Περίνο ντελ Βάγκα

Περίνο ντελ Βάγκα
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Perino del Vaga (Ιταλικά)
Γέννηση3  Ιουλίου 1501
Φλωρεντία
Θάνατος29  Οκτωβρίου 1547
Ρώμη
Τόπος ταφήςΠάνθεον
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία[1]
Ιδιότηταζωγράφος[2], σχεδιαστής[3] και εικαστικός καλλιτέχνης[4][2]
Σημαντικά έργαJustice of Zaleuco και Tarquinius Priscus founds the Temple of Jupiter on the Campidoglio
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Πορτρέτο του Περίνο ντελ Βάγκα (ανώνυμο), Εικόνα από το " Le Vite " του Τζόρτζο Βαζάρι, 1568.
Περίνο ντελ Βάγκα, Παναγία Βρεφοκρατούσα, λάδι σε καμβά, Ρώμη, Palazzo Montecitorio.
Ταπετσαρία των Βρυξελλών με το μοτίβο "Άρτεμις της Εφέσου" του Περίνο ντελ Βάγκα, 1545.

Ο Περίνο (ή Περίν) ντελ Βάγκα (ιταλ.: Perino ή Perin del Vaga), ψευδώνυμο του Piero Bonaccorsi, 1501 - 19 Οκτωβρίου 1547) ήταν Ιταλός ζωγράφος και σχεδιαστής της ανώτερης Αναγέννησης / Μανιερισμού.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Περίνο γεννήθηκε κοντά στη Φλωρεντία. [5] Ο πατέρας του καταστράφηκε λόγω χαρτοπαιξίας και έγινε στρατιώτης στον εισβολέα στρατό του Καρόλου Η΄ της Γαλλίας. Η μητέρα του πέθανε όταν ήταν δύο μηνών, αλλά λίγο αργότερα, τον πήρε η δεύτερη γυναίκα του πατέρα του. Ο Περίνο μαθήτευσε αρχικά σε έναν φαρμακοποιό, αλλά σύντομα πέρασε στα χέρια ενός μέτριου ζωγράφου, του Αντρέα ντε' Τσέρι (Andrea de 'Ceri), [6] και όταν ήταν ένδεκα ετών, του Ριντόλφο Γκιρλαντάιο.

Ο Περίνο ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους μαθητές του Γκιρλαντάιο. Ένας άλλος μέτριος ζωγράφος, ο Βάγκα από την Τοσκανέλλα, ανέλαβε να εγκαταστήσει το αγόρι στη Ρώμη. Ο Περίνο, όταν έφτασε επιτέλους στη Ρώμη, ήταν πάμπτωχος και δεν είχε σαφή προοπτική πέρα από το ταξίδι για εμπόρους διακοσμητών. Τελικά, τοποθετήθηκε σε ορισμένα από τα δευτερεύοντα έργα που ανέλαβε ο Ραφαήλ στο Βατικανό. Βοήθησε τον Τζοβάννι ντα Ούντινε στις τοιχοκατασκευές και στις "αραμπέσκ" διακοσμήσεις των Στοών του Βατικανού και εκτέλεσε μερικά από αυτά τα μικρά αλλά ωραία συνθετικά θέματα που πηγαίνουν με το όνομα της Βίβλου του Ραφαήλ, ο ίδιος ο Ραφαήλ προμήθευσε τα σχέδια.

Παραδείγματα εργασιών του Περίνο είναι: ο Αβραάμ και ο Ισαάκ, ο Ιακώβ που παλεύει με τον Άγγελο, ο Ιωσήφ και οι αδελφοί του, οι Εβραίοι που διασχίζουν τον Ιορδάνη, η πτώση και η σύλληψη της Ιεριχούς, ο Ιησούς διατάζει τον Ήλιο να σταματήσει, η Γέννηση του Χριστού, το Βάπτισμα και ο Μυστικός Δείπνος. Μερικά από αυτά είναι σε χαλκόχροες αποχρώσεις, ενώ άλλα είναι σε πλήρες χρώμα. Ζωγράφισε επίσης, σύμφωνα με σχέδια του Ραφαήλ, μορφές των πλανητών στη μεγάλη αίθουσα του "Appartamenti Borgia". Ο Περίνο σύντομα θεωρήθηκε ο κύριος βοηθός του, δεύτερος μετά τον Τζούλιο Ρομάνο.

Για τον ίδιο τον Ραφαήλ ήταν πάντα εξαιρετικά προσεκτικός. Τα αποκλειστικά δικά του έργα στην πόλη περιλαμβάνουν την αίθουσα του Palazzo Baldassini (1520–1522), ένα κτίριο ευγενών στο κέντρο της πόλης, και την Pietà, στην εκκλησία του Santo Stefano del Cacco.

Μετά τον θάνατο του Ραφαήλ το 1520 και την πανούκλα του 1523, ακολούθησε μια ταραγμένη περίοδος για τον Περίνο. Επέστρεψε στη Φλωρεντία και δημιούργησε φιλία με τον Ρόσσο Φιορεντίνο και δημιούργησε ένα αξιοθαύμαστο σχέδιο 10.000 Μαρτύρων (τώρα χάθηκε).

