| Πακ Πονγκ Τζου 박봉주 | |
|---|---|
| Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κρατικών Υποθέσεων της Βόρειας Κορέας | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 29 Ιουνίου 2016 | |
| Πρόεδρος | Κιμ Γιονγκ Ουν |
| 9ος Πρωθυπουργός της Βόρειας Κορέας | |
| Περίοδος 1 Απριλίου 2013 – 11 Απριλίου 2019 | |
| Ηγέτης | Κιμ Γιονγκ Ουν |
| Προκάτοχος | Τσόε Γιονγκ Ριμ |
| Διάδοχος | Κιμ Γιάε Ριόνγκ |
| Περίοδος 3 Σεπτεμβρίου 2003 – 11 Απριλίου 2007 | |
| Ηγέτης | Κιμ Γιονγκ Ιλ |
| Προκάτοχος | Χονγκ Σονγκ Ναμ |
| Διάδοχος | Κιμ Ιονγκ Ιλ |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 10 Απριλίου 1939, Βόρειο Χαμγκιόνγκ, Κορέα (τώρα Βόρεια Κορέα) |
| Πολιτικό κόμμα | Εργατικό Κόμμα Κορέας |
| Πακ Πονγκ Τζου | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | 박봉주 (Κορεατικά) |
| Γέννηση | 10 Απριλίου 1939 Χάμγκιονγκμπουκ-ντο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βόρεια Κορέα |
| Θρησκεία | αθεϊσμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Εργατικό Κόμμα Κορέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός της Βόρειας Κορέας (2013–2019) Πρωθυπουργός της Βόρειας Κορέας (2003–2007) Vice Chairman of the Workers' Party of Korea[1] Vice Chairman of the State Affairs Commission[2] member of the Presidium of the Politburo of the Workers' Party of Korea[3] |
Ο Πακ Πονγκ Τζου ( Κορεατικά: 박봉주, γεννηθείς την 10η Απριλίου 1939) [4] [5] [6] είναι ένας Βορειοκορεάτης πολιτικός που διετέλεσε Πρωθυπουργός της χώρας το 2003 -2007, και μία δεύτερη θητεία το 2013- 2019. [7] Το 2018 εκλέχτηκε μέλος στο Προεδρείο του Εργατικού Κόμματος Κορέας.
Ο Πακ άρχισε την σταδιοδρομία του το 1962 ως διευθυντής του εργοστασίου τροφίμων Γιόνγκτσον, στην επαρχία Βόρειου Πιόνγαν.
Tον Οκτώβριο του 1980 μπήκε στην Κεντρική Επιτροπή του Εργατικού Κόμματος Κορέας (ΕΚΚ) ως αναπληρωματικό μέλος. και τον Ιούλιο του 1983 έγινε προϊστάμενος στην επιτροπή του βιομηχανικού συγκροτήματος χημικών της Ναμχούνγκ. Τον Μάιο του 1987 ταξίδεψε στην Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία και την Ουγγαρία.[8][9]
Κατά την δεκαετία του '90 επαγγελματικά κινήθηκε από τον κλάδο χημικών βιομηχανιών προς τις ελαφρές βιομηχανίες. Τον Μάιο του 1993 έγινε υποδιευθυντής του τμήματος ελαφρών βιομηχανιών του ΕΚΚ, με διευθύντρια την Κιμ Κιόνγκ Χούι, την θεία του Κιμ Γιονγκ Ουν και αδελφή του Κιμ Γιονγκ Ιλ. Τον Μάρτιο του 1994, που το τμήμα του ενοποιήθηκε με το τμήμα Εποπτείας Οικονομικής Πολιτικής του κόμματος, ανέλαβε την υποδιεύθυνση του νέου τμήματος. Τον Ιούλιο, o Πακ ήταν ένα από τα 273 μέλη, ο 188ος, της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του εκλιπόντος Μεγάλου Ηγέτη Κιμ Ιλ Σονγκ, άρα ιεραρχικά βρισκόταν στην περιφέρεια της ελίτ.
Το 1995 ήταν μέλος στην επιτροπή για τη νεκρώσιμη ακολουθία του στρατιωτικού Ο Τζιν Ου (κορεατικά: 오진우).[8]
Το 1998 επανήλθε στον κλάδο χημικών βιομηχανιών, εξελέγη μέλος της 10ης ΑΛΣ, και τον Σεπτέμβριο ανέλαβε το Υπουργείο Χημικών Βιομηχανιών από τον Πρωθυπουργό Χονγκ Σονγκ Ναμ.[8]
Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη θέσπιση των διαταγμάτων του Ιουλίου 2002.[8] Το 2003 εξελέγη μέλος της 11ης ΑΛΣ και τον Σεπτέμβριο του 2003 ορίστηκε Πρωθυπουργός.
