Πατριάρχης Θεοδόσιος Β΄
| Πατριάρχης Θεοδόσιος Β΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Θεοδόσιος Β΄ (Ελληνικά) |
| Θάνατος | 1785 Κωνσταντινούπολη |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ορθόδοξος ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Θεοδόσιος Β΄ (κατά κόσμον Χριστιανόπουλος ή Μαριδάκης) καταγόταν από την Κρήτη, όπου ήταν ηγούμενος.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διετέλεσε προϊστάμενος του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Εντιρνέ-καπί της Κωνσταντινούπολης. Κατόπιν εξελέγη επίσκοπος Ιερισσού και Αγίου Όρους, και το 1767 Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Εξελέγη Πατριάρχης στις 11 Απριλίου 1769[1], σε μια εποχή κατά την οποία οι χριστιανοί διώκονταν μετά την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων, τις οποίες είχαν βοηθήσει με προτροπή του πρώην Πατριάρχη Σεραφείμ Β΄ και άλλων κληρικών. Ο Θεοδόσιος ενήργησε ώστε να σωθούν οι μονές του Αγίου Όρους από κατεδάφιση, ελευθέρωσε αιχμαλώτους, ενίσχυσε σχολεία και μοναστήρια και, σε συνεργασία με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων, κατόρθωσε να παραμείνουν οι Άγιοι Τόποι στη δικαιοδοσία των Ορθοδόξων. Τέλος, προσπάθησε να δώσει συμβιβαστική λύση[α] στο θέμα των Κολλυβάδων του Αγίου Όρους.
Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις 16 Νοεμβρίου 1773, μετά από πολλές ραδιουργίες του Μητροπολίτη Προύσας Μελετίου[3]. Αποσύρθηκε στη Μονή Καμαριώτισσας στη Χάλκη[4]. Το 1776, έχοντας χάσει εντελώς την όρασή του, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του.
Υποσημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Υποσημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «οἱ μὲν ἐν Σαββάτῳ τελοῦντες τα τῶν ἀποιχομένων μνημόσυνα καλῶς ποιούσιν, ὡς τὴν ἀρχαίαν παράδοσιν τῆς Ἐκκλησίας φυλάσσοντες, οἱ δὲ ἐν Κυριακῇ οὐχ ὑπόκεινται κρίματι [...] Περὶ δὲ τοῦ πυκνότερον ἢ βραδύτερον προσέρχεσθαι τὴ μεταλήψει τῶν ἀχράντων μυστηρίων, φαμέν, ὅτι χρόνος μὲν οὐχ ἄριστοι, ἀναγκαῖα δὲ πάντως ἡ διὰ τῆς θείας μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως προετοιμασία. Καὶ οἱ μὲν ἐν τῇ ἀρχῇ τοῦ κηρύγματος χριστιανοὶ προσήρχοντό τη τῶν θείων μυστηρίων μεταλήψει καθ ἐκάστην Κυριακήν, οἱ δὲ μετὰ ταῦτα ἐν τεσσαράκοντᾳ ἠμέραις προευτρεπιζόμενοι διὰ τῆς μετανοίας, οὕτω προσήρχοντο. Διὸ ἕκαστος, εἰ ἄξιος, παραβαλλέττω ἑαυτὸν ἐν τοὶς πρώτοις, εἰ δὲ μή, τοὶς δευτέροις, καὶ τοῦτο γὰρ μακαριστὸν [...] Κατὰ γοῦν τὸν θεῖον Ἀπόστολον, δοκιμαζέτω ἄνθρωπος ἑαυτὸν καὶ οὕτως ἐκ τοῦ ἄρτου ἐσθιέτω καὶ ἐκ τοῦ ποτηρίου πινέτω»[2]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Χαμουδόπουλος, Μηνάς (1882). «Πατριαρχικαί πινακίδες». Εκκλησιαστική Αλήθεια Β (ΙΣΤ): 248. https://books.google.de/books?id=7EkWAAAAYAAJ&hl=el&pg=PA248#v=onepage&q&f=false. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2022.
- ↑ «Οικουμενικό Πατριαρχείο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2008.
- ↑ Μπακούρος 1998, σελ. 464.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 661.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.* Μπακούρος, Βασίλειος (1998). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Σαμουήλ Α΄ Χαντζερής ο βυζάντιος: ο βίος και το έργο του (1700-1775). Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΕΚΠΑ).
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Διονύσιος Δ. Βαλαής, Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Θεοδόσιος Β΄ (1762-1769), Επιστημονική Επετηρίδα της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ., Νέα Σειρά, Τμήμα Θεολογίας, Τιμητικό Αφιέρωμα στον ομότιμο καθηγητή Ιωάννη Χρ. Ταρνανίδη, 17(2007-8),σελ. 15-46
.svg)