Πίναρα
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Συντεταγμένες: 36°29′20.94″N 29°15′30.06″E / 36.4891500°N 29.2583500°E
| Πίναρα | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | αρχαία πόλη και αρχαιολογική θέση |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 36°29′21″N 29°15′30″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Μούγλων και Φετχιγιέ |
| Χώρα | Τουρκία[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Τα Πίναρα ήταν αρχαία ελληνική μεσόγεια πόλη της Λυκίας που βρίσκονταν επί λόφου στους πρόποδες του όρους Κράγου, δεξιά του Ξάνθου ποταμού. Αποτελούσε αποικία των Ξανθίων. Οι δε πολίτες της ονομάζονταν Πιναρείς. Το όνομα Πίναρα στη λυκιακή τοπική διάλεκτο σήμαινε κατοικήσιμος λόφος ενώ παλαιότερη ονομασία της πόλης ήταν Αρτύμνησος. Επώνυμος ήρωας της πόλης του οποίου υπήρχε και ιερό λατρείας ήταν ο Πίναρος.
Τα Πίναρα αποτελούσαν μία από τις έξι επισημότερες πόλεις της Λυκίας και αποτελούσε μέρος της λεγόμενης Συμπολιτείας των Λυκίων και μάλιστα με ισχύ τριών ψήφων στις διάφορες ψηφοφορίες, με ανάλογες βέβαια υποχρεώσεις. Κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το (333 π.Χ.), καταλήφθηκε μαζί με τις άλλες πόλεις της Ξάνθου, των Πατάρων κ.λπ. Στη συνέχεια πέρασε στο Βασίλειο της Περγάμου και μετά, το 133 π.Χ., υπό ρωμαϊκή κατοχή όπου και συνέχισε η μεγάλη ανάπτυξή της. Το 141 και το 240 (μ.Χ.) υπέστη μεγάλες ζημιές από καταστροφικούς σεισμούς.
Κατά τον 6ο αιώνα τα Πίναρα αναφέρονται από τον Ιεροκλή ως μία από τις 34 πόλεις της επαρχίας Λυκίας, ενώ στα εκκλησιαστικά χρονικά ως έδρα επισκόπου της ίδιας επαρχίας υπό μητροπολίτη Μύρων. Γνωστοί επίσκοποι της μητρόπολης αυτής (Μύρωνος) φέρονται οι: Ευστάθιος, Ηλιόδωρος, Ζήνας, Θεόδωρος, και Αθανάσιος.
- Από τα Πίναρα καταγόταν και ο Άγιος Νικόλαος (Μύρων).
Από τον 9ο αιώνα φαίνεται η πόλη να εγκαταλείφθηκε πιθανόν από εχθρικές επιδρομές όπου και ερημώθηκε.
Των Πινάρων σώζονται αργυρά και χάλκινα νομίσματα και σημαντικά ερείπια μεταξύ των οποίων το αρχαίο θέατρό της, σε άριστη σχεδόν κατάσταση, λαξευτοί ανάγλυφοι τάφοι κ.ά.. Στη θέση των αρχαίων Πινάρων βρίσκεται σύγχρονη πόλη που ονομάζεται Μίναρα ή Μίναρε.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη" τομ.Κ΄, σελ.214.