Τον Απρίλιο του 2004 ταξίδεψε στην Κίνα μαζί με τον Κιμ Γιόνγκ Ιλ.[8] Τον Μάρτιο του 2005 ηγήθηκε μίας ομάδας εκπροσώπων για μια αποστολή στην Κίνα.[8]Τον Οκτώβριο του 2005 ήταν μέλος της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του πολιτικού Γιον Χιόνγκ Μουκ (κορεατικά: 연형묵).[8]
Το 2005, σε μία σύνοδο ολομέλειας της Ανώτατης Λαϊκής Συνέλευσης, ο Πακ μίλησε για την επαναφορά του δημόσιου συστήματος διανομής. Πρότεινε μια διοικητική λύση στη διανομή τροφίμων και την επισήμανε ως κομματική θέση: «Για το τρέχον έτος, η παραγωγή σιτηρών, σίγουρα, πρέπει να φθάσει τους προσδοκώμενους στόχους, με καλή εφαρμογή της κομματικής πολιτικής, με συγκέντρωση και κινητοποίηση στο αγροτικό μέτωπο». [10]
Τον Οκτώβριο του 2006 πραγματοποίησε άλλο ένα ταξίδι στην Κίνα, μαζί με τον Κιμ Γιόνγκ Ιλ. Επίσης, ανέθεσε θέματα οικονομικού προγραμματισμού και πολιτικής σε μία ομάδα από καινοτόμους πολιτικούς εμπειρογνώμονες.
Την 11η Απριλίου 2007, το Κορεατικό Κεντρικό Πρακτορείο Ειδήσεων ανέφερε ότι στην 5η σύνοδο της 11ης Ανώτατης Λαϊκής Συνέλευσης της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Κορέας, ο Πακ Πογνκ Τζου «απαλλάχθηκε ... από την πρωθυπουργία» και ο Κιμ Ιόνγκ Ιλ εξέλεξε τον νέο πρωθυπουργό. [11] Δεν είχε κάνει δημόσιες εμφανίσεις από το Μάιο του 2006. Φημολογείται ότι απομακρύνθηκε από το αξίωμά του επειδή καταχράστηκε οικονομικά τα πετρελαϊκά κεφάλαια για τον γεωργικό τομέα, [12] ή ότι επικεντρώθηκε υπερβολικά σε προτάσεις οικονομικής ανάπτυξης από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, εις βάρος των εγχώριων ιδεών. [13] Μετά την αποχώρησή του, ελάχιστα κοινοποιήθηκαν για την κατάστασή του. Ίσως έχασε εύνοια και υποστήριξη λόγω της νέας οικονομικής πολιτικής που είχε εισάγει με το σύστημα του ωρομισθίου,[8] ή επειδή απέτυχε να εφαρμόσει επιτυχώς οικονομικές μεταρρυθμίσεις.[14]
Τον Μάιο του 2007 ήταν διευθυντής στο εργοστάσιο Σαντσόν Βιναλόν. Το 2008 εμφανίστηκε στην τηλεόραση ως διευθυντής του εργοστασίου. Τον Μάρτιο του 2009 ήταν υποδιευθυντής στο τμήμα ελαφρών βιομηχανιών του ΕΚΚ.[8] Στα τέλη του 2009 επέστρεψε στην πολιτική σκηνή, με την αυξανόμενη επιρροή των Γιανγκ Σονγκ Τάεκ και Κιμ Κιόνγκ Χούι, ιδιαίτερα σε οικονομικά θέματα.