Εργασία στη Γένοβα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1527, ο Αντρέα Ντόρια προσκάλεσε τον Περίνο στη Γένοβα για να διακοσμήσει το Ανάκτορο Φασσόλο, όπου επίσης δημιούργησε πολλά ρετάμπλ και σχέδια για ταπισερί. Ο Περίνο δέχτηκε πρόσκληση στη Γένοβα, για να βοηθήσει στο σχεδιασμό της διακόσμησης του πρόσφατα ανακατασκευασμένου Palazzo del Principe για τον Αντρέα Ντόρια. Η διακόσμηση με τοιχογραφίες ξεκίνησε το 1529, ξεκινώντας με ένα κατεστραμμένο Quos Egos από την Αινειάδα. ίδρυσε γρήγορα μια σχεδόν ρωμαϊκή σχολή τέχνης στην πόλη της Λιγουρίας. Διακόσμησε το παλάτι σε στυλ παρόμοιο με αυτό του Τζούλιο Ρομάνο στο Παλάτσο ντελ Τε της Μάντοβα και τοιχογράφησε ιστορικά και μυθολογικά θέματα στα διαμερίσματα, φανταστική και χαριτωμένη δουλειά "αραμπέσκ" με γλυπτικές και αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες. Μεταξύ των κύριων έργων είναι: ο πόλεμος μεταξύ των θεών και των γιγάντων, ο Horatius Cocles που υπερασπίζεται τη γέφυρα και το οχυρό του Mutius Scaevola . Το πιο σημαντικό έργο απ ' όλα, το ναυάγιο της ακμής, δεν υπάρχει πλέον. Από τη Γένοβα ο Περίνο επισκέφτηκε δύο φορές την Πίζα και ξεκίνησε να ζωγραφίζει στον καθεδρικό ναό.

Ένα χρόνο αργότερα, επέστρεψε στη Ρώμη και τοιχογράφησε το παρεκκλήσι Pucci στο Τρινιτά ντεϊ Μόντι. Ο Πάπας Παύλος Γ΄ του έδωσε έναν κανονικό μισθό. Επεξεργάστηκε πολλά έργα του Ραφαήλ. Ζωγράφισε τη διακόσμηση για την Καπέλα Παολίνα και άλλες αίθουσες του Καστέλ Σαντ'Άντζελο, μερικές τοιχογραφίες στην εκκλησία του Αγίου Μαρκέλλου, ένα μονόχρωμο στις αίθουσες του Ραφαήλ στο Βατικανό και ένα χαρτόνι ταπισερί της Καπέλα Σιστίνα.

Ο Περίνο ασχολήθηκε με τη γενική διακόσμηση του Sala Reale, που ξεκίνησε από τον Πάπα Παύλο Γ΄, όταν πέθανε στις 19 Οκτωβρίου 1547 στη Ρώμη. Είναι θαμμένος στο Πάνθεον . Το έργο του στο Καστέλ Σαντ' Άντζελο συνεχίστηκε από τον μαθητή του Πελλεγκρίνο Τιμπάλντι .

Αξιολόγηση και κληρονομιά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ύφος του ντελ Βάγκα ήταν γνωστό για τη ζωντάνια και την κομψότητά του. Τα έργα του θεωρούνται σημαντικά στη διαμεσολάβηση μεταξύ της ρωμαϊκής παράδοσης του Ραφαήλ και τον πρώιμο μανιερισμό της Φλωρεντίας . Συνδύασε τους τρόπους του Ραφαήλ και του Αντρέα ντελ Σάρτο . Πολλά από τα έργα του έγιναν χαρακτικά, ακόμη και εν όσω ζούσε. Οι Ντανιέλε ντα Βολτέρρα, Τζιρόλαμο Σιτσολάντε ντα Σερμονέτα (Girolamo Siciolante da Sermoneta), Λούτσιο Ρομάνο (Luzio Romano) και Μαρτσέλλο Βενούστι (Marcello Venusti, επίσης γνωστός ως il Mantovano) ήταν μεταξύ των βασικών βοηθών του.

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.kulturarv.dk/kid/VisKunstner.do?kunstnerId=1885. Ανακτήθηκε στις 12  Φεβρουαρίου 2023.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Вага, Перино, дель» (Ρωσικά)
  3. ↑ Collectie Boijmans Online. www.boijmans.nl/en/collection/artworks/44739/saint-paul-preaching. Ανακτήθηκε στις 19  Απριλίου 2024.
  4. ↑ www.museabrugge.be/collection/work/id/2014_GRO0140_III. Ανακτήθηκε στις 24  Μαΐου 2024.
  5. ↑  «Perino del Vaga» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 21 (11η έκδοση) 1911, σσ. 150–151 
  6. ↑ Noted in Vasari's biography.

Βιβλιογραφικές αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Freedberg, Sydney J. (1993). Pelican History of Art, επιμ. Painting in Italy, 1500-1600. Penguin Books. σελίδες 254–259. 
  • Public Domain 
    Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press, σσ. 150–151 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Τα χαρακτικά του Giorgio Ghisi, κατάλογος έκθεσης πλήρους κειμένου από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, που περιέχει υλικό για τον Perino del Vaga (βλ. Ευρετήριο)