medici Women: Gender and Power in Renaissance Florence. Aldershot: Ashgate. ISBN 0754607771.