Την 15η Αυγούστου 2010 η εφημερίδα Mainichi Shimbun ανέφερε ότι ο Πακ Πονγκ Τζου είχε αναλάβει κάποιες εργασίες για το κόμμα. Είχε σημαντική συνεισφορά στη θέσπιση και επιβολή της νέας οικονομικής νομοθεσίας, που περιλάμβανε τα εργατικά δικαιώματα και την προστασία των επιχειρήσεων κρατικής ιδιοκτησίας[15] και των κοινοπραξιών[16] της χώρας. Παρουσιάστηκε σε μία εκπομπή του KCBS για την 50η επέτειο του Εστιατόριου Οκριου στην Πιονγιάνγκ. Τον Σεπτέμβριο του 2010 εξελέγη μέλος στην 6η Κεντρική Επιτροπή του ΕΚΚ. Το Νοέμβριο ήταν μέλος της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του Υποπτέραρχου Γιο Μιόνγκ Ροκ.[8]
Το 2011 ήταν ανώτερος υποδιευθυντής του Τμήματος Ελαφρών Βιομηχανιών. Τον Δεκέμβριο ήταν μέλος της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του Κιμ Γιονγκ Ιλ.[8]
Τον Απρίλιο του 2012 διαδέχτηκε την Κιμ Κιόνγκ Χούι αναλαμβάνοντας τη θέση του Διευθυντή του Τμήματος Ελαφρών Βιομηχανιών.[8]
Την 31η Μαρτίου 2013 εξελέγη μέλος της Μόνιμης Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του ΕΚΚ. Την 1η Απριλίου ορίστηκε Πρωθυπουργός, για μία δεύτερη θητεία, αντικαθιστώντας τον Τσόε Γιονγκ Ριμ. Την 22η Απριλίου προήδρευσε στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, που περιλάμβανε μία συζήτηση για την πολιτική γραμμή Μπιούτζιν (κορεατικά: 병진, παράλληλη ανάπτυξη οικονομίας και πυρηνικών όπλων) και για θέματα προϋπολογισμού του πρώτου εξαμήνου του 2013.[17] Τον Ιούλιο πραγματοποιήθηκε η δεύτερη σύνοδος ολομέλειας του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου συζητήθηκαν τα νέα οικονομικά μέτρα για τη χώρα.[18] Τον Δεκέμβριο ήταν μέλος της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του πολιτικού Κιμ Κουκ Ταε (κορεατικά: 김국태).[19]
Τον Μάρτιο του 2014 εκλέχτηκε μέλος της 13ης ΑΛΣ. Τον Ιούλιο ήταν μέλος της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του πολιτικού Γιον Πιονγκ Χο.[8]
Το Νοέμβριο του 2015 ήταν μέλος της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του πολιτικού Ρι Ουλ Σολ, και το Δεκέμβριο για του πολιτικού Κιμ Γιανγκ Γκον.[8]
Τον Μάιο του 2016 εξελέγη μέλος του Προεδρείου του Πολιτικού Γραφείου του ΕΚΚ. Επίσης, εξελέγη μέλος της 7ης Κεντρικής Επιτροπής και της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής του ΕΚΚ. Ήταν μέλος της επιτροπής για τη νεκρώσιμη ακολουθία του διπλωμάτη Κανγκ Σοκ Τζου. Τον Ιούνιο εξελέγη Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κρατικών Υποθέσεων.[8]
Την 11η Απριλίου 2019, στην 1η σύνοδο της 14ης ΑΛΣ, ο Πακ Πονγκ Τζου αντικαταστάθηκε στην Πρωθυπουργία από τον Κιμ Γιάε Ριονγκ, ο οποίος έγινε ο 12ος πρωθυπουργός της χώρας.[20]
Ο Πακ Πονγκ Τζου ηγήθηκε μιας διαδικασίας ειρηνικών μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό της Βόρειας Κορέας, που βοήθησαν την οικονομία της ΛΔΚ να ξεπεράσει τις κυρώσεις του 2002, και επίσης εισήγαγε νέες οικονομικές μεταρρυθμίσεις τον Ιούλιο του 2002. Μολονότι η πρώτη του θητεία στην Πρωθυπουργία έληξε με απόλυση, η επανεκλογή του το 2013 σηματοδότησε στον κόσμο την επιστροφή των πραγματιστών και των μεταρρυθμιστών στην εξουσία.[21]
Παρουσιάστηκε ως αγορακεντρικός μεταρρυθμιστής[22] από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, πιστεύεται ότι είναι η καλύτερη ελπίδα για τους πολίτες της Βόρειας Κορέας που στηρίζουν έργα ανάπτυξης της ευτυχίας και της φερεγγυότητας. Θεωρείται ως άξιος και χαρισματικός ηγέτης, αφού επιβίωσε από το καθεστώς εκκαθαρίσεων στα τέλη της δεκαετίας του 2000, και είναι πλέον ένας από τους τρεις ισχυρότερους ανθρώπους στη χώρα.[21]