Παρουίρ Σεβάκ

Παρουίρ Σεβάκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση
Αιτία θανάτουτροχαίο ατύχημα[1]
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα
Τόπος ταφήςGrave of Paruyr Sevak και Zangakatun[1]
ΕθνικότηταΑρμένιοι[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςAρμενικά[2]
ΕκπαίδευσηDoctor of Sciences in Philology
ΣπουδέςFaculty of Armenian Philology (έως 1945)[1]
Ινστιτούτο Λογοτεχνίας Μαξίμ Γκόρκι (έως 1955)[1]
Institute of Literature of National Academy of Sciences of Armenia (από 1946)
Πληροφορίες ασχολίας
ΕργοδότηςΙνστιτούτο Λογοτεχνίας Μαξίμ Γκόρκι (1955–1959)[1]
Avangard (1945–1946)
Armenian Society for Friendship and Foreign Relations with Foreign Countries (1946–1951)[1]
Grakan tert (1949–1951)
Institute of Literature of National Academy of Sciences of Armenia (1963–1971)[1]
Ένωση Συγγραφέων της Αρμενίας (1966–1971)[1]
Αξιοσημείωτο έργοd:Q13050854
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης
λέκτορας[1]
ΒραβεύσειςArmenian SSR State Prize (1967)
τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας
μετάλλιο για διάκριση στην δουλειά
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Παρουίρ Σεβάκ (αρμενικά: Պարույր Սևակ, φιλολογικό ψευδώνυμο του Παρουίρ Γκαζαριάν, 1924–1971) ήταν σημαντικός[3] Αρμένιος ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας που έζησε κατά τη περίοδο της Σ.Σ.Δ. της Αρμενίας.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 24[4] ή 26 Ιανουαρίου[5] του 1924 στο Τσανακτσί (νυν Ζανγκακατούν) της Αρμενίας, η οποία εκείνη την περίοδο αποτελούσε κομμάτι της ΕΣΣΔ και το πραγματικό του επώνυμο ήταν Γκαζαριάν[5]. Πραγματοποίησε φιλολογικές σπουδές στο Γερεβάν και τη Μόσχα και εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1948. Μετά την αποφοίτησή του από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας εργάστηκε ως καθηγητής. Το 1960 επέστρεψε στην Αρμενία και εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Γερεβάν[6]. Από το 1966 μέχρι και τον θάνατό του κατείχε τη θέση του γραμματέα της Ένωσης Συγγραφέων Αρμενίας[4].

Σκοτώθηκε στις 17 Ιουνίου του 1971 σε τροχαίο δυστύχημα, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε και στο οποίο επέβαινε η οικογένειά του συγκρούστηκε με φορτηγό. Στο ίδιο συμβάν έχασε τη ζωή της και η σύζυγός του, με την οποία είχε αποκτήσει δύο παιδιά[6]. Το περιστατικό και οι συνθήκες[7] υπό τις οποίες προήλθε έχουν οδηγήσει σε διάφορες θεωρίες περί κρατικής δολοφονίας, κυρίως λόγω των επικρίσεων του Σεβάκ προς τις σοβιετικές αρχές πάνω σε διάφορα ζητήματα[3][6][8].

Έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σεβάκ εμφανίστηκε στα γράμματα το 1948, μέσω της πρώτης του ποιητικής συλλογής[4]. Το ψευδώνυμό του ήταν φόρος τιμής στον Ρουμπέν Σεβάκ, λογοτέχνη των αρχών του 20ού αιώνα και θύμα της της γενοκτονίας των Αρμενίων. Εμβληματικό έργο του Παρουίρ Σεβάκ θεωρείται το «Ασίγαστο καμπαναριό», το οποίο είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του Κομιτάς: αποτελείται από 7000 στίχους, κυκλοφόρησε στα τέλη του 1959 χάρη στη συμβολή του Χαμό Σαχιάν και επανεκδόθηκε επαυξημένο το 1966[5][9]. Άλλα έργα του είναι τα «Άνθρωπος στην παλάμη»[4] (1963), «Γενηθήτω φως» (1969) κλπ[6].

Ως κριτικός λογοτεχνίας, ο Σεβάκ πραγματοποίησε τη διδακτορική του διατριβή πάνω στον ποιητή Σαγιάτ-Νοβά, την οποία αργότερα εξέδωσε. Ακόμη συμμετείχε στην επιμέλεια, τον σχολιασμό και την έκδοση των απάντων του Μπεντρός Ντουριάν. Ακόμη, μετέφρασε στην αρμενική γλώσσα έργα Ρώσων λογοτεχνών όπως οι Πούσκιν, Λερμόντοφ και Μαγιακόφσκι[6].

Τη δεκαετία του 1990, μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αρμενίας, ήρθαν στην επιφάνεια ορισμένα αδημοσίευτα ποιήματα του Σεβάκ, όπως και άλλων λογοτεχνών της σοβιετικής περιόδου.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 (Aρμενικά) Αρμένικη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια τόμος 10.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb121314535. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 Mark Malkasian, “Gha-ra-bagh!”. The Emergence of the National Democratic Movement in Armenia, Wayne State University Press, Detroit 1996, σελ. 215.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Paruyr Sevak». writers.am (στα Αγγλικά). Writers.am. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 James R. Russell, Poets, Heroes, and their Dragons. Armenian and Iranian Studies, II, BRILL, 2020. σελ. 532.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 ОГАНЯН, АЛЬБЕРТ (17 Ιουνίου 2021). «Шедевры Паруйра Севака». armmuseum.ru (στα Ρωσικά). Армянский музей Москвы и культуры наций. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2021. 
  7. ↑ Russell, 2020, σελ. 509.
  8. ↑ Russell, 2020, σελ. 536.
  9. ↑ Richard G. Hovannisian, The Armenian Genocide. Cultural and Ethical Legacies, Transaction Publishers, 2007, σελ. 106.