Παραφρένεια

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Απεικόνιση της παραφρένειας

Η παραφρένεια (ή ορθότερα παραφρενία) είναι χρόνια παραληρηματική ψύχωση του φάσματος της σχιζοφρένειας και της παράνοιας, πλην όμως δεν εξελίσσεται σε άνοια και δεν συνοδεύεται από εκφύλιση της νοητικής ικανότητας ή της προσωπικότητας. Χαρακτηρίζεται από ένα οργανωμένο σύστημα παρανοϊκών ψευδαισθήσεων με ή χωρίς παραισθήσεις [1, 2, 3].

Η διαταραχή διαφέρει από την σχιζοφρένεια καθότι παρουσιάζει μικρότερη κληρονομικότητα και ηπιότερη εξέλιξη. Συμβαίνει περί την ηλικία των 60 σε ποσοστό που δεν υπερβαίνει το 4% [4].

Τα ρωσικά ψυχιατρικά εγχειρίδια κατατάσσουν την παραφρένεια ως το τελικό στάδιο της εκδήλωσης παρανοϊκής σχιζοφρένειας. Η συστηματική παραφρένεια, ήτοι αυταπάτες με περίπλοκη λογική δομή, και η εκτατική παρανοϊκή παραφρένεια, ήτοι ψευδαισθήσεις μεγαλείου και ψευδαισθήσεις καταδίωξης, ανήκουν στο φάσμα την παρανοϊκής σχιζοφρένειας. [5]

Ο όρος προτάθηκε το 1912 από τον Emil Kraepelin [6]. Τελευταία ο όρος «παραφρένεια» αντικαταστάθηκε από τη διάγνωση «όψιμη σχιζοφρενική ψύχωση» [4]. Τρέχουσες μελέτες αναγνωρίζουν όμως την διαταραχή αυτή «ουσιώδη διαγνωστική οντότητα με ουσιώδεις διαφορές από την σχιζοφρένεια, όπου οργανικοί παράγοντες διαδραματίζουν ουσιώδη ρόλο σε σημαντική μερίδα των νοσούντων» [4].

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Almeida, O. P., Howard, H. F., & Levy, R. (1992). Late paraphrenia: a review. International Journal of Geriatric Psychiatry, 7, 543-548.
  2. Roth, M. (1955). The natural history of mental disorder in old age. The British Journal of Psychiatry, 101, 281-301
  3. Late paraphrenia: A variant of schizophrenia manifest in late life or an organic clinical syndrome? A review of recent evidence. International Journal of Geriatric Psychiatry, 13, 775-784
  4. Casanova, M. F. (2010). The pathology of paraphrenia. Current Psychiatry Reports, 12, 196-201.
  5. Сметанников, П. Г. (2002). Психиатрия: Краткое руководство для врачей Αρχειοθετήθηκε 2017-12-14 στο Wayback Machine. [Psychiatry: A Brief Guide for Physicians] (in Russian). Rostov-on-Don: Phoenix (Феникс). pp. 157, 165. ISBN 5-222-02133-5.
  6. Kraepelin, Emil. "Über paranoide Erkrankungen." Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 11 (1912): 617-638, here 623-626.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]